Güneşi Beklerken Wattpad

YARDIMSEVER KEREM SAYER

CANLARIM MULTİMEDYADA KEREM SAYER VAR... <3 <3 <3 BAŞTAN SÖYLEDİĞİ GİBİ HİKAYE DİZİYLE AYNI GİTMEYECEK. VEE  FARKINDAYIM BÖLÜMLER KISA KISA VE AZ. AMA BUNUN NEDENİ YAZDIĞIM BEŞ BÖLÜMÜN SİLİNMESİ. ARTIK SIK SIK YÜKLEYECEĞİM SÖZ  ZEYKERLERİM:))

ZEYNEP

Ona gerçekten güvenmeye başlamıştım ve sanırım biraz hoşlanmaya. Ama o ne yaptı bütün düşüncelerimi yok etti.Salaklık bende nasıl düşünebildim keremin iyi biri olabileceğini. Hala inanamıyorum. Tüm okula beni rezil etti. Ama ondan öcümü alıcam tabi barışın da yardımıyla. Görücek o gününü. Onun da gözlerinden yaşlar akıcak benim için. Ve ben bunları görüp gülücem.

Ben bu düşüncelerile boğuşurken jale teyze ve annem çoktan kahvaltıyı hazırlamışlarr,ohh mis. önce sıcak ekmeğimi aldım sonra tereyağı kaymak ve bal :) bir güzel kahvaltımı yaptıktan sonra anneşimi ve jale teyzeyi öpüp evden dışarı çıktım.Her zamanki gibi güçlü olacaktım. Arkamdan konuştuklarına kulak asmayacaktım.Ben bunu başarabilirm evet evet yapabilirim ben  zeynep yılmazım inatçi keçiyim. Bunun da üstesinden gelebilirim.

Okul kapısına gelir gelmez keremin o muhteşem kırmızı arabasını  görmek içimi ürpertti am aldırmadım ve emin adımlarla okula girdim. sırama oturdum ve derin bir nefes aldım. sonra gözü masamın üzerindeki kağıda ilişti:

KÖYLÜ GÜZELİ

Babanı hala asıl bulmak istediğini biliyorum. Ve bu işin peşini bırakmadım. Zeynep ben senin babanı buldum. Ayrıca dün olanlar için senden özür dilerim.Babanı görmek istiyorsan okul çıkışında beni bul.

                                                                                                        KEREM SAYER

Mektubu okurken istemsizce gülümsedim.Bu durum sadece keremle ilgili bir olay olduğunda oluyordu.Hemen bu saçma düşünceyi sildim beynimde ve hızlı adımlarla merdivenden inmeye başladım. İnerken gözüme muazzam bir şey ilişti. Arabasına yaslamış ,siyah deri ceketli kerem sayer bana bakıyordu.  Kendi yoluma bakıyormuş gibi yürümeye başladım. yürürken ona hiç bakmadım ve yüzündeki o şaşkın ifadeyi az çok tahmin edebiliyordum.Bir anda onun yanına geldim,gülümsüyordu. Onu şaşırtmıştım bu harektimle .

-Bir an için gelmiyeceğini düşündüm.

-sen böyle şeyler de mi düşünürdün 

bu cümleme karşılık sadece ufak bir tebessüm vermeyle yetindi kas hayvanı! ve arabasına bindi. ben de ya koltugun kapısını açtım ve oturdum. onun egolu sesiyle irkildim bir an:

- ha şöyle

-merhaba sayerin egosu:)

-merhaba!! diyip koca bir kahkaha attı. tabi ben de.

Atışmalı ve bol kahkahalı geçen yarım saat sonunda limana varmıştık.Çok gergin ve heyecanlıydım. Ben yıllarca babamı ölmediği hayalini kurmuştum.Ve bu kerem sayesinde belki de gerçek olabilirdi. Ya olmayabilirdi... Ona hala tam olarak güvenmiyordum. Belki de bu babamı burada -istanbulda- olacağına inanmıyışımdı. Sonuçta babam yaşıyor olsa da ona kızacaktım. Çünkü eğer yaşıyorsa gölyazında olduğumuzu biliyordu. Ben onu hep ağaç evimde beklemiştim.Ama o hiçbir zaman gelmemişti. Eğer yaşıyorsa bana büyük bir açıklama yapması gerekiyordu. 'belki de hafızasını yitirmiştir zeynep,ya sen salak mısın boşver bunları şimdi hele bi babanı gör sarıl da sonrası kolayy ' iç sesim beni kendime getirmişti sonunda.bir de kerem tabi.

