အခ်ိန္ႏွင့္ေန႔စြဲမရွိေသာအရပ္တြင္ကၽြႏ္ုပ္ေနထိုင္၏။
ထိုအရပ္သို႔အလည္လာႏိုင္ရန္ကၽြႏ္ုပ္ထံမွဖိတ္ေခၚျခင္းခံရခဲ့လၽွင္သင့္ကိုယ္သင္ ကမ႓ာေပၚတြင္ကံအေကာင္းဆံုးလူသားတစ္ဦးဟုမွတ္ယူပါေလ။
××××××××××××××××××××××××××××××
အခ်ိန္ကား ည ၈နာရီ၄၅မိနစ္ခန္႔
မီးေရာင္စံုမ်ားျဖင့္လွပေနေသာ London ၿမိဳ႕ႀကီးရဲ႕လမ္းမႀကီးေတြေပၚ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္အသည္းအသန္းေျပးလႊားလၽွက္...
ပထမဆံုးအလုပ္စလုပ္ရေသာေန႔မွာပင္မေနာက္က်ေစလိုေသာေၾကာင့္ ပါးစပ္မွ sorry တစ္လံုးကိုသာေရရြတ္လ်က္လူေတြၾကားတိုးေဝွ႕ေနရသည္။
"၈နာရီထိုးပီး၅၃မိနစ္ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ေနာက္မက်လို႔"
ChanYeol တစ္ေယာက္အသက္ဝေအာင္ရွဴရင္း
ေျပာလိုက္သည္။ပထမဆံုးေန႔မွာေစာေစာထြက္လာခ်င္ေသာ္လည္းအခန္းေသာ့ေပ်ာက္သြားသည္ျဖစ္၍ Sehun ျပန္အလာကိုထိုင္ေစာင့္ေနရသည္။
"ChanYeol Park...မင္းရဲ႕တာဝန္ကအေပၚဆံုးထပ္ဆိုတာမင္းသိၿပီးသားျဖစ္မွာပါ
၅နာရီမွာတာဝန္ခံ James လာရင္မင္းျပန္လို႔ရပါၿပီ"
"ေကာင္းပါၿပီ"
"ဒါဆိုတာဝန္ေက်ပါေစ..."
ChanYeol တစ္ေယာက္ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ရင္း မန္ေနဂ်ာေပးသြားတဲ့ေသာ့နဲ႔ဓာတ္မီးကိုကိုင္ကာအေပၚဆံုးထပ္သိုတတ္လာခဲ့သည္။
London သို႔ေရာက္ခါစတုန္းကအထင္ကရေနရာေတြေလၽွာက္လည္ရင္းဒီပန္းခ်ီျပခန္းကိုေရာက္ဖူးေသာ္လဲထပ္မေရာက္ေတာ့သည္မွာ၃ႏွစ္ေတာင္ၾကာပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ဒီေနရာကိုပထမဆံုးေရာက္သလိုပင္စိမ္းေနသေယာင္ခံစားရသည္။
အဲ့တုန္းကလဲအေပၚဆံုးထပ္ထိမသြားခဲ့... sehun အလိုက်သာလိုက္ခဲ့ေပးရေသာ္လဲပန္းခ်ီပညာရပ္ကိုစိတ္ကိုမဝင္စားေသာေၾကာင့္ေအာက္ထပ္ဧည့္ခန္းမွာပင္သူေနခဲ့သည္။
ေနာက္ၿပီးအျပင္ကၾကည့္ရံုပင္အင္မတန္က်ယ္ဝန္းမည္ဆိုတာသိေသာ္လည္းလက္ေတြ႕တစ္ထပ္တည္းတြင္တစ္ေယာက္တည္းသာရွိေနေသာအခါပို၍အဆမတန္က်ယ္ဝန္းသလိုခံစားခ်က္ကအရိုးထဲထိစိမ့္လာခဲ့ရသည္။
ေလၽွာက္ပတ္ၾကည့္ရင္းဒီေနရာမ်ိဴးမွာပန္းခ်ီဝါသနာအိုး Sehun သာလာလုပ္ရမွာဟု ChanYeol ေတြးေနမိသည္။
