Fireside

Chapter 1"Memories"

*Knock* *Knock*

~Ay, may tao sa labas.

Gago, malamang. May kumatok nga diba? Hay, stupid din talaga ako minsan.

Nag pa crawl-crawl akong pumunta sa door galing sa couch kung saan ako nakahiga kanina at binuksan ko ang pinto. Nakakatamad tumayo eh.

"Kylee na pinakamaganda kong bestfr..i..e teka bakit nasa baba ka?"

Itong si James may pagka tanga din. Parang hindi sanay -_- "Eh ano naman kung ayaw kong tumayo. Bakit ka ngaba nandito?" Pataray ko siyang tinanong.

Matagal ko ng kaibigan si James. Simula pa ng diaper days namin. Friends kasi yung mom niya at mom ko kaya nung mga bata kami sabay kaming iniiwan sa wonderland ng mall. Ayun, dun nagsimula ng mahiwagang friendship ni Kyle at James.

"Grabe ka naman. Aalis ka na nga bukas hindi ka man lang mag goodbye sa amin" Sabi niya. Sincere yung boses niya. Minsan lang yun in 100 centuries nangyayari kaya tumayo ako agad, kahit nakakatamad, at niyakap siya ng mahigpit na mahigpit. "Of course brad no! mamimiss talaga kita at yang kakulitan mo. Pwede ka naming dumalaw dun eh. Mayaman ka naman, afford mo masyado" Pa-joke kong sinabi para ngumiti din siya.

He smiled.

But yung sweet and sensitive smile, biglang naging cheeky at mischievous grin.

Kinaladkad ako bigla sa labas ng room ko at dinala sa car niya. Without my permission yun at dumaan pa kami sa maraming pagsubok. May stairs kaya ang bahay namin! "Hoy gago ka James! Saan mo ako dadalhin?! Rape! Rape! Tulong!" Sigaw ko mula sa loob ng car niya. Bukas naman ang window ng kotse at rinig na rinig pa ako ng guard namin. Anong ginawa nila? Tumawa lang! Mga walangya! Eh ito kasi si James palagi akong kinakaladkad kaya normal routine na ito sa amin. Sanay na masyado ang lahat, ako na lang ang hindi. :/ "Saang banda ng planeta mo nanaman ako dadalhin ngayon?" Tanong ko sa kanya with annoyance.

"Sa Mall. Inimbita ko si Kris at Paolo. Kain tayo sa labas. Atleast magkasama tayo before ka aalis" Sagot niya habang nakatingin sa daan. Tumahimik na lamang ako. Gusto lang naman nila akong makasama tapos nagalit pa ako. Naguilty tuloy ako.

"So saan tayo kakain? Restaurant or Fastfood?" Matalinong tanong ni Paolo.

"Restaurant!" Sabay na sagot ni James at Kris. Hmm, masarap kumain sa Vikings ngayon. "Guys, Vikings na lang tayo." Request ko.

Ang la-laki ng mga smiles ng tatlo. Nagtinginan kami lahat at nagsimulang magtakbuhan sa loob ng Mall papunta sa Vikings. Hobbit na naming yun. Kung sino ang mahuhuli, manlilibre siya ng ice cream after ng lunch naming. Si Paolo ang pinakamaraming nailibre. Asthmatic kasi ang gago "still alive but barely breathing"

Siya nanaman ang manlilibre ngayon J Perks ng pagiging soccer player ko! *cue fist pump*

Pumasok na kami sa buffet at nagsimulang kumain. Siguro nasa loob kami ng Vikings for 3 or 4 hours sa kaka-kain namin. Nag ice cream naman kami in courtesy of Paolo Ivan Venerasyon! Buti dala ko ang instax ko. With just one click, our last moment will always be with me forever. Itong groupfie naming kung saan ang ice cream ko tumulo sa isang oras na pag-aayos na buhok ni Kris, yung ice cream ni kris nahulog sa floor, si Paolo na tawang-tawa sa buhok ni Kris at si James na siyang humawak sa instax ko at siya lang ang tanging walang pinagdudusahan sa picture na ito. Ang laki pa ng smile niya! Pagdevelop ng photo, lahat kami sabay tumawa ng mas malakas pa sa hangin ng bagyong Yolanda.

