22.Bölüm

119 8 6
                                    

Resmen donakalmıştım. Nasıl olur ya bu? Yere düşen telefonumu aldım. Ne Cem'e ne de Mehmet'e bakamıyordum.

Arif; tanışma meselesi bittiyse Mehmet'in odasına geçelim.

Mehmet; aynen hadi.

Hala bakmamaya çalışıyordum. Mehmet'in odasına girmiştik. Onlar iş konuşurken ben düşünemiyordum. Eski sevgilim yeni sevgilimin ortağı oldu. Üstelik beni öpmüştü! Gerçekten kafayı yiyecektim. Hemen Mehmet'e anlatmam lazımdı bu olayı ama hangi yüzle anlatacaktım. Nasıl anlatacaktım eski sevgilim Yen'i ortağın oldu diye. Ellerim titriyordu ve başımda dönüyordu daha fazla dayanamayıp kendimi bıraktım.

Mehmet'in ağzından

İş konuşurken birden damlanın bayıldığını gördüm.

Mehmet-Cem; damla!!

Hemen yanına gittim. Üstelik Cem'de gelip onu uyandırmaya çalışıyordu. Arif ise şaşkınlıkla bakakalmıştı.

Mehmet; damla iyi misin?

Cem; ya ne oldu birden böyle kendine gel damla!

Hemen kucaklayıp arabama doğru ilerledim. Hala kendinde değildi ve kafayı yiyecektim. Arabayı açıp arka koltuğu yatırdım. Ve tam binecekken Cem yanıma geldi koşarak

Cem; bende geliyorum.

Mehmet; hayır gerek yok.

Cem; şuan bunu tartışmayalım dımı

Mehmet; tamam bin hadi

Arabaya binip hızla gaza bastım. Gerçekten çok hızlı gidiyordum. Ama elimde değildi ona birşey olursa ölürdüm ben. Hastaneye 10 dakikada varmıştık. Hemen inip Damla'yı kucağıma aldım.

Mehmet; biri sedye getirsin.

Sedyeyi getirmişlerdi. Hızlıca oraya yatırıp acile girdik. Doktor muayene edip serum takmıştı sadece.

Doktor;önemli birşeyi yok sadece yorgun düşüp bayılmış bundan sonra biraz daha dinlensin. Geçmiş olsun.

Mehmet;saolun doktor bey

Gerçekten içime su serpilmişti. Ne kadar korkmuştum birşey oldu diye.

Cem; oh rahatladım.

Mehmet; pardon da ne oluyoruz Cem bey! Benimle hastaneye gelmeler oh rahatladım falanlar.

Cem;birşey olduğu yok. Sadece merak ettim. Hem kim olursa olsun tepkim yine aynı olacaktı.

Mehmet; ben hiç öyle sanmıyorum.

Cem; peki siz niye bu kadar telaş yaptınız? Sekreterinize çok değer veriyorsunuz anlaşan.

Mehmet; bu sizi hiç ilgilendirmez.

Cem; pekala ben artık gideyim Mehmet bey.

Neden birden nefretle doldum bu adama. Gitmişti neyseki. Damlanın elini tutup oturdum yanına. Damla sevgililiğimizi şaklamak istiyordu onun patronu olduğum için. Yavaşça o yosun gözlerini açmıştı.

Mehmet; aşkım iyisin dımı?

Damla; iyiyim de neredeyim ben

Aşk Zamanı(mehdam-eyser)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin