JOURNEY TO FOREVER ♥

Chapter 4

"Uy john! Kumusta?" tanong ko. "Okay lang pre." sagot niya.

"Pre, sino yang katext mo bat napapangiti ka? *tumawa ng mahina*" I asked. "Ah. Si Jeanette to pre. H Matagal ko na kasi tong katext eh. 'Nung summer pa. Nagkukulitan lang kami. Bakit pre? Ano problema? *sabay ngiti*" he replied. "Ah wala pre. Tinatanong ko lang. Para ka kasing baliw diyan na tumatawa eh. *sabay tawa* (pero nasasaktan sa loob-looban)" sabi ko.

I felt jealous. Di ko alam kung bakit? Bigla nalang umusok mga tenga ko kay John pero di ko nalang pinakita at bumalik na ko sa upuan ko.

*While looking at him fiercely* "May gusto ata to kay Jeanette eh. Hmm." sinasabi ko sa isip ko.

Hanggang sa uwian. Hindi ko na pinansin si John.

Buong school hours ako ganun ang emosyon. But then, nung palabas na ko nung gate, nakita ko si Jeanette. I said "Hi, Ingat.", she didn't replied but she smiled. Okay na yun. Haha.

When I got home..

I immediately texted Jeanette. "Uy. Haha. May tanong ako sayooo."

"Uy din haha XD Ano po yun?" she replied.

"Kilala mo ba si adrian? Matagal na ba kayong magkatext? Magkakilala ba kayo sa personal?" I texted.

"Dami namang tanong na yan. XD Oo matagal na. Bago kita makilala, siya muna.. :)" she replied

AND I WAS LIKE O_____________O Im shocked that time. I felt mixed emotions. I was jealous?????? O.A.....

I replied "Wait. may gagawin lang ako." para makatakas. And to think?

After few minutes, I checked on Adrian's facebook to be stalked on.

And I found out that Adrian had a crush on Jeanette.

I was mad. I was jealous. I just slept the rest of the day and didn't use my cellphone.

*Recess bell rings*

Last day na of SY 2012-2013. The students were happy, some were sad, some were crying like there was no tomorrow, few were laughing and some were making love.

(Sa room namin)

*Iyakan, tawanan, asaran*

"Uy Ced manhid ka ba!? Iyak ka naman!" john uttered.

"Kung manhid ako, mang-aagaw ka." *walked out*

Di ko alam kung tama ba sinabi ko/ginawa ko. Lumabas nalang ako sa room at pumunta sa bench para magpahangin.

Hanggang sa matapos ang araw na yun, nakatulala lang ako at nagiisip... hanggang pag uwi ko ng bahay hahaha. Hindi ko na rin muna inisip si Jeanette nun. Kasi baka lumala pa

Kinabukasan....

Recognition day na.

"Congrats bla bla bla." Puro yan ang naririnig ko. Inantay ko lang na tawagin yung pangalan ko at uuwi na ko....

After I went up the stage, hinatak ko na si mama para umuwi.

Then suddenly, may humawak ng braso ko.... Pagtalikod ko, nagulat ako't si russell pala yun.

"Ced sumama ka sa last day bonding ng section natin mamaya ah. Dito magkikita kita sa school. Ha? Thank you ced"

Dun ka lang rin naalala na meron pala kaming gagawin after recognition.

Umuwi na ko. Nagpahinga saglit. Inantay mga text ng mga kaklase ko..

Nang biglang nag gm si Jeanette. Parang gumaan pakiramdam ko that time??

"Uy last day na pala noh. Di na kita makikita. Ingat ka lagi ah. Godbless. Salamat sa lahat." I texted her.

Wala kong natanggap na reply sa kanya. Nagtext na ang mga kaklase ko so pumunta na kong school.

Mas lalong gumaan yung pakiramdam ko nang malaman kong di kasama si John. Kaya sumama na talaga ko.

Hanggang sa pagpunta roon at pag uwi sa bahay. Si jeanette lang ang laman ng isip ko.

"Bakit hindi to nagrereply? Siguro nagtatampo to? Hayss di ko na alam gagawin ko. :(" the words that came in to my mind.

Hinayaan ko nalang muna siya. And pinalipas ko ang araw na hindi kami nagkausap..