ჩვეულებრივი დღე იყო კლიენტებს ვემსახურებოდი...ჩემი ახალუ უფროსი ძალიან კარგი და სასიამოვნო ადამიანი აღმოჩნდა.
კაფეში აღარავინ იყო ჩემდა საბედნიეროდ და მაგიდების დასფუთავებას შევუდექი,რომ შესვენებაზე გავსულიყავი.როდესაც ვალაგებდი უცბად კარების ხმა მომესმა,რაც იმად ნიშნავს რომ ვიღაც მოვიდა*ჯანდაბა... არ შეიძლება 5წუთით მაინც შემესვენა??!*გავიფიქრე. თავი ავწიე და დავინახე ახალგაზრდა ბიჭი... Jae მასთან მივიდა და გადაეხვია,თითქოს ძალიან ახლოს არიანო.
ყურადღება აღარ მივაქციე,ჩემს საქმეს შეუტრიალდი და სამზარეულოსკენ წავედი.
ცოტახანში Jae შემოვიდა.
Jae:ჰიეჯინ შვილო მე საქმეზე ვარ გასასვლელი და გთხოვ ჩვენს სტუმრებს კარგად მოემსახურე,კარგი?
გავუღიმე და თავი დავუქნიე.
კალამი,ფურცელი ავიღე და მაგიდისკენ წავედი... როდესაც ის დავინახე გული ამიჩქარდა და კარადას ამოვეფარე*ღმერთო ჩემო მას აქ რაუნდა? ნუთუ მიცნო და ამის გამოა აქ?...მაგრამ რაც არ უნდა იყოს ისე უნდა მოვიქცე,თითქოს არ ვიცნობ...ამას შევძლებ!* დავიძარი მაგიდისაკენ,მაგრამ ისევ უკან დავიხიე. *არა...ამას ვერ შევძლებ.იქნებ ვინმეს ვუთხრა?....Hyejin რეებს ბოდიალობ,აქ შენსმეტი მომსახურე პერსონა არაა!...* *კარგი,სხვა რა გზაა უნდა წავიდე...hyejin შეეცადე თვალებში არ შეხედო!იცოდე არ უნდა შეხედო!!* მაისური გავისწორე და მაგიდისაკენ წავედი...გული ისე ამიჩქარდა მეშინოდა,რომ ხმას გაიგებდნენ. მაგიდასთან მივედი და კითხვა ისე დავუსვი ისე,რომ მათთვის არც კი შემიხედავს.
Hyejin:რას მიირთმევთ? 🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋 შეკვეთის მიღების შემდეგ მივედი მაგიდასთან და მათი შეკვეთა მივუტანე.მათთვის სახეზე ისევ არ შემიხედავს მაგრამ ვამჩნევდი,რომ Taehyung-ი უცნაური თვალებით მიყურებდა.ხელები ამიკანკალდა გული ორმაგად ამიჩქარდა.მას შემდეგ რაც ფინჯნები მაგიდაზე დავუდე სამზარეულისკენ წავედი სწრაფი ნაბიჯებით და სწრაფად სუნთქვა დავიწყე..*მისი გამოხედვა,სითბო,მისი სურნელიც კიარ შეცვლილა...ღმერთო ჩემო როგორ მომენატრა მისი ალერსი...*ჩუმად ვიცქირებოდი მათკენ ისე,რომ მათ არ შეემჩნიათ და დავინახე რომ Tae ადგა და სწრაფი ნაბიჯებით გარეთ გავიდა. 🌺🌸🌺🌸🌸🌸🌸🌸 დღე დასრულდა და მე მთელი დღის განმავლიბაში მასზე ვფიქრობდი.ნეტავ მიცნო??...ნეტავ დაბრუნდება?...ამმფიქრებში ჩამეძინა.
Jin P.O.V
Taem მითხრა,რომ ცოტახნით გარწთ გასვლა უნდოდა...დიდი ხანი გავიდა და არ შემოსულა,ნეტავ სადაა ამდენხანს?... ტელეფონზე დარეკვა დავაპირე...შემთხვევით სანზარეულოსკენ გავიხედე და hyejini შევამჩნიე... taes მობილურზე კი ზარი გავიდა,მაგრამ არ პასუხობდა.მერე კი საერთოდ გათიშა.
Tae P.O.V
ტელეფონის ხმა გავიგე,დავხედე და jin hyungია მაგრამ არ ვუპასუხე...რადგან ახლა მარტო მინდა ყოფნა.მერე ისევ დარეკა და ამჯერად ტელეფონი გამოვრთე.დალევა მომინდა,მაგრამ ბარში ვერ წავიდოდი რადგან მიცნობდნენ...პირბადე გავიკეთე და მაღაზიაში შევედი soju ვიყიდრ,იმ ადგილას წავედი სადაც მე და hyejini ერთმანეთს ჩვენს გრძნობებში გამოვუტყდით. 😭😭😭😭(ავტორი უკვე თავისი მოთხრობით დრპრესიაშია)😂
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌸🌸🌸
ძალიან მთვრალი ვიყავი და ჩემდაუნებურად ცრემლები წამომივიდა,გულ საშინლად მეწვის...ჩვენი ოცნებები,დაპირებები...ერთად გატარებული დრო... აიიშ"დავიღრიალე" ყველაფერი ჩემი ბრალია.
თითქმის მთელი დღე გავიდა მაგრამ მე ისევ იმაზე ვფიქრობ თუ რატომ ჰქონდა hyejins მკლავზე ის დალურჯებები. 7-წლის წინ მისი თვალები სიხარულისაგან ბრწყინავდა...მაგრამ ახლაკი... ახლაკი ტირილისგან აქვს ჩასიებული.
