Oh nee, het was schooltijd... Of anders gezegd, ik moest naar het verlaten gebouw voor meer pijn, zo nee, dan ging ik dood... Dat wil ik toch graag? Waarom ga ik dan daarheen? Voor mijn familie, voor de mensen die om me geven... Ik liep de trap af naar mijn moeder, de enige geliefde die ik nog had... Ik zag haar dood op de grond liggen... Ik had hier geen zin meer in... Het bloederige mes zat nog in haar rug... Ik huilde, ik wilde dit niet meer... Ik droogde mijn tranen en trok het mes uit de rug van mijn moeder... Ik stopte mijn moeder bij de rest in de trapkast, mijn vader, mijn broertje, mijn zusje, mijn andere zusje, en zelfs mijn hond... Ik deed de deur dicht... Ik maakte het mes schoon en stopte het bij de rest van de bloederige messen... Ik ging naar buiten, stapte op mijn fiets, op naar het verlaten gebouw... Waar ik moest oversteken op een drukke weg lette ik en een truck niet op... De truck knalde tegen mij op... Het werd zwart, en toen wit, en toen was ik op een vreemde plaats...
JE LEEST
Eyes in the walls
FantascienzaIn haar vorige leven is ze dood gegaan, en ze kwam terecht op een plek, een hele bijzondere plek, niet de hemel, maar gewoon, een fantastische plek. Ze kreeg een tijd, als die om was, mocht ze terug naar de aarde, een ander leven lijden, zonder iets...
