❝Σώμα πονεμένο από τις πληγές.
Βλέμμα περίεργο. Προσπαθεί να διώξει τους δαίμονες από το μυαλό του.
Γυρίζει πίσω και με κοιτά. Εγώ τον κοιτάω ήδη. Τα φεγγάρια του χάνονται και επιστρέφω πάλι στο σκοτάδι μόλις ξαναγυρίσει μπροστά σταματώντας να με κοιτάζει.
Αυτό που δίνει αξία στην μέρα μου, είναι οι λιγοστές στιγμές που τα φεγγάρια στα μάτια του γεμίζουν με το φως τους το δικό μου σκοτάδι και χάνεται.
Μετά πάλι επιστρέφει, όμως δεν είμαι η ίδια δίχως το φως που εκπέμπουν τα μάτια του.
Χάνω την μισή μου λάμψη και μόνο εκείνος μπορεί να το διορθώσει.❞
-Ɲ.
YOU ARE READING
El nuevo
Poetry❝Μπορεί τα μάτια του να μην είχαν ένα κοινώς όμορφο χρώμα. Που κάθε ζωγράφος θα προσπαθούσε να το αποτυπώσει στον καμβά του. Μα είχε εκείνο το βλέμμα που κάθε ποιητής θα έγραφε για την λάμψη του. Δεν είναι απλά μια ζωγραφιά. Είναι ένα ολόκληρο ποίη...