-zeynep in hadi arabadan geldik.

-tamam. 

Ben limaının içine gireceğimizi umarken o bir anda limanın köşesindeki cafeye girdi. Ben de onun peşinden yürümeye devam ettim.ben'ne yapıyor bu?' derken o benim iç sesimi duyarcasına söze girişti.

-buranın sahibi babanın yakın arkadaşıymış.veee onu görmüş geçen sene bize söyliyecekleri varmış.

 -yani şuan babamı görmiyeceğim?

-yo yo zeynep bak  babanı göriceksin bana inan lütfen ama bunun için öncelikle bu adamı dinlememiz lazım. bu babanı bulmamız için çok önemli. e biliyim belki nerde kaldığını söylemiştir ya da ne yapıcağını.

-tamam haklısın. ben onu doğrularken  boş bir masaya oturdu.ardından da ben. Çok geçmeden uzun kirli sakallı bir adam yanaştı masaya.

-Kerem ve zeynep değil mi?

-cevdet amca? dedi kerem uzak tebessümüyle.

-evet ,hoşgeldiniz çocuklar.

-bir an önce meseleye geçsek diyorum . dedim sinirli bi tonda.

- tamam güzelim bir az sakinleş dedi o şefkat dolu tonuyla sayer.

-kız haklı ölum. özür dilerim zeynep kızım. başlıyorum anlatmaya. bundan yaklaşık bir yıl önce  baban geldi zeynep yani tayfun. böyle bir tuhaftı ama saçı sakalı birbirine karışmıştı. noldu,nerdeydin falan diye sordum ama bir şey demedi. 

duyduklarım karşısında yüzümü buruşturdum,istemsizce gözlerim doldu.cevdet amca bunu fark etmiş olacak ki tekrar söze başladı:

- ama bir kutu verdi bana.

hemen sözünü böldüm:

-ne kutusu?

-beni eğer biri sorarsa o kutuyu ona ver dedi bana . ve sonra gitti.

kerem öne atıldı:

-peki nerde şimdi bu kutu,onu alabilir miyiz?

-tabi arka tarafta toprağa gömülü hemen getiriyorum.

İçimden gelen büyük gülümsememe hakim olamadım.Babamın var olma ihtimali yani var olması bu bu çok garipti.Yıllarca buun hayalini kurmuştum ve ve bu gerçekti. cevdet amca elinde küçük ahşaptan siyah bir kutuyla geldi. hemen elinden aldım onu ama açamadım,kilitliydi.

-ama , ama bu kilitili??

- ah pardon bu da anahtar kızım dedi ve anahtarı uzattı.hiçbir şey söylemeden elinden hızlıca aldı anahtarı ve kutuyu açtım...

....---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Son fotoğrafı da teker kutuya koyduktan sonra bir saattir yanımda unuttuğum kereme çevirdim yüzümü.

-hiçbir şey yok kerem! sadece resimm! son cümlemden sonra ağlamaya başlamıştım. bir anda kaslı iki kolun beni sıkıca sarmasıyla sakinleşmeye başladım. tabi "şişşt sakin ol güzelim" sözleri de etkiydi . iyice sakinleştikten ve ağlamayı kestikte sonra sandalyede doğruldum,onu kolarından ayrıldım.

- ama en azından ölmemiş o kazada kerem

-evet güzelim. babanı bulucam sana söz veriyorum dedikten sonra beni tekrar kucakladı sonra geri çekildi ve :

-hadi şimdi seni evine bırakayım geç oldu

-tamam dedim usulca. başka bir söz bulamamışçasına. sadece tamam.