*Για Πάντα*

Κεφάλαιο 8

Άνοιξα τα μάτια μου.

Τριγύρω ήταν ακόμα πολύ σκοτεινά παρόλ' αυτά το πρώτο φως της αυγής δεν θα αργούσε να εμφανιστεί. Ο Άρης κοιμόταν δίπλα μου έχοντας το χέρι του τυλιγμένο γύρω από τη μέση μου. Ήταν τόσο γαλήνιος και όμορφος. Ένας άγγελος που για κάποιο ανεξήγητο λόγο βρέθηκε μέσα στην ζωή μου και την άλλαξε.

 Σηκώθηκα αργά προσπαθώντας να κάνω όσο το δυνατό μεγαλύτερη ησυχία για να μην τον ξυπνήσω. Καθώς στεκόμουν στα πόδια μου γύρισε απότομα πλευρό κάνοντας με να τιναχτώ στον αέρα. Δεν έπρεπε να με δει ξύπνια..για κανέναν λόγο.

Περπατώντας στις μύτες των ποδιών μου κατευθύνθηκα προς την τσάντα την οποία θα έπαιρνα μαζί μου στο πλοίο , έβγαλα από μέσα ένα τετράδιο και ένα μπλέ στυλό , περπάτησα μέχρι το τραπέζι που βρισκόταν μπροστά στην εξώπορτα και άρχισα να γράφω..

" Άρη μου..

 Σου γράφω αυτό το γράμμα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα, λίγες ώρες πριν φύγω μια και καλή από αυτό το μικρό νησάκι που τόσο μου άλλαξε την ζωή. Είμαι δειλή υποθέτω..πολύ δειλή γιατί δεν έχω το κουράγιο να ξυπνήσω αύριο το πρωί ξέροντας πως δνε θα σε ξαναδώ,να φάω μαζί σου πρωινό, να γελάσω και να πάω μέχρι το πλοίο οπού θα πρέπει να σου πω αντίο.Δεν μπορώ να σου πω μωρό μου..απλά δεν μπορώ. Ήρθα σε αυτό το μέρος πριν δύο βδομάδες επιδιώκοντας να χαλαρώσω και να ξεκουραστώ γλιτώνοντας από τα προβλήματα,τα άγχη και τις υποχρεώσεις. Και ακριβώς τότε..την πρώτη μέρα που πάτησα το πόδι μου σε αυτό το συγκρότημα σε αντίκρισα..και ήσουν τόσο όμορφος..τόσο γλυκός...με αυτά τα μεγάλα πράσινα μάτια σου! Ένας άγγελος. Από την πρώτη εκείνη στιγμή που σε είδα από το μπαλκόνι του δωματίου μου..ένιωσα τον έρωτα να γεννιέται μετά από πάρα πολύ καιρό. Προσπάθησα να το αποφύγω..ήξερα πόσο λάθος θα ήταν..το πόσο θα πληγωθώ μιας που έχω το κακό να δένομαι τόσο εύκολα με τους άλλους..αλλά δεν μπόρεσα..ήταν απλά πάνω από τις δυνάμεις μου! Το βράδυ εκείνο..όταν ήρθες εδώ και μου εξομολογήθηκες τα αισθήματα σου,όταν κατάλαβα οτί σκεφτόσουν και ένιωθες τα ίδια πράγματα ,την ίδια ελξη..δεν άντεξα..δεν σκέφτηκα τίποτα και απλά με παρέσυρες σε μια μεγάλη ηδονή, έναν μεγάλο έρωτα..που δεν ξέρω πότε θα σταματήσει να υπάρχει..Σαγάπησα Αρούλη..πόσο πολύ σαγάπησα..πόσο γρήγορα σε αγάπησα..και πόσο δυστηχισμένη είμαι που σε χάνω..πονάει τόσο να χάνεις τον άνθρωπο σου..να ξες οτι υπάρχει κάπου τριγύρω και οτι εσύ απλά δεν μπορείς να είσαι μαζί του..Δεν θα σε ξεχάσω..δεν ξέρω αν μπορώ να σε ξεχάσω..Τι μεγάλα λογια ε; Εσύ μου τα έμαθες..αυτά και άλλα τόσα πρωτόγνορα πράγματα..

Σαγαπάω και θα σε αγαπάω μέχρι να μην μπορώ άλλο..υποθέτω οτι μετά απ΄όλα αυτά δεν θα προχωρήσω σύντομα..δεν θα νιώσω συντομα..αλλά δεν με νοιάζει..δεν με αφορά..

Ελπίζω να με συγχωρέσεις κάποτε για τον τρόπο που θα φύγω..

Είσαι ο,τι καλύτερο μου συνέβη μέχρι τώρα

Σαγαπάω

                                                                                                                                                             Μελίνα "

Τελειώνοντας το γράμμα αντιλήφθηκα πως τα μάτια μου ήταν υγρά ενώ δάκρυα κυλούσαν πάνω στην λευκή σελίδα. Γρήγορα σηκώθηκα..ακούμπησα το γράμμα δίπλα στον Άρη,ντύθηκα..έσκυψα πάνω του..του έδωσε ένα γλυκό ,τελευταίο φιλί και παίρνοντας τις βαλίτσες μου βγήκα από το δωμάτιο κλείνοντας πίσω μου την πόρτα. Άφησα ένα παρόμοιο γράμμα στην Χαρά προειδοποιώντας την για την αποχώρηση μου και κατέβηκα γρήγορα τις σκάλες. Ίσως στην αρχή να θύμωνε αλλά αργότερα θα καταλάβαινε..άλλωστε σε λίγες ώρες θα είμασταν και πάλι μαζί. Τον Άρη πάλι πίστευα πως δεν θα τον ξαναέβλεπα ποτε!