Kendimden biriktirdiklerim.

İyi olmak üzer mi?

Ben hayatı boyunca hep iyi olmak istedim. Yani oldum da insanlara karşı ama faydasını gördüm mü pek sayılmaz doğrusu en azından benim iyi olduğum kadar bana iyi olunmadı. Ama hep denildi çok iyisin diye demeyle kaldı. Lan biri de demedi ki bu da insan üzülür diye. Hiç sevmediniz mi seven insan böyle yapar mı diye hep sordum size ama cevap alamadım hep iyi olmamla kaldım sadece bir başıma. Yalnızlık  bu kadar mı yakışıyor da yalnız bırakıyorsunuz yoksa kötü olmak mı gerekiyor, bilmiyorum doğrusu ne gerekiyor ama artık yoruldum sevdiğim insanları birer birer kaybetmekten yoruldum yoruldum ama anlatamadım ya da anlamak istemeyip gittiler.Hep çok sevmekte hep değer vermekten geldi başıma bunlar ama bu benim yapımdı böyleydim. Kaybedeceğini bile bile her hafta halı saha maçına çıkmak gibiydi. Arsızlıkta olabilir kimine göre bana göreyse sevgiyi verebilmekti alabilene ama olmadı olduğuna da kabul ettiremedim.  İnsanları adam gibi sevdiğimiz, değer verdiğimiz için yapılıyordu bunlar ngel de olunamıyor nasıl sen birinin kafasının içine girip de engel olabileceksin ki olamazsın. İyi niyetimizi kullanıp bu kadar üze bilmek  bir insana hiç yakışmayan bir durum bence insanlar niye böyle yapar insan insanı yarı yolda niye bırakır ki. Bırakıyor işte sonuç olarak yapılan tek şey ise paket paket açılan sigaralar sigaraların dumanında kaybolmak ya da düşüncelerini o dumanla olduğa kadar ne kadar olur orası da belli değil o dumanla düşüncelerini unutmaya, uçurmaya çalışmaktır yapabildiğimiz. oğuz atayın dediği gibi "Bir silgi gibi tükendim ben. Başkalarının yaptıklarını silmeye çalıştım. Mürekkeple yazmışlar oysa. Ben kurşun kalem silgisi idim. Azaldığımla kaldım..." olan bana oldu olan iyi niyetime oldu azalıp azalıp durduk sebebiyse iyi olmaktı sadece benim insanlara karşı sadece iyi olmamdı. Bu da bana koyuyordu işte. İyi olmak bu kadar kötü mü ya da iyi olmak bu kadar acı verir mi insana.  Veriyormuş. ben yine de iyi olmayı seçiyorum kalanların vicdanına bırakıyorum belki vicdanları sızlıyordur. Vicdan insanın peşini bırakmayan en büyük yük bu yükü göz ardı edebiliyorlarsa helal olsun edemiyorlarsa ben bu kadar acı çekiyorken bir zahmet onların da vicdanı sızım sızım sızlasın ki anlasınlar. hayat cidden hiç beklenmedik anda beklenmedik olaylarla seni baş başa bırakabiliyor acımasız gaddar olabiliyor. Hayatımız bizim kararlarımızla şekillense de farklı şeylerle bizi baş başa bırakabilmekte ki bırakıyor. bu yazıyı yazarken çok canım yandı doğrusu cidden içim kan ağlayarak yazdım hani insanın bazı şeyleri anlatma  ve ya ifade edebilmek istemesi işte bu sadece.  hayatımıza iyi bakmak gerek. Hayatınıza sahip çıkın. Hayatınızı koruyun. Son olarak yapılmaması gerekenleri yapmayın.