Aşkı Sev 💜❄

💜❄ Giriş 💜❄

Herkese merhaba.Bu kitaba bugün başlıyorum.Ve tarih 11.09.2017 😁.Baştan hepinizle konuşmak istedim.Buradaki tek amacım eğlenmek.Evet aklımda çok iyi bir kurgu var.Aslında 1 sene önce bu kitabı zaten yazmaya başlamıştım.Kendi gerçek hesabımdan.Ancak özel bir sebepten dolayı yayından kaldırdım.Sonradan çok pişman oldum üstelik kitap baya tutmuştu.Mesajlarda bir çok kişi bana neden kaldırdığımı sorup durmuştu.Buda beni iyice üzdü.Bu sebeple bu hesapdan en baştan yine konu aynı olmak üzere devam edicem.Sadece karakterlerde değişiklik olacak.Umarım beğenirsiniz.Şimdilik sizi bu kadar çok tuttuğum için özür dilerim.Ama bir sonraki bölümlerde bu kadar konuşmayacağım bu sebeple burada iyice açıklama yapmak istedim.Lütfen yanlışlarım olursa kusura bakmayın.En iyi şekilde yazmaya. çalışıcam.İyi aşklar...😊

...

-Ne ne ne?? Pardon,ne dedin sen?!

Elimde didikleyip durduğum uçurtmayı dikkatle inceliyordum.Karşımda bana boş boş bakınan çocuklara sırıtıp içimden kendime minik çaplı bir küfür ettim.Sen, hayatında hiç uçurtma yapmayı bilmeyen sen nasıl olurda uçurtma yapmayı biliyor gibi davranırsın?.Of of.Aferin sana Esila iyi halt ettin.Sonra yanımda,telefonla konuşurken durmadan anırıp duran kadına doğru bir göz attım.

-Ya! ne demek ben yapamam!!

Töbe! Ben yapamam kelimesinin neyini anlamıyorsa! Hiç mi türkçe anlamıyon diyesim olsada.Sesimi çıkartmadan uçurtmaya son kez daha göz attım.Gerçi uçurtma kelimesi bile çok saçmaydı ama.Çocukların bana yeter artık bitir şunu bakışlarını yakalayınca,rezil olmamın tadını çıkartmaya başlamıştım bile.

-Şey sanırım.Bu uçurtma biraz şey...Yani eksik malzemeler var.O yüzden olmuyor.En iyisi ben size akşam bir sürü uçurtma getireyim.

Hepsi bir ağızdan 'tamam' deyip tekrar top oynamaya geri döndüler.Aniden arkamdan biri tişörtümden çekiştirmeye başlamıştı.Yavaşca geriye döndüm.

-Uçurtma yapmayı bilmediğin halde neden yapmaya çalıştın?

Bu benim can dostum Aliy'di yavaşca gülümseyip tekerlekli sandayesinin başına geçtim.Karşımızda duran banka gelene dek bir süre onu sürükledim.Daha sonra banka oturup onun tekerlekli sandalyesini tam karşıma aldım.

-Hiç.Öylesine denemek istedim sadece.

Ali 14 yaşında yetim ve ne yazık ki neden olduğunu bilmediğimiz bir hastalığı yüzünden sakat bir çocuktu.Zaten bu parkta duran bütün çocuklar yetimdi.Parkın yanında bulunan yetimhanede kalıyorlardı.Ve onlar için hiçbir zaman yabancı olmamıştım.Birbirimize aptal diyecek kadar samimiydik.Onların yanına sık sık kafam estikçe gelir ve bir kaç öğretmeniyle beraber parka giderdik.