Scene # 6

84 2 0
                                    

(Lumabas ako… sinundan ako ni Vince…)

Karoline: (nakatulala lang sa malayo at nakaupo sa damuhan)

Vince: Bakit ka nag-walk out?

Karoline: It’s kinda awkward…

Vince: Bakit naman?

Karoline: Bakit ganun?

Vince: Anung ganun?

Karoline: Ang hirap.

Vince: Anung mahirap?

Karoline: Mahirap maging kaibigan ng taong alam mong mahal mo! (Biglang tumulo ang mga luha sa aking mga mata…) Yung feeling mo na, hinding hindi ka niya magiging 1st priority kasi kaibigan ka lang niya! Yun ang hirap sakin eh, kasi kaybigan lang ako! Wala akong karapatang ipahalata sa kanya na nag-seselos ako kasi nga naman kaibigan lang niya ako! Ang hirap Vince… ang hirap… :”( Gustong-gusto kong ipag-duldulan sa harapan niya na mahal na mahal ko siya! Pero di ko kaya kasi nanghihinayang ako kung masisira pa yung friendship namin… Ayokong matulad sa iba na nasira ang friendship nila dahil sa pagmamahal na yan… Alam mo, araw-araw, gabi-gabi kong iniisip kung kaylan niya din ako mamahalin gaya ng pagmamahal ko sa kanya… Ang hirap hirap Vince… ang hirap hirap maging kaibigan lang… :’(

Vince: Karoline, wag mong sabihin yang mga bagay na yan… Nandito pa naman ako para sayo ehh… hinding hindi kita iiwan at hinding hindi kita sasaktan… Pangako ko yan sayo… Kaya wag mo na siyang isipin pa…

Karoline: Maraming salamat Vince… Pero, siya lang talaga ang nasa puso ko at wala nang iba…

Vince: Naiintindihan kita… pero sana, matutunan mo naman akong mahalin…

Karoline: Susubukan ko…

You Can't Change Destiny: The Script For Movie Version [COMPLETE]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon