In a game called LOVE

Chapter Four - New Friends

Chapter Four - New Friends

Breannica's POV.

Tinanggal ko sa isip yung sinabi nung baliw na lalaking yun sakin kanina. Natanggal din yun agad sa isip ko by the help of the bell. Gosh, totoo nga yung sinasabi nilang, "Yes! Saved by the bell." Pero bumalik ng unti-unti yung kanina nung naalalal kong...Dakilang Seatmate ko pala siya. Nakakirita lang kasi, nagpupumilit siya. Oo, gusto ko yung pinipilit akong kaibiganin. Pero kasi.. Iba eh. Iba yung pagpipilit niyang makipagkaibigan. Lalaki kasi siya Breannica! Baka naman...Yie! Alam na! Tumahimik ka nga utak! Walang silbi ka naman magadvice eh! Pssh, pinalala mo pa yung iniisip ko! 

"Hoy at teka? Bakit pinalala? Aba, aba, aba! Breannica! Iniisip mo ba talagang...crush mo siya?" bigla akong nainis na parang nahiya sa isip ko. Letseng utak! Magaadvice na nga lang! Parang baliw pa! Urgh!! Man hater ka Nics!! MANHATER! I can't take this anymore! Dapat hindi ako mapapalapit sakanya. Dapat hindi ko siya magiging kaibigan. Kasi, alam ko sa sarili ko na iba pakiramdam ko sa taong yun.. Ah! Basta hindi ko siya papansinin!

Naglalakad na ako papuntang classroom. Unti-unti naman akong bumabagal at parang nababato. Yun bang feeling na nanginginig at parang takot? Teka?! Ako!? Si Breannica Santos and Gangster ng skwelahang ito. AY TAKOT?! NO NO NO NEVER. Wrong term ang takot. Dapat.. Parang kinakabahan. Tama na yan as my term. Basta never ever ever no no no!! Wag na wag itatabi at ipa-partner ang pangalan ko at ang term or word na TAKOT. Pssh, ang OA ko na. Bakit parang, nagha-hyperventilate ako?! Ano na bang nangyayari saakin?

"Hoy! Gumising ka Nics! Ang boba mo! Bumalik ka nga sa dati!! Gaga.. Gaga.. Gaga.." bulong ko sa sarili ko sabay katok sa ulo kong parangg may sira na ata. Naiinis na kasi ako sa sarili ko at sa ulo ko. Namo-mroblema na ulo ko. Nap-praning na ako. Naiinis. Nauutal. Naiirita. Nababanas. Napapaisip. Nakikipagkwentuhan. Nakikipaghalubilo. Nakikipag-usap. Hindi naman ito yung BREANNICA SANTOS na nakikilala nila eh. My family, gangmates and bestfriends. Yeah they knew me a lot. But you? Alam kong hindi nyo pa ako kilala pero ang masasabi ko lang ay.. HINDI AKO YUNG KINIKILALA NIYO NGAYON.

"Ouch! Watch where you are going will you?!" natauhan ako sa sarili ko nung may nakabangga saakin. Di niya ba ako kilala at kung makapagsalita siya? Ang maldita! Kung upakan ko siya? Pssh, wag na nga lang at baka ma P.O nanaman ako! This month ika-tatlo na ata ako na P.O eh. Tangna kasi yung mga tsismosa at yung mga feeling may ibubuga! Psh. Tiningnan ko nalang yung nakabangga sakin na kung  makasabing "...watch where you are going will you?!" wagas! Akala mo kung sino makapagsalita. Pero, nashock lang ako sa nakita kong nakabangga sakin.

"B-breannica?" imik niya na tila bang gulat na gulat din ito. Please tell me hindi siya yung new student na kumakalat sa school >_<

"What are you doing here?" diretsahan kong tanong dito yun bang nakakaloko. Eff, sana hindi siya yung new student! Please, nakikiusap ako! WAG SIYA.

"Ang sungit mo parin pala. Haha, you never changed. Atleast I've found you. *smirk* oh, wait let me answer your question dear. Why am I here? Simple. I'm the new student." Faaaaaaaaaak! Lilipat na talaga ako ng school next sem! Tangna naman!! Bakit sa lahat lahat pang pwede maging new student!?

"Bakit?" tanong kong nakakuno't noo. Bakit ngayong araw, uso saakin ang pagkukunot ng noo!? Daheck!

"Hm? What do you mean?" nagtataka niyang tanong at napakunot na rin ang noo niya.

"State the obvious, Monique. Bakit ka andito?" kunot parin noo ko. Ewan basta hindi matanggal-tanggal sa noo ko yung pagkagusot-gusot nito. Sana hindi maging maalat at masama ang tipla ng school year na to saakin. It's hard being with this bitch.