The last, but one of the best memories I've had with my tropa.

As of today, April 24, 2015, si Kylee pupunta na talaga sa London. Doon na magpapalaganap ng kasamaan at katamaran. Hindi man lang siya nag impake ng maayos. Ang tanging laman ng suitcase niya are listed below:

- Dalawang T-shirt na halatang Malaki masyado para sa kanya.

- Denim shorts (1)

- Isang mint green na Skater skirt

- A pair of grey keds

- Libro ni John Green

- Macbook niya with charger

- Underware good for two days

Kasi plano niyang dun na lamang bumili ng damit sa Europe. Siguro naman may mall malapit sa kung saan sila maninirahan.

"Flight 694 Ninoy Aquino International Airport to London Heathrow Airport just landed."

Sabi ng babae sa telecom. Ano ba naman yan, 12 hours na byahe ang sakit sa ulo.

"GoodEvening Ma'am, Sir." Greeted the lady with thick accent sa loob ng airport. "GoodEvening" sabay-sabay na sagot ni mommy't daddy.

I rolled my eyes. Papalabas pa nga kami nahihirapan na akong umintindi sa mga tao dito. Mga British talaga, so posh. At sawakas umabot din kami sa car. Ang layo ba naman ng gipark ni kuya Drew ang sasakyan niya. "Hey! How's my little sister?" May pa english pa itong si kuya oh, pinoy naman -_- Pasalamat siya namiss ko siya. "Hindi okay. Ang sakit sa ulo. Sa leeg. Sa kamay. Sa lahat ng parte ng katawan ko. I'm so sleepy pa nga" reklamo ko.

"Matulog ka na muna sa car. May dadaanan pa kasi sila mommy na kaibigan dito." Sabi niya. I just nodded at pumasok sa loob ng car. Sa unang pikit ko pa nga lang nakatulog na ako. Sobrang pagod!

~ Drew's P.O.V. ~

Ang tagal ko ng hindi nakita si Kyle. Hindi kasi siya sumama kina dad ng pumunta dito nung Christmas dahil may science project daw silang tatapusin sa break. Si Mikael naman, ayun malikot pa rin hanggang ngayon. Ibang-iba kay Kyle. Ang tahimik niya nung kabataan. At ngayon Dalaga na siya. Dalaga na ang baby sister ko. And soon she's gonna have a boyfriend. I'll make sure that that guy would be perfect for her.

"Who's the friend you're going to visit, mom?" I asked her while my eyes are still locked on the road.

"A surgeon I met on a convention in Los Angeles. She's very kind. And I heard she has a son. Might be perfect for Kylee." Mom answered. I don't know if it's me or everyone here wants Kyle to have a boyfriend.

So I drove down the road to the address she handed me earlier.

~ Kylee's P.O.V. ~

Ang sakit ng likod ko. Parang mas sumakit naman kaysa sa kanina. Inisa-isa kong dinilat ang mga mata ko. Mga gago iniwan ba naman ako sa car. "assholes" murmur ko habang inaayos ang suot kong black skater skirt at arctic monkey's na baseball tee. Paglabas ko pa lang nagsisisi na ako kung bakit hindi ako nag jacket. Ang ginaw talaga. Para kang nasa loob ng ref.

A big white and beautiful house. Parang bahay ni Obama. Ito siguro yung bahay ng friend ni mommy. Kaya dahan dahan kong nilakad from the car to the front porch. Hmm, may butler pa sila ha. Tig bukas ng door. Ang yaman! "You must be Ms. Kylee. Your parents are inside. They are waiting for you." Sabi nung butler. Wow kilala niya ako. Kaya I smiled nlng and nodded. He opened the door for me and I entered, not forgetting to say thank you to the nice butler. Halos magkapareha na ang bahay nila at bahay naming sa Pilipinas. Modern na may halong vintage. Parang photocopy lang nung sa amin. Wow. Just wow.

just then, may tumawag sa akin galing sa likod ko.

"Hi Kylee"