Rüyam Rüyalarım asla gerçek olamaz

9-unutmuş gibi yapmama bile izin vermiyorsunuz

odaya ilerledim yatağın üstünde gozleri şişmiş kıpkırmızı olmuş ve titreyen ve çook şidetli alayan merve vardı.kız yıkılmıştı elinde bir elbise vardı onun kokusunu çekip duruyordu.benim baktığım fotoraflar yerde yığlı bazeleride yırtılmıştı.anca yaptığım bir hata olduğunu anladım yani kapıları kapatmamış olmam.koşarak merveye doğru ilerledim. tam sarılacaken beni itmeye çalıştı göğsüme şidetli vurdu ama malüm kaslıyım bana birşey olmaz acımıyor bile.

merve:" BEN SANA BU DODAYA GIREMEZSIN DEMIŞTIM GIREMEZSIN BUNDAN NE ANLAMIYORSUN BENI HIÇ RAHAT BIRAKMICAKSINIZ UNUTMUŞ GIBI YAPMAMA BILE IZIN VERMIYORSUNUZ BEN SIZE NEYAPTIMKI SÖYLE MERT NAPTIM !!!!!!!!"

öylece baktım ne diyeceyimi bile bilmiyordum.kendimi kötü hissediyordum bi an ben mert .mert daha neler sen sen hic kimseye acımassın sen eren başka kimse yok sen tek yaşarsın.

kalbim:"git sarıl ona sana ihtiyacı var şu an mert git yanına"

aklım:" saçmalama mert sen kimseyi önemsemezssin senin yüzünden bile olsa"

alkım hakklıydı ben odadan çıkmak istiyordum ama bedenim mervenin yanına gidiyordu.gitim beni itmeyi çalıştına ramen ona sıkıkı sarıldım.nedense bu beni de rahatlatıyordu? mert samalama! onu bırakıp gitmek istiyordum ama yapamiyordum.eninde sonunda beni itmeyi vaz geçip oda bana sarıldı ve hala aliyordu.sakinleşene kadar sarıldık sonra arılıtken göz göze geldik.gözleri çook güzeldi ağlamıştı hemde çook ama yinede çok güzeldi gözlerine daldım bi an.

aklım:"mert ne saçmalıyorsun kendine gel "

kalbım:" şu an onu öpmek istuyorsun öp onu "

kalnimde aklımda haklıydı ama onu şu an gerçekten öpmek istiyordum.

tam yaklaşıyordum...

merve

mertle göz göze geldik bi an o ela gözlerin içine düşmüş gibiydim.uzun süre bakıştık mert bana yaklaşmaya başlıyınca kendime geldim. mertle aramızda bi yarım kafa vardı.bn hemen odadan çıkmak istiyordum.

mert bileyimden tutup:" bana ne olduğunu anlatmicakmısın???" diye sordu.

demek istemyiordrdum düşünmek istemiyordum anlamak istemiyordum kabullenmek istemiyodum.

merve:"hayır" dedim.diyişim çok sert ve acımasızdı. tam devam yüricektim ama bileyimi hala tutğunu farketim.

mert:"merve" dedi.sesiz ve sakin bir şekilde.

merve:" beni zaten annliyamiyonuz konuşmak istemiyorum ama zaten öyle veya böyle pes edicem ve anlatcağım için."

beraber yatağın üstüne oturduk ve ben başladım anlatmaya.

merve:"ben küçüklüyümden beri anne ve baba sevgisi gördüm hemde aşırı derece benim mutluluğum için herşeyi yaptılar yok yoktu bende.zengin olduğumuz halde öbür çocuklar gibi televon bilgisayar televizyon.....başında deyildim nadir kullnırdım o şeyleri.annemle babamla çook şeyler beraber yapardık hep beraber mutlaka yerdik mutlaka her gün birşeyler yapardı çook mutlu bi aileydik .yani benim gözümde.ben resim çizmeyi  kitap okumayı dışarı çıkmayı gezinmeyi severdim.benim küçüklüyümden beri herşeyi benle yaşayan bir arkadaşım var onla herşeyi paylşırım o benim kardeşim gibiydi.ben çook neşeli espirili çılgın biriydim.bir gün babam beni okuldan almaya gelmedi bende çağlayla yürüdüm.çağla en iyi arkadaşım.çağlayala vedalaşıp zile basdım hizmetci kapıyı açtı ve bei odama girmem için tembihledi.içerden bağırma sesleri vaso bardak tabakğın  kırıldığı duyuluyordu.ve bende  içeri girdim ve annemle babamın yüzüne baktım gözümden bir sonra iki damla düşmeye başlamıştı.annem ve babam yanıma geliyorlardı ama ben odama koştum ve kapımı hemen kitledim kapıya deli gibi vuruyorlardı bense ağlıyordum.

annem:" merveyi alıp gidicem burdan sen onu hakketmedin çocuğuk üzüldü görmüyormusun başka zaman konuşamaz mıydık!!!"

babam:" yok ya ben napim sen kendini tutabilirmiydin benin yerimde eşinin başka erkeklere yılıştığını görünce merveyi alamasın onu kendin gibi yapmana izin vermicem merve bende kalacak!!!!"

annem:" merve için onun için bare yeniden deniyelimmne dersin ?!"

babam :" senin yerine başka bir oruspu koysak yine aynısı seni görmek bile istmeyiorum hemem yarın ayrılıyoruz"

annem :" benden hemen kurtullamazsin şimdi sinirden diyorsun ama seni hala seviyorsun bunu biliyorum !" 

bu konuşmayı duymuştum ve sonra bir tokat sesi.o günden sonra annemi bidaha görmedim ayrıldıklarını babamdan duydum okadar ve annemin türkiyeye taşındığını duydum bitti.onu çook özledim ne olursa olsun annem.o günden sonra deyiştim içime kapandım renklerden nefret ettim çizmeyi bırakamadım ama bütün resimler siyah beyaz üzüntülü. aylecek yemek yemeyi biraktım.haytımdeyişti kimseye yüzvermedim ders dinlemedim huysuz..................(siz biliyorsunuz nedemek istediyim hepsini yazmim kitabın başında yazmıştım zaten)biri oldum yani tam tersim."

bunu anlatırkem dik durdum ağlamak istedim ama ağlamadım.

kalkıp benim eski odama girdim oda peşimdem resimleri gösterdim ben ve çağla boyadığım resimleri gösterdim ve çizdiyim resimlerimi alip hep resim çizdiyim odaya girdik heryerde duvarlarda bile büyük küçük çizimler vardı çoğu ağliyordu ama hepsi dertliydi ve üzgün çaresiz hepsi siyah beyazdı.mertin bakışları deyişti ve sanki beni anliyormuş gibi gözüküyordu.

merve:" beni kimse anliyamaz anlamaz anlatsan çook basit öyle kötüdeyilmiş gibi geliyor insana ama kimse benim hissetimi hissedemez !!!"

bi an mert de kötü olmuş gibiydi.

mert

mert:" bi gece kalmak için gelniştim ben gitmem lazım!!!"dedi ve gitti.

kendimi daha tutamadım çekip gitim.sanki bi an bile olsa onun yaşadıklarını hissede biliyormuşum gibiydim.daha çook orda kalamazdım.neticede benimde annem yok.

yorumlarinizi bekliyorum