Know them Well (Bachelor's Series #1)

Chapter 3: Give up

Hindi lahat ng tao nakakamit ang mga gusto nila sa buhay sa madaling paraan. I mean, hindi naman pwede na kakasabi mo lang na gusto mo ng kendi ay makukuha mo na agad. Kailangan mo pa ding maglakad para makabili ng kendi sa store. Of course, wala ka namang kendi kung walang pera, so saan ka kukuha ng perang pambili? Kahit tigpiso lang ang kending iyan, yung pisong yan na pinambili mo, pinaghihirapan pa rin.

Ang masakit pa dito, hindi naman nakukuha yang kending yan sa isang piso lang para maging iyo magpakailanman. You need to put hardships on that one peso coin to guarantee you the candy. And when I say hardships, dapat hindi ka makuntento sa isang kendi lang.

Gaya ko, hindi ako nakuntento sa isang kendi lang. Nagsikap ako. I got Angel and the company with me. Pero naisip ko, sana pala hindi nalang sa kendi ko inihalintulad ang buhay. Yung tamis na idinulot nito sa buhay ko, nawala at biglang naglaho sa pagkawala ko ng limang taon. At kahit pa sabihin kong may isang piso ako sa bulsa, di ko na mabibili ang gusto ko kasi may nauna na. Siyempre, hindi naman ako lang ang may isang piso eh, yung iba nga sampung piso pa.

I remained myself calm and cold as I opened the double doors of the conference room. Mom, Dad, and the other board of the directory are here. Nahagip din ng tingin ko ang sa tingin ko'y Secretary ng mga Gomez dahil sa nakakabit nitong I.D sa may bandang kanan ng kanyang dibdib. Malalaking letrang GOMEZ ang nakasulat doon.

Taliwas man sa aking isipan ay ngumiti pa din ako. I shook my hands with those who offered for a shake hands.

"Welcome back, hijo. Kahit hindi namin alam ang sinadya mo doon sa U.S ay masaya kaming nakabalik ka na ng bansa.", ngumiti sa akin si Mr. Cojuangco, ang Head Architecture.

Our business has something to do with furnitures. Hindi man ako graduate sa kahit anong kursong related sa ganitong klase ng trabaho ay pinayagan pa rin akong dito mag OJT nung kolehiyo ako. Besides, it has something to do with Business. Yun lang siguro ang lamang ni Kaizer sa akin kase talagang siya ang sumunod sa yapak ng aming mga magulang. Parehas kami ni Angel na hindi ginaya ang pamilya sa propesyong kinabibilangan nila. Both parties took Arhitecture while we took different courses: siya sa Fashion Designing at ako sa Business Management.

"Ehem. He went to U.S to manage the company for 5 years kaso mas gusto niya ata dito sa Pilipinas kaya bumalik siya.", napatingin ang lahat sa taong nagsalita galing sa pintuan. Agad nagsalubong ang aking kilay nang makita kong paano lumingkis ang kamay ni Angel sa braso ni Kaizer.

I should be the you're holding, baby.

Gusto kong isigaw yan pero alam kong nandito lang silang dalawa for Business. Pero ang ipinagtataka ko lang, bakit si Angel ang nandito when in fact, her course is not suitable for the things that we will be going to discussed? Come on, hindi sa minamaliit ko siya pero paano naging related ang damit sa mga kahoy?

"Okay. So, we will not going to discuss about the project today. What we are going to discuss now is the organization chart.", Mom got the whole attention.

There. Napamura ako sa aking sarili sa pagiging tanga. Bakit nga ba hindi ko naisip na maaaring tungkol sa Organization Chart nga ang pag-uusapan namin ngayon?

"Kairo, welcome back, son", Dad's baritone voice filled the room.

"Yeah", I muttered softly, almost a whisper.

Umupo ako sa tapat ng mga Heads ng iba't-ibang Departments habang nasa kabisera naman sina Mom at Dad. Katabi ko ang Secretary ng mga Gomez. Dumeretso papasok sina Angel at Kaizer sa loob.

"I don't understand why we still need to change the Organization Chart. I mean, Kairo can still work here without meddling with it.", Kaizer break the silence after sitting on his chair. Napapagitnaan namin si Angel.