*Για Πάντα*

Κεφάλαιο 3

Την επόμενη μέρα ξύπνησα από δυνατά χτυπήματα στην πόρτα.Σηκώθηκα με χίλια ζόρια και σύρθηκα με πολλά χασμουρητά προς τα εκεί.Καθώς περπατούσα κοίταξα το ρολόι στον τοίχο.Ο θεέ μου ήταν έντεκα παρά! Εχτές υποτίθεται πως είχα κανονίσει να σηκωθώ κατά τις 10 και να πάω στην Χαρά για να φάμε και να ετοιμαστούμε.Υπέθετα πως ήταν αυτή και ήμουν σίγουρη πως θα τ΄άκουγα άσχημα.

Παρόλα αυτά μόλις άνοιξα δέν ήταν μόνο το πρόσωπο της κολλητής μου γεμάτο με άσπρο αντηλιακό αυτό που αντίκρισα αλλά και δύο άλλα γνωστά πρόσωπα.'Ηταν ο Ηρακλής και ο Άρης.Το πρόσωπο το οποίο ονειρεύτηκα την περασμένη νύχτα.Μα φυσικά ! Ήταν επόμενο να έρθουν όλοι μαζί αφού είχαμε κανονίσει να πάμε παρέα για μπάνιο.Και γι ακομα μια φορά μπράβο μου που άργησα και τώρα ο Θεος μου με έβλεπε αναμαλλιασμένη,με το νυχτικό και με το ένα μάτι κλειστό.Πόσο καλή εντυπωση πρέπει να του έκανα..."Μα τί με νοιάζει; Υποτίθεται δεν πρέπει να κάνεις τίποτα!"σκεφτόμουν!

"Μπα μπα μπα! Για δες ποια ξέχασε να ξυπνήσει και καθυστέρησε!Όταν μιλάει η Χαρούλα να την ακούς!"με αγριοκοίταξε η φίλη μου.

"Ε.ε..ε καλημέρα.Έχεις δίκιο.Χίλια συγγνώμη.Έπρεπε να πάτε εσείς.Δεν χρειαζόταν να με περιμένετε." είπα

"Στα λόγια μου έρχεσαι για την ακρίβεια αλλά έχε χάρη που ο Άρης από 'δω δεν πήγαινε πουθενά χωρίς εσένα"

Τι; ο Άρης δεν πήγαινε πουθενά χωρίς εμένα; Άρα για μένα ερχόταν; 

"Εμ δεν θα ήταν το ίδιο αν έλειπες."είπε αυτός."Άσε που τότε θα ήμασταν αγενέστατοι" συμπλήρωσε.

Εγώ του χαμογέλασα.Πώς να μην του χαμογελάσεις άλλωστε;

Ο Ηρακλής τότε πετάχτηκε και είπε"Λοιπόν αγαπούληδες δεν έχουμε όλη την ώρα μπροστά μας! Κουνήστε τα κωλαράκια σας  να προλάβουμε να κάνουμε κανένα μπάνιο."

"Ναι ναι." είπε ο Άρης" Μελίνα μας επιτρέπεις να περάσουμε και να σε περιμένουμε όσο εσύ θα ετοιμάζεσαι;"

"Ναι φυσικά." του είπα.

"Αυτό έλειπε"συμπλήρωσε με γλυκιά κακία η κολλητή μου.

Όσο ετοιμαζόμουν ο Άρης ,η Χαρά και ο Ηρακλής καθόντουσαν στο μικρό μου σαλονάκι και περίμεναν βλέποντας πρωινές εκπομπές.Ο Ηρακλής και η Χαρά πειράζονταν συνέχεια.Κάτι μου έλεγε οτι αυτοί οι δύο θα τα έβρισκαν σύντομα μεταξύ τους.Τυχερή Χαρά.Αυτή δεν κόλωνε να κάνει κάτι με κάποιον που σε λίγες μέρες δεν θα ξαναέβλεπε ποτέ.Δεν φοβόταν να έρθει σε επαφη με κάποιον,να δημιουργήσει μία σχέση μαζί του.. Γιατί η Χαρά είχε το πλεονέκτημα οτί μπορούσε να επανέλθει γρήγορα..Δεν δενόταν μέχρι θανάτου με τον άλλον..δεν ερωτευόταν τον άλλον μεσα σε 24 ώρες.Ήταν συγκρατημένη.Απλά η Χαρά..η Χαρά δεν ήταν εγώ.