Hayatımın düzensizliği benim suçum,
Sevdiklerimi kaybetmem benim suçum,
İyi biri olamam benim suçum,
Ağladığım gecelerde kimseye birşey diyemem benim hatam
Hepsini biliyorum ama birşey yapamıyorum üzgünüm
Karşı gelemiyorum kimseye üzgünüm
Kimseye üzüldüğümü söyleyemiyorum
Herkese soğuk olmayı seçmem benim kendi kararım biliyorum ama kabul edemiyorum işte güçsüz olduğumu birine ihtiyacım olduğunu sen bilirsin beni dizilerim kan içinde kalsa bile ben kendi yaralarımı kendim sarmaya çalışırım her seferinde kimseye belli etmem ama o yaraları artık ben saramıyorum gerçi öncedende saramazdım sadece belli etmezdim ama artık heryerim kan içinde ölümden korkan ben beni öldürmesi için her gece tanrıya yalvarır oldum canımı alması için kendim yapmam bilirsin beceriksiz biriyimdir ben ne zaman kendime zarar versem korkardım o yaraya bakıp ağlardım gerçi artık pek önemli değil eskiye göre bayağı değiştim çünkü mesela kendi saçlarımı kendim kestim o günü anlatamıyorum duygularımı bellimde olan saçlarım şuan omuzlarıma bile düşmüyor sen düşün ne kadar kırıldığımı ne kadar yıprandığımı...
Beni düşünüyormusun eğer birazcık olsa bile düşünüyorsan lütfen gel ben hiç iyi değilim kendi ellerimle mezarımı kazıyor gibi hissediyorum hani sana köpeğimden bahsetmiştim ya onsuz yapamam demiştim o kansere yakalandı kurtulamıyor her gün ölüşünü izliyorum ne kadar kötü bilirmisin sevdiğin birşeyin ölüşünü izlemek onla daha vakit geçirmek isterken elinden gittiğini görmek ne kadar kötü ben anlatmak isterdim ama yüreğimdeki sızıdan anlatamıyorum o kadar sızlıyor ki... artık hissetmemek istiyorum ona birşey olursa ben kimin omuzunda ağlıycam şimdi kimsem yok benim biliyorsun ki ben kimden güç alıcam gel lütfen acıdan kıvranırken gel en azından bu acı beni daha fazla öldürmeden gel ki biraz olsun içimde umut birikintisi olsun....
