*Για Πάντα*

Κεφάλαιο 1

Μεσημεράκι.Το καράβι "Αργώ"  πλέει ρυθμικά στην καταγάλανη θάλασσα της Καβάλας με κατεύθυνση τη Θάσο.Εγώ και η Χαρά ,η τρελή μα πάνω απ΄όλα αγαπημένη μου κολλητή μετά από πολύ μεγάλη σκέψη αποφασίσαμε να κάνουμε ένα μικρό ταξιδάκι δύο βδομάδων στο αγαπημένο μου νησί.Ο ναι! Πάλι η επιθυμία μου πραγματοποιήθηκε! Ας γινόταν και αλλιώς αν μπορούσε ! Μετά από το λούκι ενός χρόνου γεμάτο φροντιστήρια και μαθήματα οι γλυκοί μου γονείς δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα αλλό παρά να μου επιτρέψουν να πάω διακοπές με την καλύτερη μου φίλη! Μέχρι βέβαια να βγούν τα αποτελέσματα των εξετάσεων! Και ως τότε αναμένουν να δουν αν τελικά η πολυαγαπημένη τους κόρη κατάφερε να περάσει στην Ψυχολογία Θεσσαλονίκης όπως τόσο πολύ επιθυμούσε! Εδώ που τα λέμε δεν ανησυχώ και πολύ..Για πρώτη και ίσως τελευταία φορά στην ζωή μου ομολογώ πως πιστεύω οτι τα κατάφερα! Και αν όλα πάνε όπως πρέπει σε λίγο καιρό εγώ και η Χαρά εκτός από κολλητές θα είμαστε και συμφοιτήτριες.

 "Ρε χαζή! Αμαν πια όλη μέρα απο το πρωί μέχρι το βράδυ με κατεβασμένα μούτρα! Θάσο ήθελες ,Θάσο παμε!Απαιτώ να χαμογελάσεις και να απολάυσεις το ταξίδι μας!"

"Με δύο ώρες ύπνο μόνο εσύ μπορείς να απολάυσεις ταξίδι φίλη μου! Και πάρτο απόφαση.Δεν άλλαξα τόσα χρόνια; Δεν θα αλλάξω ποτέ!"

"Έλα φτάνουμε!!!! Θα περάσουμε τέλεια θα δείς! Έχω μια διαίσθηση οτι θα γνωρίσουμε τους άντρες των ονείρων μας!"

"Κάθε καλοκαίρι την ίδια διάσθηση έχεις χαζή"

"Και εσύ κάθε φορά που έρχονται τους διώχνεις!"

"Να μου λείπουν μετά απο την τελευταία φορά!"

"Δεν θα σχολιάσω!Άντεεε κουνήσου "

Κατεβήκαμε στο Λιμένα στο όμορφο λιμάνι της Θάσου.Εκεί πήραμε ένα ταξί και κατευθυνθήκαμε προς την Ποταμιά.Η αγαπημένη μου περιοχή σε αυτό το καταπράσινο νησί.Το συγκρότημα στο οποίο θα μέναμε ονομαζόταν "Νηριήδες".Ήταν ένα πολύ όμορφο σύνολο κτιρίων με πισίνα και μπάρ.Βρισκόταν πολύ κοντά στην θάλασσα,στις ταβέρνες και στα μαγαζιά με αποτέλεσμα η μετακίνησή μας να είναι εύκολη! Κάτι πολύ βολικό εφόσων δεν είχαμε ακόμα δίπλωμα οδήγησης με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να νοικιάσουμε αμάξι.

Μετά απο λίγη ώρα φτάσαμε στο μέρος στο οποίο θα μέναμε.Εκεί μας υποδέχτηκε μια πολύ γλυκιά κυρία ,μέσης ηλικίας με την οποία είχαμε μιλήσει καθώς κλείναμε τα δωμάτια.Μας οδήγησε σε αυτά και μας ενημέρωσε πως ο άντρας της είχε το κατάστημα του συγκροτήματος απο το οποίο θα μπορούσαμε να εφοδιαστούμε με τα απαραίτητα.Εγώ και η Χαρά θα μέναμε  δίπλα δίπλα , κατι που μας χαροποιολυσε πολύ αφού το μόνο σίγουρο ήταν οτί θα ήμασταν συνέχεια μαζί.Ας είναι καλά ο μπαμπάς με τα μέσα του.