"Neyin var 2 gündür?Hasta gibisin."
Yeşim yatağın yanına oturduğunda,"Biraz midem bulanıyor.Geçer yarına."dedim yatakta doğrularak.
"Tamam.1 hafta sonra biliyorsun büyük bir sunumum var üniversitede. Şimdi gitmeliyim."
Yanağımı öpüp odadan çıktığında yatağın içine girip yorganı başıma kadar çektim.
'Kaç,seni yakalamadan kaç.'
' öldürür.'
' cinayetin tanığısın.'
Kafamda yankılanan cümlelerle irkildim.
2 gündür gözüme bir gram uyku girmemişti.
Sürekli tetikte bekliyor,korkudan odadan çıkamıyordum.
Oflayıp tırnak yemeye başladım.
Odamın kapısının kapanma sesiyle,yatakta döndüm.
"Yeşim,biraz yalnız-"
Sözlerim gördüğüm kişiyle kesilirken bağırmaya başladım.
Alt katta ki annem ve komşular farketmesin diye elimle ağzımı kapattım.
Yataktan kalkıp duvara koştum.
"S-sen nasıl geldin buraya?"
O gün ki beni uyarıp kaçan yabancı adam karşımda kapıya yaslanmış şekilde bana bakıyordu.
Bu sefer yüzünde maskesi yoktu.Sadece kafasında bir şapka takmıştı.
"Konuşmamız gerek Esin."
"Adımı nerden biliyorsun?"dedim duvara iyice sinerek.
Göz devirip bana yaklaşmaya başladı.
"Yaklaşma!"dedim ellerimi kaldırıp yumruk yaparken.
"Bak hala geliyor.Döverim,gelme dedim sana!"
2 adımda yanımda bittiğinde hızlılığını çözmeye çalıştım.
Yumruk atmaya çalıştığımda kolumu tutup indirdi.
Öbür elimide etkisiz hale getirdiğinde,bacaklarımı harekete geçirdim.
Bacaklarımı bacaklarıyla sıkıştırdığında debelenmeye başladım.
"Bir dur artık."
"Ne istiyorsun?Git buradan!"dedim kafamı kaldırıp.
Oflayıp bir adım geri çekildi.
Vücudumu duvara yasladım.
"Güvende değilsin.Onlardan biri seni görmüş.
Yakında buraya geleceklerdir.Seni hatta aile ni öldürebilirler."
Korkuyla ellerimle yüzümü kapattığımda,"Benimle gelmelisin."dedi.
"Bak belki çok saçma gelecek.Beni de tanımıyorsun. Ama benim işim bu.İnsanları kurtarmak."
Dolu gözlerimle ellerimi yüzümden çektim.
"B-ben çok korkuyorum.K-keşke hiç görmeseydim."
Derin bir nefes aldım.
"Peki a-annem ne olacak?Ona bir şey yaparlar mı?"dedim ona yaklaşarak.
"Annen her şeyi bilmeli.Onu bir arkadaşımın yanına götüreceğim.Güvende olacak.Emin olabilirsin."
"Neden?"dedim kaşlarımı çatarak.
"Neden tanımadığın insanları kurtarıyorsun?"
Gülümsedi.
Pencereden atlamadan hemen önce söylendi.
"2 saat sonra geleceğim.Hazır olun."
Kafamı sallayıp yatağıma oturdum.
Korku bütün bedenimi sarmıştı.Her şey çok hızlı
gelişiyor,hayatım mshvoluyordu.
"Yabancı birine nasıl güvenebilirim ki?"
O gün bana yardım etmese daha fazla korkardım.Ama şimdi en azından bana yardım etmesinden dolayı az da olsa ona güveniyordum.
"Bir anneme anlatma olayını geçelim.Onu sonra düşünürüz."
Odamdan çıkarken aklımı düşünceler sarmıştı.
Onlardan biri de soruydu.
'Annem olayı nasıl karşılayacaktı?'
