And she was that. Yes. She was Jeanette. Siya yung kumalabit sakin and nagulat ako kasi unexpected yun. :))
Kinikilig ako. Ewan ko ba kung bakit. Siguro dahil mahal ko parin siya nun. At may feelings pa ko sa kanya. :3
"Uy. Musta kana? Usap naman tayo ced. *smiles*" She said.
Sa ngiti nyang yun, binuhay niya ulit ang takbo at tibok ng puso ko. Namiss ko yung mga ngitian niyang yun na araw araw na nagpapagana sakin noon.
And then yun, nagkwentuhan kami about everything. Mapa personal pa yan. Napatagal rin ang kwentuhan namin nun sa bench. Di na namin namalayan na nag-aasaran at nagpapaluan na kami. Nang dahil sa kakomportablehan na naming dalawa sa isat isa. Napatanong ako bigla sa kanya nang. "Uy. Musta naman lovelife mo?"
"Uy. Alis nako. May pupuntahan pa ko. Thanks ha! *sabay kurot sa pisngi*" She quickly replied.
Napangiti na talaga ako non at ngiting ngiti ako. <3 Kahit na di nya sinagot yung tanong ko ayos na yun kasi nagkakwentuhan naman kami. :)
Masaya nanaman ako. Sobra. As in. Nararamdaman ko nanaman yung pakiramdam na naramdaman ko noong kami'y sweet pa.
Kinabukasan, tinext ko siya. "Goodmorning! :) Ingat ka this day. :) Godbless! Have a great day ahead. :)''
And then ngreply siya. Ganun din. With smileys.
Araw araw na kaming magkatext ulit. Araw araw ngkukulitan. Kapag nasa school, naguusap din kami saglit. Gabi gabi naggoodgoodnight messages.
Dumating yung araw na naramdaman ko na yung SIGNAL. Senyales ba yun na liligawan ko na siya ulit? :)
BINABASA MO ANG
JOURNEY TO FOREVER ♥
أدب المراهقينA real life story where a high school student truly fell in love with a girl he met. His life changed and got better because of this unique, pretty and gracious girl. (Based on the experience of the author)
