SONSUZ

Kaçış yok

Medya irem

Buse

"Has...iç savaşmı çıktı lan ahhhh"
çığırmamın sonunda kendimi soğuk zemini üstünde buldum ve canım çok acımıştı çünki sırtımı çok hızlı bir şekilde vurmuştum kahrolası alarmımın sesini bir an önce değiştirmem gerektiğini aklımın bir köşesine not edip üşütmemek için buz gibi zeminden ayrılıp banyoya girdim duş alıp çıktığımda bir az olsun kendime gelebilmiştim hemen dolabıma yönelip okul formasını giyinmeye başladım saçlarımı örüp kahküllerimi düzeltim ve aynadan kenidime bir bakış attıp odadan çıktım kızlara kısa bir mesaj çekip annemin o lezzetli elleriyle hazırladığı kahvaltı masasına oturduk hep beraber yemeğe başladık tabağımdakileri bitirip annemin yanına gidip yanağına bir öpücük kondurup "Ellerine sağlık Annem benim"

"Afiyet olsun canım..." dediğini duyduğumda hemen ayakkabılarımı giyimeye başladım çantamıda aldığımda hazırdım dışarı çıktığımda yüzümü sonbaharın o buz gibi esintisi çarptı ben yazı ve ilkbaharı sevdiğim için bana bu mevsimler hiç yaramıyordu. Sokağın başına geldiğimde kızları gördüm ve cool bir şekild yürümeye başladım 😎 ama bu yürüyüşüm yere kapaklanmamla son bulmuştu kızlar bu halime bakıp gülerken ben benim yere düşmeme sebep olan taşa sövüyordum iremin desteğiyle ayağa kalkıp yürümeye devam ettim...

"Kizlar bu çocuklardan bu gün nasıl kaçıcaz "
Diyen iremin ardından ilayda söze girdi"Bilmiyorum ama herşye hazırlıklı olmamız lazım heran bir yerden birşey çıkaçakmış gibi gözümüzü dört açmamız lazım..."
Okula geldiğimizde herkez sıra oluyordu bahçede bizde bizim sınfın olduğu tarafta sıra olduk en önde Demirleri gördüğümde bana göz kırpıp gülümsemeye başladı ben ise içimden sen kim köpek lan diye geçirdim sesli söyliyemedim eğer söyleseydim konu uzuyucak ve biz bu sefer cidden müdürün odasını boylardık Demire ölümcül bakışalarımı attıp kızlara odaklandım aslında böyle birşey beklemezdim şimdi aklıma geldi bunlar kesin bize bir oyun yapacaklar o yüzden bu kadar rahatlar hemen kızları susturup konuşmaya başladım

"Ben bunların olayını çözdüm kesin bunlar bize oyun yapacaklar kızlar "

"Ne nerden anladın be" diyen merveye sus işareti yapıp konuşmaya devam ettim.

"Şimdi ben bizim sıranın en önelerine doğru bakıyordum demir birden bana göz kırpıp gülümsemeye başladı ama gülümsemesi çok garipti sanırım intikam gülümsemesiydi"

"Napıcaz o zaman desenize kaçış yok diye " irem bunları söylerken içeri girmeye başladık ilayda bizi durdurup köşeye çekti "kızlar sıraya oturmadan sıranın üzerine bakın yaıpştırıcı sürmüş ola bilirler sınıfa giderken en son siz girmeyin ortalarda girin sırılsıklam olmak istemeyiz yani ona göre dikkatli olun tamammı"diye sorduğunda biz hemen kafa salladık "hadi şimdi girelim sınıfa" sınıfa girdiğimizde ilaydanın dediği gibi yapıp sıranın üzerini kontrol ettik ama birşey yoktu e içeri girdiğimizde de kapının üzerine baktık orda da birşey yoktu demek ki demir bana öylesine bakıp tebessüm etmiş...

##############################

Son bir ders kalmıştı Okulun bitmesine ve benim eve gidip cizimime devam etmeye ben çizim yapıyorum kızlarda biliyo aslında ama bir yıl önce  bıraktım sanıyorlar çünkü ben o zamanlar birine aşıktım ve hep derslerde onun resmini çiziyordum adı burak tı hep bana ilgi gösterirdi bende onun bu davranışlarından beni sevdiğini düşünürdüm ama bir cuma okul çıkışı  onu sevdiğimi söyledim o ise bana "ben seni hep arkadaşım olarak gördüm seni sevmiyorum ben başkasına aşığım "dedi ve bana sırtını dönüp gitti ben o günden sonra bir hafta boyunca ölü gibi dolandım etrafta sonradan kendime gelip unutmaya başladım artık aklıma gelince hiç umursamıyorum takmıyorum düşncelerimi...Ders bittiğinde sınıftan çıkmak üzere çantalarımızı hazırlıyorduk sınıfta herkez çıkmıştı tek bizim kızlar ve ben kalmıştık tam çıkacakken kapı birden üstümüze kilitlendi ve kapının altından duman kokuları gelmeye başladı kapıyı kırarcasına tekme atıyordum ama kimse bize kapıyı açmıyordu olamaz diye içimden geçirip ilayda ya döndüm kızlar ilayda yı  cam kenarına götürmüşlerdi onun asnımı vardı dayanamazdı o hemen çantamdan suyu çıkarıp ilaydaya uzattım boğuluyordu gözümün önünde nefes almıyordu kızlar ağlamaya başladı ben napıcağımı bilmiyordum "ilayda birtanem kendini bırakma ilayda "diye onunla konuşuyordum sakinleşir diye ama işe yaramıyordu "merve ilaydanın çantasina bak ilacı getirmiş olmalı "diye bağırdım bizde artık nefes almakta zorlanıyorduk camları açtık nefes alamım diye bir işe yaramıyordu merve zorla konuşarak  "ilacı cantasinda degil "dedi ilaydaya baktığımda gözlerini kapatmıştı" ilaydaaa"diye son gücümle bağırdım artık kendimi tutamıyordum zor dayanıyorduk kızlara Allahım nolur ilaydaya birsey olmasin nolur diye dua ederken birden kapidan ses geldi ve içeri araflar girdi Araf ilaydaya odaklanıp ilk onu çıkardı bende tam kalkacakken gözlerim kapandı ve sonrası karanlık...