Chapter 3 - "Bookworm"

8 0 0
                                    

HAAAAAAYYYYY. Salamat naman at makaka-relax na din ako.

Natapos na kasi kahapun yung midterms namin ngayong second semester. Talaga naman. Ang gaan sa feeling.

And as a treat for myself, since it looked like I aced all my exams (don't react like I'm crazy, I'm serious here *evil laugh*), I'm heading now, to somewhere I know my drained brain cells will definitely love to relax.

Saan pa kundi sa lugar na kahit na madalang ko lang puntahan, eh parang gusto ko nang doon tumira. Hahaha.

Papunta ako sa bookstore! Yehey!

Oh! Did I say my drained brain cells loves to relax there? Hindi kaya mas lalo lang silang ma-drained at baka di na mag-function kapag napalibutan na ako ng sandamukal na libro?

Nuh uh-uh. Seriously, masokista yata ako pagdating sa utak ko eh, pero truth be told, this is my number one stress reliever. I really make sure na kapag nalagpasan ko ang hell week sa school (yeah, that's how hard it is sa Raven Academy during exam week -_- ) pupunta at bibilhan ko ang sarili ko ng libro.

Madalang lang naman. Hindi kasi kami rich eh. Hahaha.

Kaya ayun. Nandito na ako sa NBSB, yung sikat na bookstore ba? Mamahalin kaya mga libro dito. Pero keri lang.

Plano ko ngayung bilhin eh yung isang classic novel na gustong-gusto ko na talagang mabasa. Yung The Fountainhead? Super ganda daw nun eh. I'm dying to add that to my collection of classic novels sa bahay. May maliit akong bookshelf sa kwarto na puro classic novels. 'pag may time papahiram ko sa'yo, pramis. Hahahaha.

Anyway, nandito na ako sa isle ng classics section. Mabuti na lang kukunti lang ang tao. Nakapagtataka nga eh, sabado kaya ngayun. Ah ewan.

Agad ko namang hinanap. At ayun nga. Hahaha.

I'm becoming oblivious in my surroundings again. Ano bang meron sa mga librong 'to at kapag napapalibutan nila ako para akong napupunta sa ibang mundo. Hahaha.

Don't get me wrong, hindi ako naka-drugs. Sadyang nalilimutan ko lang talagang maging conscious sa paligid ko.

By this time, hawak ko na ang mahiwagang libro. Ommy! It's so amazing, I'm gonna cry :').

So ayun. I was so engulfed reading the preface of the book, that I hardly notice the guy who went near me and stood inches away from me. He stood there as if his scanning the shelf and, honestly speaking I really don't care what he's been doing.

Well, not until I was in middle of scanning the 'nose bleeding' preface of this majestic book, when I suddenly heard him speak. Or more precisely, talked to me in a hushed voice, almost a whisper, I hardly even hear it. His body still facing the shelf infront of us.

"Uodlibro."

Mabilis pa sa kidlat na nabitawan ko yung libro. Bakit? Pagkarinig ko kasi sa sinabi niya ay....

"May uod sa libro mo."

As in! Yuck kaya?! Ayoko ko pa naman eh yung mga uod. Ehhh. They're creeping me out!

So ayun. Nabitawan ko nga ang libro sabay sigaw. Wala akong pakialam kong makaagaw ako ng eksena dito! Kadiri oi!

Para naman akong baliw na di mapakaling hinihimas ng marahas ang mga kamay at braso at walang sawang pinagpag ang damit. Baka may kumapit sa'kin! No! Over my de--

I abruptly stopped in God knows what stupid acts I am doing when I heard the guy burst into laughter. He can't contain his laughter that he even throw his head backwards and clutch is aching stomach.

Unreachable SkyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon