Birine güvenmek hata değil, suç değil. Birine güvenip kazık yediğinizde hemen "Tam bir aptalım of" demeye başlamayın. Beyin buna inanır. Kendinizi aynı döngüye sokarsınız.
Lisede sınıfta 18 kız falan vardı bir ara. 6mız genellikle sınıfta oturup muhabbet ederdik tenefüslerde. Geri kalanın çoğunluğu diğer sınıflara giderdi. Bir de bizim haricimizde sınıfta takılan perli arkadaş grupları vardı falan.
Bu kızlardan biri durmadan soğuk espriler yapan biriydi ve genellikle bizim tayfa göz devirmeden edemezdik. Ps: adamın biri varmış ehe diye başlayan ve sonunda eheheheee diye güldüğü espriler(!) olurdu genellikle. Bu tip şakaları en yakınım yapsa ayıp olmasın diye gülmem. Ülkece mizah seviyemiz zaten düşük. Hatta geçen en yakın arkadaşımla fevbozu takip ediyo diye tartıştık. Düşünün halimi.
Feratler ve küpekler giremez.
Gel zaman git zaman çok konuştuğumuz için dağıtıldık. Ben en arkada otururdum. Beni buradan kaldıramazsınız diye çirkefleştiğimden (yanımdaki arkadaş da kısaydı onu öne aldılar) yanıma bu kızı oturttular. Ama başlarda nasıl sevmiyorum anlatamam. Espri yaptıkça bir adım sola kaydırıyorum sandalyeyi aradan yol geçiyor yani.
Friendzonea düşer gibi güzin abla konumuna düştüğümden iki hafta sonra falan merakımdan sevgili muhabbetlerine girdik. Yakın bir erkek arkadaşı vardı hani herkesin sevgili sandığından. Ben de ondan hoşlanıp hoşlanmadığını sordum. Öyle olunca az buçuk samimi olduk.
İlerleyen zamanlarda bu biraz sallamaya başladı. Biraz dediğime bakmayın. Ne yalanlar ne yalanlar. Ama biz de samimiyiz. Nasıl güveniyorsam artık aklımın sorgulama odacığını hiç kullanmadan falan dinlemişim kızı resmen. Şu an yalanlarından birini söylesem götünüzle gülersiniz. Sen ne salakmışsın dersiniz öyle yalanlar.
Biz kız tayfası olarak buna pervane olduk resmen bizi kandırırken. Birden hepimizle yakın arkadaş oldu böylelikle. Sonra yalanları ortaya çıktı. Gidip çemkirmek istedik ama yapamadık. Arada başka şeyler de vardı. Tek yaptığımız kenara çekilmek oldu bu olayın sonunda.
Şimdi sorarsanız güvendiğime pişman mıyım? Hayır değilim. Kafamı duvarlara vuramam ona güvendiğim için. Çünkü biliyorum yine olsa yine güvenirim. Böyle konularda siz de bir sorgulayın. Yine olsa yine güvenir misiniz? Cevabınız evetse o kafayı duvarlara vurmanın bir anlamı kalmamış demektir. Önünüze bakmanın zamanı gelmiştir.
Şimdi güvendiğinizden pişman olmayın dedim ama liseye başlar başlamaz ilk gördüğünüze yedi sülalenizi anlatın demek değil bu. Hemen eski sevgilinizle alakalı derdiniz, dert diyorum çünkü bu genelde insanı bayar komik anılar vs o kadar rahatsız etmez, anlattığınızda insanlar genelde 'ee bana ne' diye düşünür. İlk tanıştığınız insan en yakın arkadaşınız değildir. İleride olabilir ama henüz bunlar için çok erken.
