Feza

1.4

Hocalarla toplanıp birçok yeri gezecektik ve onun için bizi aşağıya indirmişlerdi. Herkes gelince gidecektik fakat birkaç kişi daha gelememişti.

Telefonumdan bildirim sesi geldi.

Uzay: Engeli kaldırdım, haberin olsun

Anonim: Ne kadar da düşünceli(!)

Uzay: Dün sevmediğim birine rastladım ve bu konuyu açmak istemedim.

Anonim: İyi

Uzay: Tamam

Anonim: İyiii

Uzay: Değiiil

Anonim: Neden?

Uzay: En son sen bu soruyu sorduğunda, engellemek aklıma gelmişti

Anonim: Görünürde yoksun

Uzay: Saklandım

Anonim: Neden ki?

Uzay: Bul diye

Ne cevap vereceğimi bilemiyordum. Bu mesajı atarak neyi kast etmişti, anlayamamıştım. Derin bir nefes aldım ve mesajları tekrar okudum.

Ve bilin bakalım ne oldu?

Yine anlayamadım.

Omuzumda hareketlilik hissedince, arkamı döndüm ve bıkkınlıkla bana bakan Papatya'yı gördüm.

"Hadi kalk herkes geldi. Gruplara ayıracak hoca." Ayağı kalktım ve hocaların olduğu yere vardım. Gezmek için onarlı gruplara ayrılacalacaktık ve kalabalık olmayacaktık. Sınıfımızda 28 kişi bulunduğu için, Papatya ve Uzay ile aynı grupta olma olasılığım fazlaydı.

Sınıf listesinin sırasına göre oluşturulmuştu ve ona göre ben, Uzay ve Papatya aynı grupta oluyorduk. Fakat bizim grubumuz sekiz kişilikti, iki kişi daha gerekiyordu.

"Bir orantısızlık var çocuklar, farkındayım. O yüzden başka sınıftan olan iki kişi, bu sekiz kişilik gruba gelecek. Eşitlik olması adına." Düşündüğüm şeylere tercüman olan hocayı dinledim. Bu iki kişiyi merak ederken etrafıma bakıyordum.

Odanın kapısı açılırken o iki kişiyi görünce hem şaşırdım, hem sevindim.

"Savaş ve Tolga?"

★★★

Yarın okullar açılıyor, o yüzden moral olması adına yeni bölüm attım.

Gördüm ki yorumlar gittikçe azalıyor ve bu hikâyeye yapılan yorumlar benim için çok önemli. En azından fikirlerinizi belirtin, çok bir şey istemiyorum.

En çok yorum yapana, diğer bölümü ithaf edeceğim.

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere feza yıldızlarım. ★_★