Blood and Desire: The Vampire Game

Chapter 11: Fragments of Memories

Alec's POV

"Undress Lord Zero." dare ko kay Ezelle. (Akala nila siguro seseryosohin ko ang sinabi kong gagawin ko siyang prey for as long as she lives kung matatalo siya ngayon.)

But no. I'm doing it for fun. Nang nasabi ni Rue ang tungkol kay Kael, biglang bumalik ang mga alaalang nawala sakin ng mga bata pa kami.

And there, I remembered. Ezelle was there and so was Kael. Pero bakit? Anong papel niya sa buhay namin? Kulang na kulang parin ang mga alaala ko. Ganun din ba sila? Kaya ba pinatawag kami ni Zero? Tama, nung unang araw ni Ezelle sa South Mansion, nag padala ng messenger si Zero. Kung di ako nagkakamali, may alam si Zero dito. (Pero bakit di niya sinasabi?)

"Undress?! are you crazy?" Sigaw niya.
I smiled. "Yung pantaas niya lang ang hubarin mo. Not so hard right?"
"Alec, baliw ka na ata." Lord Zero frowned.

Ezelle's POV

(Calm down Ezelle! Pag di mo to gagawin hindi ka makakauwi sa mundo mo!)

Tumingin ako kay Lord Zero. (Mukhang nahihiya din siya.)

"Ano na? Suko ka na ba?" Sabi ni Alec.
"T-tumahimik ka nga! T-teka nag-iisip pa ko!" Sabi ko.

Pumikit ako. (Gusto kong makauwi...kahit sandali lang...I want to see my friends...my family! At gusto kong malaman ang pangalan niya...)
I made up my mind. "Lord Zero, I'm sorry!"
Gumapang ako ng konti palapit sa kanya.
"E-Ezelle, wait!" Nagulat si Lord Zero.
"Pasensya na po!"

"Kyaa!" Sigaw ni Miss Rue at Cosette. "Di ko pa nakita ang katawan ni kuya I'm excited!"

"I-I..." Nagblush at napalunok si Lord Zero.
Hindi niya ako pinigilan. Dahan-dahan kong tinanggal ang mga butones niya. Pero pinikit ko ang mga mata ko.

"Oops, bawal nakapikit." Alec smirked.
"F-fine!" I blushed hard and frowned.
(Pasensya na po Lord Zero!)
Lord Zero's skin is so pale...
(Ang k-kinis niya.)
(Ano ba tong iniisip ko?! Ahhhhhh!!!)
Nakikita ko na ang abs niya. (T-They're so perfect! 6 packs! ang gigas paaaaaaa yung hindi o.a at masyadong maskulado!)

Lord Zero looked away while blushing.
dahan-dahan kong tuluyang hinubad ang damit niya. (Fck! ang mga braso niya napakakinis! Nakakalaway ang hugis!)
Parang mababaliw ako sa mga pinag-iisip ko. (I was a big fan girl of biceps. Nakakahiya tong iniisip ko!)

"T-this is enough, isn't it?" Tumalikod ako.

Alec's POV

I blankly stared at her. "Mabuti't nagawa mo. I'm voluntarily dropping out of this game so do whatever you want." Nilagay ko ang mga kamay ko sa mga bulsa ko.
(Didn't think na hahayaan lang siya ni Zero.)
"H-huh?" She looked puzzled.
"As promised, di na kita guguluhin."

Napatingin ako kay Zero na sinusuot ulit ang damit niya. Napansin niya ito at tumingin ng diretso sa mga mata ko. (Just what are you hiding from us?)

Ezelle's POV

"Magtatapos na rin sa wakas ano?" Sabi ni Drei.
"Showdown between Ezelle and Lord Zero, who will emerge victorious?" Sabi ni Rue.

Nagtinginan kami ni Lord Zero ng seryoso. (Hindi ako magpapatalo)
Habang nakatitig ako sa kanya, biglang may nag flash sa isip ko.

Flashback:

"Ezelle, mahuhulog ka diyan!" sigaw ng isang batang lalaki. Pero di ko makita ang mukha niya.
"Okay lang! kaya ko to!" Patuloy akong umaakyat sa puno. Biglang nabali ang sanga. "Ahhhh!!"
"Ezelle!" Sinalo ako ng batang lalaking nasa baba.

Back to reality:

(Ano na naman ang nakita ko...? Bakit nandun ako...?)
Stop overthinking! Mag fofocus ako sa pagpapanalo.

"Lord Zero...mag toss coin tayo para malaman kung sino ang mauunang mag spin." Sabi ko.
"Heads." Ang pinili niya.
"Okay, sa tails ako."

