Nie potrafię stać z dumnie uniesioną głową,
Gdy inni patrzą na mnie z nienawiścią i pogardą.
Nie potrafię wciąż wierzyć bez wahania,
Gdy moje życie po raz kolejny się rozsypało,
jak domek z kart.
Nie potrafię uśmiechać się z miłością,
Gdy moi współludzie plują jadem,
pragnąc mojego kolejnego i kolejnego upadku.
Nie potrafię być tak dobra,
Jak być powinnam.
Nie potrafię być tak dobra,
Jak sama bym chciała.
Jednak wciąż próbuję
I masz moje, tak naprawdę nic niewarte słowo –
Próbować nie przestanę.

CZYTASZ
Bukiet
PoesiaCzasami przechadzam się łąką słów i wybieram te najpiękniejsze - do mojego bukietu.