GÜMÜŞ ŞÖVALYE

Bölüm 2

Odanın içinde büyük bir sessizlik ve ağır ölüm kokusu vardı. Daniel masanın üstünde yatan Lord Dominic'e bakarak adeta geçmişe yolculuk yapmıştı. Daniel anne ve babasını tanıma fırsatı bulamamış ve onlarla ilgili hiç bir bilgisi olmayan köle bir çocuktu...

Çoğu gece aç uyuyan bu çocuk sadece köle olduğu için zevk amaçlı ağır şekilde cezalar alıp çeşitli işkencelere maruz kalıyordu, gerçi aç uyumasa bile küçücük bedeninin ve ruhunun aldığı derin yaralar onu geceleri uyutmuyor ve tanrılara olan inancının her gün azalmasına neden oluyordu...

Uzun kış dönemi bitmiş ve yaz ayının ilk zamanıydı, Daniel yattığı ıslak toprağın üstünden kalkmış ve her gün yaptığı gibi hızla ırmak kenarına koşmuştu, efendisine su getirmesi gerekiyordu ve dün suyu geç götürdüğü için efendisi onu hayvan pisliğinin atıldığı çukurun içine atmıştı.

Güneş tüm güzelliği ile geceyi öldürmüş ve büyük bir zafer kazanmanın edasıyla tüm şehri aydınlatıyordu Daniel her zaman ay'ı gecenin kralına, güneşi ise aydınlığın kralına benzetmiş ve çocukluğu boyunca bu savaşın asla bitmeyeceğini düşünerek elinde olan kovayı ırmağın içine yerleştirdi ve suyu kovaya doldurup kovayı ırmaktan çıkardı, arkasını dönerek gideceği zaman gördüğü insan karşısında neredeyse kanı donmuştu...

Karşısında duran adam uzun boylu ve gayet iri görünüyordu, siyah uzun saçları vardı yüzünün sol tarafında alın bölgesinden başlayıp yanağına kadar inen bir yara vardı bu yara vahşi bir hayvanın pençe izine benziyordu, siyah kısa sakal ve sert yüz hatlarına sahipti, Daniel gözlerine bakmaya cesaret edemiyordu adamın, içinde oluşun korkunun o an bir tarifi yoktu ve adamın elbiselerine bakarken buldu gözlerini adamın üstünde metal ve işçiliği çok iyi olan savaş zırhı vardı Daniel daha önce bu şekilde pürüzsüz olan bir zırh görmemişti, zırhın üstünde altın rengi kabartma iki kılıç ve bir kalkan sembolü vardı kalkan ortada duruyordu ve iki büyük kılıç kalkan üstünde çarpı işareti oluşturuyordu ve bu zırh sanki adama özel olarak yapılmıştı üstüne tam uyum sağlıyordu Daniel kısa bir süre onu Güneşin kralına benzetti ve farkında olmadan o masum cümleler dudaklarından döküldü küçük çocuğun "sen güneşin kralı mısın ?" Lord Dominic bu sözü duyduğu zaman karşısında duran çocuğa baktı ve tebessüm ederek "saf ve temiz bir kalbin var evlat ama ben güneşin kralı değilim" diyerek sağ dizinin üzerine çöktü, iki elini de çocuğun omuzuna koydu ve karşısında duran gözlere bakarak "belki güneşin kralı kadar güçlü ve ihtişamlı olmaya bilirim ama bana güvenir ve yardım edersen sana özgürlüğünü ve güneşi verebilirim" bu cevap karşısında küçük çocuğun aklı karışmıştı ve düşünceli bir şekilde sordu "yani efendim gibi mi özgür olacağım? istediğim zaman yemek yeyip istediğim zaman uyuyup uyanacağım ve kimse bana ceza verip çalışmam için dövmeyecek mi? " Lord Dominic karşısında duran masum çocuğa bakarak "evet çocuğum istediğin zaman bunların hepsini yapacaksın ve kimse bunlar için sana ceza vermeyecek söz veriyorum" diyerek küçük çocuğun saçlarını okşadı küçük çocuk o esnada bir soru daha sordu "güneşi nasıl vereceksin bana o çok yüksekte ona yetişmek mümkün değil" Lord Dominic bu soru karşısında yüksek sesle kahkaha attı ve "sen özgür olduğun zaman güneş senin olacak çocuğum çünkü asla karanlık aklına gelmeyecek her gün yeni güneşin verdiği mutlulukla uyanacaksın" diyerek sözlerini bitirmişti Daniel'in aklında olan bu düşünceler odanın içinde ki sessizliğin bozulması ile dağılıp gitmişti...

Lord Dominic uyumanın ve haşhaş suyunun vermiş olduğu sersemliği üstünden atmaya başlamış ve gözlerini açmaya çalışıyordu, ilk başta nerede olduğunu ve odanın içinde olan konuşmaları algılıyamadı ama burnunun aldığı keskin ölüm kokusunu çok iyi tanıyordu gözlerini ilk açtığı zaman odanın tavanını istemsiz bir şekilde inceledi ve buranın Hekim Brody'nin odası olduğunu hatırladı oysa gözlerini açmaya çalıştığı zaman hepsinin kötü bir rüya olması için tüm tanrılara yalvarmış ve elinin verdiği acıyı hissettiği zaman karanlık dünyasına geri dönmüştü...