[TH] This Is Why I Need You

s n a c k

นายมันคนบ้า ฟรอย
นายทำให้ฉันตาค้างทั้งคืน
จากที่ปกติก็ง่วงอยู่แล้วง่วงหนักกว่าเดิมอีกจ้า

  ตัดภาพไปเมื่อคืนพอเข้าห้องนอนฉันก็รีบเฟสไทม์ไปหายัยสตางค์กระเทยบิชของฉันโดยทันทีพร้อมเล่าเรื่องพ่อของลูกให้ฟัง(หมายถึงฟรอยของฉันอ่ะนะ) ยัยนั่นได้แต่ยัดเยียดให้ฉันชวนเขาไปแฮงค์เอ้าท์ด้วยให้ได้ แหมอย่าว่าแต่แฮงค์เอ้าท์เลย เพื่อนเค้าเยอะจะตายเขาจะมากะฉันทำไมกัน พูดแล้วเศร้าค่ะ ต่อ ส่วนยายนั่นตอนนี้กำลังอินเลิฟกับรุ่นพี่รักกันดี้ดี โถ่ขนาดกระเทยยังมีผู้แล้ว นุ้งเกิดสิบเจ็ดปียังไม่เคยอินเลิฟกะใครเค้าสักทีเลยค่ะ;(

  ตัดภาพมาที่ตอนนี้ คือยืนโง่ๆรอลีแอนห์ซื้อของอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมที่โรงเรียน
  ฉันมักจะดูเงิ่นง่านเมื่ออยู่คนเดียว อย่างที่บอกฉันไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองสักเท่าไร่ ถึงแม้การบรรยายของฉันจะดูเป็นสาวมั่นมากก็ตาม เพราะฉะนั้นรีบออกมาเถอะลีแอนห์ ลืมบอกว่าวันนี้มีอบรมเกี่ยวกับการเป็นคนดีของสังคมที่โรงเรียน แสดงว่าฉันแลดูเป็นคนเลวมากนักสิ

"เฮ้ย!ขึ้นกี่โมงน่ะ รู้ปะ"

หลบหน่อยพระเอกมาอีกแล้ว

"เอ่อ..เที่ยงสี่สิบอ่ะ"

พูดจบอีนี่ก็ได้แต่หลบหน้าพร้อมเกาหัวเบาๆ ก็คนมันเขินอ่ะค่ะ คนหล่อมาอยู่ตรงหน้าแบบนี้ไม่ให้เขินได้ไงอ่ะ

"เห้ย แกะให้หน่อยดิ แกะไม่ออกอ่ะ"

พูดจบเค้าก็ยื่นห่อช็อคโกแลตมาให้ฉัน
  หน้าฉันแลดูเป็นคนแข็งแรงบึกบึนงั้นเหรอ?
ใช่
ฉันรับห่อนั่นมาพร้อมพยายามที่จะแกะมันออก เออ.. มันแกะไม่ได้ว่ะ บางทีการที่ฉันวางขวดน้ำยัยลีแอนห์ลงน่าจะสะดวกขึ้น

"โห ไมไม่ยอมแกะให้อ่ะ ใจร้ายจัง"

"ก็กำลังจะแกะให้อยู่นี่ไง มันแกะไม่ได้อ่ะ"

"ฮ่าๆ"

กรี้สสสส ฟรอยคะอย่าหัวเราะในลำคอค่ะนุ้งเขิน อย่างงี้ต้องมองว่าท่าทางเราน่ารักแน่ๆเลยแต่อาจจะเปล่าค่ะ อาจจะขำเพราะสภาพท่าทางฉันมันดูตลกเสียมากกว่า

"อ่ะ ได้แล้ว"

"5555ขอบคุณครับ😁"

"เฮ้ไอ้ฟรอยเสร็จแล้วไปกัน อุ้ย..ฉันมากวนอะไรยังไรึเปล่า"

"เปล่า ไปกันเถอะ"

ฉันไม่ได้หันไปมองหรอกว่าเพื่อนเขาคนไหนเพราะหลังจากเขาขอบคุณเสร็จฉันก็รีบหันหลังโดยทันที ก็มันเขินอ่ะ
ได้คุยกะฟรอยด้วยอ่ะ รู้สึกดีจัง😊

"เฮลโหลจ้ะ ยืนพริ้มอะไอยู่คนเดียว"

และแล้วเสียงลีแอนห์ก็เรียกสติฉันให้กลับมาอีกครั้ง

"เปล่านี่ รีบขึ้นไปกันเถอะ"

เมื่อขึ้นไปข้างบนฉันก็รู้สึกประหม่าอีกครั้งเพราะฟรอยกับเพื่อนของเขาอีกคนนั่งอยู่ตรงโซฟาฝกล้ประตูทางเข้า ซึ่งลีแอนห์พาฉันมายืนตรงระเบียงใกล้ๆไม่ใช่ว่าลีแอนห์รู้แล้วพามาหลบนะคะ พามาส่องผู้ ถึงอย่างนั้นก็ตามฉันก็ยังรู้สึกได้ว่ามีสายตาจับจ้องมาอยู่ ไม่ได้หลงตัวเองนะ เพราะนุ้งหันไปแล้ว เขามองมาจริงๆ เขินนะเนี่ย มองนุ้งทำไมอ่ะ หรือหน้านุ้งมีอะไรผิดปกติรึเปล่าก็ไม่รู้ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาเรียกเข้าห้องแล้วฉันคงต้องไปฟังเหล่ามนุษย์ป้าทั้งหลายพล่ามเกี่ยวกับเรื่องการเป็นคนดีของสังคมเหมือนเดิม

_____
มาช้าใช่มั้ยล่ะ ถ้ามีคนรอไรท์ต้องขอโทษอย่างแรง เพราะพยายามจะแต่งให้ยาวแล้ว ละก็ลบไปลบมาไม่ลงสักที แต่ในที่สุดวันนี้ก็ลงแล้ว ขอบคุณคนที่ตาม คนที่เม้นนะคะ เป็นกำลังให้ไรท์ลุกขึ้นมาเขียนฟิคต่อมากๆ~ เยิ้ฟๆ