Yollar sanki sonsuza doğru gidiyormuşçasına ayağımın altından kayıyordu. Yanımda geçen bir sürü insan vardı. Hepsinin ayrı bir derdi vardı. Belki benden dertlileride vardı.
Zaten en ilgincide buydu. İnsanlar sırtlarına dertlerle dolu bir çantayla geziyorlardı. Belki biriyle karşılaşıp yüklerini paylaşıyorlardı. Yada bu dertleri azaltacak mutluluklarla karşılaşıyorlardı.
Ama bende derdimi azaltacak insan veya bir mutluluk yoktu. Hatta çantama dert ekleyen insanlarla karşılaşıyordum. Bir gün bütün dertlerimi fırlatıp dertsiz bir şekilde bu yolda yürümek istiyordum.
