Yalnız Şiir

Değişmiyor Aynı Acı

Taladro- Neyiz Biz?

Vazgeçilmiyor...

İnsanoğlu işte, bazen her şeyi silebileceğini düşünürken

Daha vazgeçemeyeceğinin bile farkında değil...

Eğer ölürsek kalbimizdeki bu acı bizimle gelmez değil mi?

Bunca günahıma rağmen ölmek istiyorum...

Çünkü ben onca imkansızlığa rağmen vazgeçtim...

Ama öyle kolay vazgeçilmiyor...

Gidilmiyor...

Her şeyini bırakıp öylece gidilmiyor...

Mutlaka eşyaların değişiyor, evin, saçın, hatta tanıdığın herkes...

Ama bu kalbi taşıdığın sürece hiç bir yere gidilmiyor...

Kimsesiz kalsan bile, yapayalnız olsan bile

Bir adım uzağa gidilmiyor...

Öyle kolayca gidilmiyor...

Unutulmuyor...

Kimse öyle kolay unutulmuyor...

Unuttum deniyor, vazgeçtim, bitti deniyor

Ama olmuyor...

Çektiğin acılar unutulmuyor...

Sonrasında kırk yıl sefasını sürsende

O sefanın çektiğin cefası unutulmuyor işte...

Bitiyor...

Biz daha çektığız acıların sisini dağıtmaya çalışırken

Ömür bitiyor...

Hayat bitiyor, ben bitiyorum, şiirlerim bitiyor

Ama ne acı, nede keder bitiyor...

İnsanoğlu işte kalp dayanmıyor ölüyor...