Evim Sensin

Kızım...

Multimedia Leyla ve babası :)

Sabah kalktığımda başım çatlamak üzereydi.Lavaboya gittim elimi yüzümü yıkadım.Üstüme siyah kot ve salaş kazağımı geçirdim,saçımı da üstünkörü bir atkuyruğu yaptım.Eveet şimdi aşağıya inip masaya oturup kahvaltı yapmam gerekiyordu.Sonunda cesaretimi toplayı aşağı indim.Babam sanki ben yokmuşum gibi davranıyordu.Ama siniri hareketlerinden belliydi.Ürkekçe masaya oturdum.Canım hiçbirşey yemek istemiyordu.Annem tabağıma birşeyler koydu.Ben yemekle oyalanırken babam tuza uzandı.Eli yetimeyince tuzu ben alıp babama uzattım.Babam tuzu almayıp yemeğe devam etti.Anneme baktım.Gözlerim dolmuştu.Annem de benim durumumdaydı. :( ''Baba ben bilmiyordum.Yemin ederim bilmiyordum.Yapma böyle lütfen baba. :'(‘’ Babam yine aldırmıyordu.Kahvaltısını bitirince ayağa kalktı.Ceketini giydi.O kadar hızlı davranıyordu ki benden kaçmak için!Kapıyı açtı.Dışarısı karlıydı.Hava buz gibiydi.Babam kapıdan çıkarken yerimden fırladım.Ben kalkınca annem ve kardeşimde hemen ayağa kalkıp peşimden geldiler.koşarak babamın yanına gittim.Dayanamıyordum.Babamın bana böyle davranmasına dayanamıyordum.Artık bi son vermesi gerekiyordu.Babam bahçe kapısına doğru yönelince arkasından ‘’Baba!!!’’diye çığlık attım.Babam duraksadı.Sonra tekrar ilerlemeye başladı.’Baba lütfen.Lütfen baba yapma böyle.Bilmiyordum baba.Affet beni lütfen dedim ağlayarak.Koşarak yanına gittim ve babama sarıldım.’’Ba..baba…Ben..Ben.se..seni …Çok seviyorum baba’’dedim hıçkırıkalrımın arasından.En sonunda babamda dayanamadı.Arkasını döndü ve bana sıkıca sarıldı.Tek bir kelime söyledi.Bu bile beni affettiği anlamına geliyordu.Dudaklarından şefkatle’’Kızımm’’kelimesi döküldü.