~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~AUTHOR’S POV~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“ Mom, Dad.. sasali po ako sa quiz bee next month” sabi ni kyungsoo sa magulang niya habang kumakain nang hapunan.. maaga na kasing umuuwi ang parents niya simula nung nag away silang pamilya…
“ That’s great… ipag patuloy mo lang yan” sabi nang dad nya..
“Hindi niyo po ba ako papanoorin???” sabi niya habang binaba yung table knife and fork…
“Depende… alam mo naman na may work kame kahit weekends..”sabi ulet nang dad niya…
“Just understand us… para sayo din lahat nang ginagawa namin…” sabi namn nang mom niya habang hinawakan ang isa niyang kamay….
“ But…Mom…Dad… first competition ko to sa school.. hindi niyo lang ba ako sosoportahan???” malumanay na sabi ni kyungsoo….
“Anak–“mageexplain na sana ang mom niya pero pinutol niya ito..
“Ok alam ko na” mabilis niya sabi…
Tumayo sa pagkakaupo ang binata at mabilis na umakyat sa room niya…
‘Lagi nalang ganyan… pag may activities din sa school ganyan din… hindi na talaga sila magbabago… umasa nanamn ako… ‘ masakit na sabi ni kyungsoo sa sarili niya…
Umasa na namn siya.. umasa nanamn siyang mapansin nang parents niya… pero nabigo nanaman siya…
Kahit galit siya sa magulang niya hindi parin mawawala yung konting pagmamahal niya….
Kahit na anong masasamang salita ang mga sinasabi niya sa parents niya nireresprto niya parin sila….
Kase magulang niya parin yun.. wala na siyang magagawa…
Hindi natin siya masisisi kung ganyan siya umasta sa magulang niya….. kase ang gusto lang namn niya ay konting pagmamahal…
Yung tipong mararamdaman niya na ligtas siya… yung hindi siya mag aalala sa darating na bukas… yung tipong alam niya na kahit umalis siya ay may babalikan parin sya….
‘gusto ko lang namn na mahalin nila ako kahit konti ehh…. Kahit na hindi yung buo kahit konti lang.. basta maramdamn ko lang na nandyn sila para sakin…’ sabi ni kyungsoo sa sarili niya…
Nag umpisang tumulo ang mga luha niya… inilabas niya lahat nang sama nang loob niya sa pagiyak…
Ngayon lang siya umiyak… ngayon lang niya natutunang iyakan ang mga problema niya…ngayon lang siya natutong maging mahina…
‘Kaya ko pa ba… kaya ko pa bang mabuhay nang ganito??.. magiging ganito naba ako habangbuhay???’ sabi nanamn niya sa sarili niya….
‘Anong dapat kong gawin..???’
Lumabas muna nang bahay si Kyungsoo at naglakad lakad nang walng patutunguhan….
San kaya siya pupunta???
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~EUNJI’S POV~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“HOY” panggulat ko sa taong naninigas dito…
“ ohh??” sabi niya sakin habng dahan dahan na lumingon sakin…
“ano balak mo???” ang bagal kase ehh..
“di ko alam” siya na pinaka slow sa buong mundo…
“ anak nang tilapia ka namn..” sabi ko..
BINABASA MO ANG
DON'T JUST SAY "GOODBYE"
RomanceWag mong sisihin ang salitang GOODBYE, sisihin mo ung mga mga masasayang ala-ala nyo nung magkasama pa kayong dalawa... For fun lang po tong fanfic na toh:)) hindi ko po ito siniseryoso:) hindi po ito dibdiban:)
