Hiç kimse hikayeyi okumuyor :( Tam 1 ay önce yazdım geçen bölümü ve sadece 20 kişi okumustu ve 2 vote vardı:(Lütfen arkadaslarınıza falan tavsiye edin yazmayı seviyorum ve bırakmak istemiyorum :/
Arabanın durdugunu anladıgım anda taksiciye parasını verip teşekkür ettikten sonra arabadan indim.Evet tam karşımda duruyordu.Burası benim yeni evimdi.Yeni evine hoşgeldin Hailey!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Yani sanırsam burası yeni evimdi.Kapılarda numaralar yazmıyordu bu yüzden de hangisi oldugunu kavrayamamıştım.Altıncı hislerime dayanarak karşımdaki ev oldugunu düşünüyorum ama ya degilse?Salak gibi taksiciye sormamıstım.Annemler beyaz ev demişti ama tanrım bu evlerin neredeyse hepsi beyaz bütün evler birbirine benziyor.Yoldan kimsede geçmiyordu ki sorayım.Nasıl bir cadde burası??
Elimi yavaşca bahçe kapısına koyarak kapıyı ittim.Taş yolda yavaş yavaş yürümeye basladım.Tanrım! Ne kadar kötü bir evdi burası?Ev arkadasım bu eve hiç bakmıyordu sanırım.Ben bunları düşünürken bir anda kendimi evin kapısının önünde buldum.Zili çalıp çalmamak arasında kararsızdım.Fakat bazı yerlerde düşünmemek gerekirdi degil mi ? Bu yüzden hiç düşünmeden zile bastım.Umarım ev arkadadaşım iyi birisidir.Tek tesellim buydu.Sanırım evde yoktu.Tam elim zile bir daha gidiyorken bi anda kapıyı göbekli , içki ve sigara kokan , orta yaşlı bi adam açtı.Sanırsam altıncı hislerim o kadar kuvvetli degildi.
"Ne var?"
Aman ne nazik! Ev arkadaşımın bu amca olmaması için bir anda dua etmeye basladım.Çünkü annemler ev arkadasım hakkında hiç bir bilgi vermediler bu yüzden ev arkadasım her türlü kişi olabilir.
"Sarah?"
Tanrım Sarah kız ismi hiç mi aklıma gelmedi?Lütfen,öldürün beni.
"Ne demek istiyorsun?!"
"Şeyy ... yanii... uhmm..Özü-"
"Söyleyecek misin? Yoksa polis mi çagırayım?"
Ne huysuzsun sen be yavas gel.
"Ben evimi arıyorum!Buraya hayatımda hiç gelmedim ve buraları hiç bilmiyorum.Ben sanmıştım ki burası benim evim"
O kadar hızlı konuşmuştum ki nefessiz kaldım.
"Eee burası senin evin olmadıgına göre?Daha ne bekliyorsun?"
"Şeyy tek bi sorum olacak.35 numaralı ev neresi acaba ?1
Bu ufakcık soruyu bile titreyerek sormustum.
"Yandaki ev ahmak!Şimdi defol git evimden.Bir dahada rahatsız etmeyin.Çok ses yaparsanız anında polisi ararım.Öğrencilerden hoslanmam.Ve senide sevmedim bunu bil." diyerek kapıyı yüzüme kapattı.Aaa ben seni çok sevdim sanki ihtiyar burusuk musamba.Sen önce gitte evini karantinaya aldır.Öküz koysan yasamaz.Çok özür dilerim öküz koyunca yasıyormus bunu bugun gözlerimle gördüm.
Yan evin çitlerinin önüne geldigimde çok güzel bir bahçeyle karsılasmıstım.Bembeyaz boyalı çitler,yemyeşil bir bahçe ve minik çiçekler.Sarah hakkında bildigim tek şey üniversite 3 e baslıyacagıydı.Bahçe sayesinde düzenli biri oldugunuda anlamıstım.Tam annemin çok dagınıksın dırdırlarından kurtduguma sevinirken basıma şimdi de Sarah çıkmıştı!Harika!
Elimi çit kapıya attıgımda -itiraf etmek gerekirse-biraz korkuyordum.Neyden korktugumu bende bilmiyorum.Sarah'ın kötü biri çıkmasından mı,yoksa bu huysuz ihtiyarın beni yanlış yöne yönlendirdiginden ve karşıma gene onun gibi biri çıkmasından mı ?İkisinin karışımıydı aslında.Ben bunları düşünürken çoktan evin kapısının önüne varmıstım.Elim titreyerek ve tekrardan düşünmeyerek zile bastım.Saniyeler sonra çok sevecen ve benden yaklasık kırk kat güzel oldugunu düşündügüm bir kız açtı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Troublemaker
FanfictionTek bir çarpışma. Tek bir çarpışmadan bir şey olmaz Sandım, Yanıldım. Yanlış kişiye çarpmıştım. Bir daha birisiyle carpıstıgımda arkasından küfür etmemek üzere kendime söz verdim.Çünkü dudaklarınızın arasından dökülecek tek bir kelime bile kaderiniz...
