✒️ |Ongoing| |BOOK III| ChanHun's Miracle [EXO ChanHun]

Special Chapter : BAEKHYUN

Baekhyun's POV

Lumabas ako ng room ni Sehun pagkatapos kong alukin ng pagkain si Chanyeol.

"Babe.." tuloy pa rin ako sa paglakad at hindi ko pinansin si Daehyun.

Sumakay ako ng elevator at sumama din siya. Pupunta akong rooftop.

"Pansinin mo naman ako." Pangungulit pa rin ng boyfriend kong makulit.

Naiinis ako sa sarili ko, kasi nagiguilty ako sa ginawa kong pagsampal at pagsasalita ng masakit kay Chanyeol. Nadala lang naman ako ng inis ko eh.

Nang makarating sa rooftop ay agad kong nilanghap ang sariwang hangin. Nakakarelax. I closed my eyes and I let the air touch me.

May naramdaman akong malambot sa labi ko at pagbukas ko ng mata ay nakita ko ang nakapikit na mga mata ni Daehyun.

He's kissing me.

I closed my eyes and I wrapped my arm into his neck. Naramdaman ko din ang braso niya sa bewang ko.

He started to move his lips, so does I.

I really love this man. No matter what.

He parted first and he's looking at me.

"I love you." Seryosong sabi niya. I smiled, a faint one.

Alam ko naman kasi na sa kabila ng lahat ng nangyayari, hindi magtatagal ang lahat ng 'to.

Alam kong mahal na niya ako pero alam ko rin na hindi ako ang kailangan niya.

"Don't you trust me after all this years? Baekhyun, it's been 8 or 9 years. Sa loob ba ng maraming taon na yun, hindi ka pa rin naniniwala sakin?" Sabi niya, halata sa boses niya ang sakit at lungkot.

Yap, in 9 years with him hindi pa rin buo yung paniniwala ko na mahal niya ako, na ako ang kailangan niya. I trust him but it's not enough para mawala lahat ng insecurities ko sa katawan.

"H-He's back." Sabi ko at hinihintay ko ang magiging reaction niya. Pero kumunot lang ang noo niya, kaya nagsalita ulit ako "Taehyung is back."

-

Nandito na kami ni Daehyun sa unit niya. Mula nung sinabi kong nagbalik na si Taehyung ay wala ng nagsalita samin.

Ito yung kinakatakutan ko. Ang bumalik yung taong mahal niya umpisa pa lang. They say that I look like Taehyung at yun yung tumatak sa isipan ko, na kaya may Daehyun sa buhay ko ngayon ay dahil nakikita niya lang sa kin si Taehyung. And it fcking hurts!

I've changed, I changed my style. Hindi na ako nag-eeyeliner katulad dati kasi parehas kami ni Taehyung. I saw his picture. And I must say, may ressemblance kaming dalawa.

I've changed, I don't do corny jokes because they say Taehyung is really a 'comedian'.

I've changed, and I think it's not enough. I'm still the Byun Baekhyun who used to make fun of others. The Byun Baekhyun who can be bitch and kind at the same time. I'm still the Byun Baekhyun who fell in love with his bestfriend, Park Chanyeol. I'm still the Byun Baekhyun who fell in love with Chanyeol's husband, Oh Sehun. I'm still the Byun Baekhyun who ressemblance Kim Taehyung.

"Are you scared?" Napalingon ako kay Daehyun na nasa may pinto ng kwarto niya. Nasa kama niya ako, nakaupo habang nag-iisip.

"Ha? Scared of what?" Balik na tanong ko.

Lumapit siya sakin at narinig ko ang pag-buntong hininga niya. Medyo lumuhod siya sa harap ko at hinawakan ang kamay ko. Tumingin siya sa mga mata ko.

"Taehyung texted me a while ago. Gusto niya makipagkita." Sabi niya. Napakagat labi ako para pigilan ang mga luha ko. Hindi naman ako nabigo para hindi magpatakan ang mga luha ko.

"Ano daw oras at saan?" Tanong ko na parang isang investor lang ang imi-meet niya.

"1pm at XXX Restaurant." I looked at the wall clock. 12:19 PM.

Ngumiti ako at hinigpitan ko ang hawak sa kamay niya. Assuring him that it's okay with me, eventhough it's not.

"You should fix yourself. It's already past 12. I'll go home na lang." I smiled, a weak one.

I don't want to lose him but I don't want to be selfish. Kahit anong maging desisyon niya, tatanggapin ko kahit masakit.

"You know how much I love you, right?" Sabi niya pa habang nakatingin sa mga mata ko.

"I know." Halos pabulong kong sagot.

"You love me, right?"

"I love you damn much." Paos kong sabi dahil isa isa ng nagbagsakan ang mga luha ko.
Tumayo naman siya at hinawakan ang kamay ko. Umakyat siya ng kama at sumandal sa headboard at pinaupo niya ako sa lap niya. Nasa magkabilang side niya ang binti ko.

"Stop crying, please, Babe." Sabi pa niya at pinunasan ang mga luha ko. Yumakap lang ako sa kanya at umiyak. Hindi ko alam kung gaano kami katagal sa ganoong position.

Nag-angat ako ng tingin at ngumit naman sakin si Daehyun. Assuring me that he'll stay by my side.

I glanced at the wall clock. 12:43PM.

"Let's go na." Sabi ko at aalis na sana ako sa pagkakakandong sa kanya ng bigla niya akong hapitin sa bewang.

"Where are we going?" Nakakunot-noo na tanong niya.

"I'll go home na. And you'll meet Taehyung at 1pm, right?" Sagot ko naman.

Umiling siya at mas nilapit pa ako sa kanya.

"Stay. Hindi ako makikipagkita sa kanya. Mas gusto kitang kasama. I'll talk to him but not now and I don't even know when." Sabi niya at kiniss ako sa ilong.

-

Kanina ko pa hinihintay si Daehyun. And I don't even get any text from him.

Sa sobrang inip ko ay nagdesisyon na akong pumunta sa unit niya. He didn't even answering my calls. And I'm worried as fck.

Saglit lang naman ang dinrive ko kasi malapit lang naman ang dorm namin sa unit niya. Sumakay agad ako sa elevator at pinindot ang floor ng unit niya.

Agad akong pumasok sa unit, alam ko naman kung ano ang passcode ng pinto niya kaya hindi ko na kailangan pang kumatok. At saka bilin na niya sakin yun.

"Taehyung.." Narinig kong sabi ni Daehyun. Alam kong boses niya yun, kabisadong kabisado ko yun.

Para akong napako sa kinatatayuan ko. Si Taehyung nasa unit ni Daehyun ngayon kaya hindi niya ako napuntahan sa dorm. And what worst is that they are fcking kissing.

—To be Continued—