Tamam doğru okuyordum işte, yazanlar doğruymuş ;
Sayın Eylül Atlas,
11.09.2017 de yaptığınız değişimli öğrenci olarak başvurunuz göz önün alınmış, okulumuzdaki bölümün birincisi olmanızla birlikte yaptığını başvuru KABUL EDİLMİŞ tir.
Yarın saat 10.00 da bölümün rektör binasına gelmenizi gerekmektedir.
Neydi bu lan ,şaka mı bu şimdi? şakaysa da bileyim, ona göre kameraya el sallayım abi .
Ahhh neyim var benim ,
niye inanamıyorum ki ben .
Resmen Kore ye gitmeye hakka kazandım, hem de son 3 yıl orda okumak var , tabi gidersem.
Ya bu nasıl oldu anlamadım ,
ben başvuruda bulunmadım ki .
Ahhh Kübra ,bu senin işin demi .
+hey Kübra
-Ne oldu kanka
+sen ne yaptın ,başvuruyu sen yaptın demi?
-hadi ama diğer arkadaşlarına haksızlık etmiyor musun
+ne nasıl yani bizim kızlarda mı bunu içinde
-tabi ki ,zaten şimdi burada olurlar.
+ama ,onlar
-otur pastanın ye ya!!
Nasıl yani buraya mı gelecekler, hepsi bir yerde okuyor,
nasıl olacaktı bilmiyordum,
kafe bir anda anlamadığım bir şekilde karıştı .
Kübra ise hazırlık yapıyordu ,ve Kapı açıldı;
giren benim paytak mıydı? yoksa gözlerim demi beni yanıltacaktı, bugün
(bu kız kayseri de değil mıydı ya) nasıl bir gündü anlamadım gitti ,sabah her zaman ki tarafımdan kalkmıştım oysaki( yurttan) .
Hadi ama ,kendi kendine olan bu
anlamsız tartışmayı bırak eylül, kabullen bu gelenin kardelen olduğuna ;
En son boyu 1.58 mıydı neydi , tam hatırlamıyorum ama ,ben kankamın 1.60 olduğunu var sayıyorum ,çünkü bir oppasi var (bizim de teorik olarak eniştemiz dir kendileri) o çocuğun bacak boyu durda bizim kız.
Hep bu konu üzerinden dalga geçerdik beraber ,birbirimizle dalga geçerken kimseye sıra vermezdik .
Kardelen bir anda yüksek bir sesle ponçik!!
diye bana seslenerek sıkıca sarıldı(ah be kanka ,seni gördüm eskileri yad ediyordum kendi kendime, hemen de boynuma atıldın),nasıl da özlemişim eşeği ya.
Ona sarılmak bile , anlamadığım bir şekilde gözlerim dolmasına ve benim ağlamama yetmişti .
Ben ağlarken o bana bakıp ta ,
aaa ağlıyor salak diye gülmeyeceğine göre,
ki bu %1 lik bir ihtimal bile olamaz ,beraber ağladık .
Neye ağladık bilmiyorum ama sanırım birbirimizi görmemiz ağlamamıza yetti ,artık emindim bu kardelenin işi olmalıydı ,
bu konuyu ondan başkası ile konuşmamıştım çünkü .
Ben bir kez daha mutlu etmişti işte .
(eşek)
Onunla bakışarak ağlamayı bırakmamız ,kafenin kapısının 2. kez açılması ile son bulmuştu..
Bölüm ile ilgili yorumlarını bekliyorum.. oylamayı unutmayın 😂😉😎💙
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SaRı LaLeLeR
Short StoryHayal kurmak kolaydır ama gerçekleştirmek. işte o biraz kolay olmaya bilir ... Zorluklar insanı güçlü tutar .. En iyisi için bile uğraşır insan... Hayalleri için mücadele eder.. Sonuç ?? Herkezi aynı göremezsin, insanlara baktığında aynı şeyleri hi...
