My Duplicity

Chapter 1

Krystal
"We are thankful and grateful for the success of our  archer, Krystal Argent. That she gave our school another gratitude and prominent title that we must be proud of! So again have a nice day Saxon University!"

Argh! Another monday and it's suffocating. Wala na ba silang alam gawin kundi ang i-greet ako every competition that i won and hello, through studio pa ng university namin. Hindi naman sa nagiinarte ako pero nakakasawa na talaga na tuwing papasok ako lagi na lang pangalan ko ang maririnig ko. Minsan gusto ko itanong sa president ng studio nila kung sira ba yung radio nila or what kasi paulit ulit na lang din naman yung sinasabi nila about sakin.

"Really nanalo na naman siya? Sabagay lahat nga ng bagay nakukuha niya manalo pa kaya"
"Oo nga nasa kanya na nga yata lahat ng ganda pati yata lahat ng title sa school awards nakuha na niya eh"
"Krystal congrats!"
"Krystal idol talaga kita! Notice me please!"

Ayan na nag uumpisa na ang mga bubuyog sa paligid na pagpiyestahan ang katamisan ng aura ko.

"Tsk! Akala mo naman kung sinong perfect, archery lang naman napanalo niya"
"Nakakainis everyday na lang ba maririnig natin ang pangalan niya?! Kaya nakakatamad na pumasok ng university eh!"

Syempre kung may supporters may bashers. Pero as a good model, literally by the way, I'm just keeping my professionalism.

"Oy bruha!," speaking of professionalism. Syempre sayang ang pagiging almost perfect ko nga daw, kung wala akong squad. Almost perfect dahil nasisira ang image ko sa mga kaibigan kong unprofessional kung gumalaw! Pero syempre walang plastican mahal namin ang isa't isa.
"Ginny" sabay beso sa kanya. Ginny, sabihin na nating isa din siyang a man's dream girl na yung tipong hindi mo maiwan iwan dahil sa sobrang ganda. A hair like black widow's but a long, soft and straight hair.
"Erza, Scarlet, new costume huh?" I said sarcasrically, btw they're twin and they're also cosplayers. Halata naman sa name nila di ba? At hindi ding halata na cosplayers ang parents nila dahil sa name na binigay nila sa twins. Haha.
"Krystal come on! Ang init na dito oh bwisit kasi 'tong mga ardent mo!" And yeah syempre kung maarte ako may mas aarte pa sakin. Meet Lydia Martin and her thick lipstick. Yeah, Ardent ang tawag ni Lydia sa mga fans and bashers ko.
"Take it easy girl ang lipstick mo baka kumalat, sige ka lalong kakapal yan. Haha kidding" ganun talaga ako mangasar sa kanya binabawi ko agad. Ayoko kasing sumabog ang buong school kapag nag away kaming dalawa.
"Don't start with me Argent. I'm not-"
"Canteen! Canteen!" Sigaw ng kambal, but actually they singing it like the ambulance' siren. They call it emergency signal when me and lydia will start to fight. And yeah canteen is our hospital. Corny and crazy but hell we're still beautiful and of course single. We're common in that category especially we are also called the group of every man's dream or girls of our dream. But hell again we will not accept that humiliating name.
"Time to wake up girl. Come on and let's taste the heaven" Ginny said as she snapped with my thoughts. And we both walked through the hallway as the ardent bees make their way too.
                                       Saved
"Matatapos ko kaya to?"
Pinakauna at mahalagang tanong ko sa sarili ko.
"Annabeth wake up!" Geez nandyan na pala si daddy. Okay tama na ang drama bago niya pa makita na hindi talaga ako natutulog at iniiwasan ko lang ang gawaing bahay.
"Evening" sabi ko with making a singkit mata pose para magmukha talagang kakagising ko lang. Bakit ba, para saan pang kukuha ako ng AB Communication Arts kung di ako marunong umarte.
"Hiro kain na!" Tawag ko sa kapatid ko. At naupo na kami para kumain.
"Kamusta schooling?" Tanong ni Daddy sa akin.
"Hmm 'k lang"
"Ikaw Hiro?"
"Okay lang din"
Every dinner we eat, my dad usually ask us about schoolling, how's our day, our homeworks and etc. And just like that. Wala na kaming ibang pinaguusapan, just eat while watching television.

After I do my chore, I just sat for a while and surf the internet para matahimik ang utak ko dahil hindi talaga ako sanay na hindi nagiinternet. Then when I'm satisfied I will just lay on my bed and think. I always do drama in my room when I'm alone. Iisipin ko bakit ba napunta sa'amin ang problema na'to, bakit ba kahit anong pilit kong baguhin ang sarili ko para maging mabuting anak ay hindi ko magawa, kailan ba ulit sasaya ang aming pamilya at iba pang kadramahan. Minsan ay nagrerecord pa ako ng iyak-iyak portion ko. Well ano pa nga bang masasabi ko maganda talaga ako.