Άρχισα να τον σκέφτομαι ενώ ήξερα πως δεν έπρεπε! Άρχισα να τον θυμάμαι, να θυμάμαι το άγγιγμα του, τη μυρωδιά του, τα φιλιά του. Άρχισα να ξανά δημιουργώ αισθήματα μέσα μου για κείνον από μια ανάμνηση του μαζί μου και αυθόρμητα το έβαλα στα πόδια λες και θα γλίτωνα. Λες και θα σωζομουνα από την απόπειρα του μυαλού μου να ανακαλέσει όσα ζήσαμε μαζί, αν έτρεχα μακρυά...
Μακρυά από τι ; Το μυαλό μου ; Τις σκέψεις μου ;
Αστείο ε ;;; Αστείο το πως ενώ ήθελα να τρέξω για να μην τον σκέφτομαι, εκείνος ήταν ακόμη κοντά μου. Δίπλα μου. Μέσα μου.
Και σταμάτησα να τρέχω...γιατί δεν είχε νόημα
YOU ARE READING
Ποιήματα και κάτι
PoetryΒυθίζεσαι σε σκέψεις Δεν ξέρεις που να πλεύσεις Ψάχνεις για σκόρπιες λέξεις Ζητάς βοήθεια σιωπηλά Φωνάζεις όσο γίνεται πιο σιγά Φοβάσαι αυτό που αναζητάς Ψάχνεις σε άγνωστα πρόσωπα Γυρεύεις ξένα ονόματα Πατάς σε παλαιά δώματα Μα όταν το βρεις το μυσ...