At nag toss na ako ng coin. Tinabunan ko agad matapos nitong mahulog sa sahig.
(Please be tails, please be tails....)
dahan-dahan kong inangat ang palad ko.
"Tails!" my eyes winded. (Yes!)

"What's the dare...?" he asked.
I bowed. "I'm sorry sa susunod na sasabihin ko...pero..." (I know medyo madaya ang gagawin ko pero kailangan. Sa tanong na to, matatalo ko siya.)
"Sabihin mo po ang lahat ng nalalaman mo tungkol sakin at kung bakit ako napunta sa mundong to." Seryoso kong sabi.

Alec's POV

(Mukhang mahihirapan si Zero sa isang to.)

Zero's POV

(Ezelle, ayaw mo talagang magpatalo.)
Kahit gustong-gusto kong sabihin sayo, hindi maari. It's for your own good.
"I can't tell you anything." Sabi ko.
"That's..." She looked sad.
"I'm sorry." Sabi ko.

"Winner: Ezelle!" Anunsiyo ni Miss Rue at Cosette.

Ezelle's POV

"I won..." My eyes winded. (M-makakauwi na ko...?)
Tumayo si Lord Zero. "Everyone is dismissed."

"Phew, that was fun!" Sabi ni Vaun.
"Sa susunod naman." Ettiene added.
Nagsi-tayuan na sila.
"Lady Ezelle, good job." Cosette smiled.
"Let's sleep, let's sleep!" Miss Rue giggled.
Si Alec naman diretso nang lumabas.
"G-good night everyone." I bowed.

"Maiwan ko na kayo." lumabas agad si Drei.

Kami nalang ni Lord Zero ang naiwan.
"U-um...I'm sorry about earlier...." sabi ko.
"Ayos lang...it was just a dare..." he said. Tumingin siya sakin. "I'll walk you back to your room."
I nodded. "O-okay po..."

Naglalakad kami sa halls papunta sa mga kwarto namin.
(Okay Ezelle, magsalita ka! kahit ano!)
"Umm...Lord Zero..."
"Bakit?"
"Ah, wala po..." I looked away. (Ano ka ba?! mas lalo naging awkward.)

Napansin ko ang isang malaking portrait sa wall, napatigil ako.
"What a beautiful person..." I mumbled.
Tumigil din si Lord Zero at tumingin sa portrait at nag smile. "Yan ang former queen ng Royal Palace."
"Queen?..."
He nodded. "Ang mga Royal Blood vampires sa Royal Palace ang dating naghahari sa mundong to.
"Ngayon po?" tanong ko.
"Dahil sa rebellion, naoverthrow ang mga Royal Blood at pinaslang...." He narrowed his eyes.
Nalungkot ako bigla. "Nakakalungkot naman..."
"It happened ten years ago." Sabi niya. "Ang pamilya namin ang pinakamalapit sa reyna kaya kami ang nagpatuloy sa pamumuno sa mundong ito."

(I didn't know this place had such history. Parang masyadong realistic for a game. Pero...what if...it's real?)

"Hindi ka po ba nahihirapan sa pagiging master?" Tanong ko.
He smiled. "Hindi ko hinangad maging master. Drei fits the role pero alam mo...Tinanggap ko parin dahil sa kinausap ako ng reyna nung bata pa ako. At nag promise rin ako sa isang taong mahalaga sa akin bago siya nawala."

"Sino po ang taong yun...?" (It feels nice na nag o-oopen siya sakin.)
Nagpatuloy siya sa pagsasalita.
"Siya ang nagbigay ng nickname ko na Zero." Kinuha ni Lord Zero ang pocket watch niya sa kanyang bulsa.

"Sa kanya galing to." Ipinakita niya sakin. Isang pocket watch na luma at may crack.
"12:00?..." I looked at him.
Medyo nalulungkot ang expression niya.
"Ito ang tanging naiwan na gamit niya. 12:00 midnight...ang oras kung kailan niya tinapon ito sakin at bigla nalang siyang kinuha palayo sakin. Ang pocket watch na to ang nagpapaalala sakin kung kelan at anong oras siya nawala sakin." He explained.

"Mukhang namimiss mo talaga siya no...?" I looked at him.
Nagpakita siya ng isang napakagentle na smile at may halong saya. "I don't just miss her...I loved her all this time. For 10 whole years...at hindi na magbabago yun."

Seeing his smile like that made my heart skip a beat. (Mukhang in love siya sa taong iyon.)

Ngumiti ako. "Babalik rin ang taong yun, Lord Zero." I said it with enthusiasm.
His eyes winded but turned into a smile after.
"Aeon."
"Po?"
Humarap siya sakin.
"My real name is Aeon Chrono Nephilim."