My Duplicity

Chapter 2

Annabeth
"Annabeth, Hiro aalis na si Daddy!"
"Bye bye Daddy pasalubong ha" sabay naming halik ng kapatid ko sa kanya.
"Sige 'wag lalabas ng bahay ha"
"Opo!"
As I watch my mom kiss my dad and bid their goodbyes.
But realization hit me as I open my eyes. Memories. Yes that's the only thing I have left so I can feel the love and happiness that my family once have.

I took my phone out and see the time. It's already 5:30 am. Actually hindi ako nag-aalarm dahil sanay na akong gumising ng 5:30 para maghanda sa pagpasok sa school.

"Annabeth could you please give me my phone?" I looked to my mom sleeping beside me and sigh as I turn on the light. Dahil nasa mood ako sinunod ko yung pinapagawa niya. Then I proceed in doing my morning routine.

Krystal
Bwiset! Bwiset talaga na umaga to at hindi ko din alam kung bakit. Bakit ba. Kailangan bang may reason bago mabwiset.
*ring*
"What?!" I greeted whoever that caller is.
"Mas bwisit ako ngayon kaysa sayo so don't what what me hah!"
I sigh. "Whatever, just spill the beans Lydia"
"I already spilled it Argent"
Tsk! I turn off the call bago pa ako mabaliw sa sasabihin ng babae na 'yun. I already get her point na kaya siya tumawag para i-inform lang na mas bwiset siya kaysa sakin.
"Hoy saggitarius! Bakit mo ako pinatayan ng phone?!"
"Hindi ka kasi worth it pagaksayahan ng time at battery ng phone!"
"Tsk this horse!"
"L'ready cross the line girl. I can't believe how creative you are para makagawa ka ng iba't ibang penname ko tuwing magaaway tayo"
"And I can't believe the two of you are fighting while we're having our class here!"

Sabay kaming nagkatinginan ni Lydia na magkalayo ang pwesto. Siya sa first line dahil mas madali daw makikita yung ganda niya. Well di ako ganun dahil I believe that wherever I sit, I will still catch the attention of others. Like this, kainis pahamak talaga 'tong babae na 'to.

"And I can't also believe na nagtatawagan pa kayo dito kahit ang lapit niyo lang sa isa't isa" dagdag pa ni Mrs. Alonzo.
"I think wala namang problema sa ginawa namin" I said in a poker tone.
"And how can you say that Argent?"
"Wala namang kaso ang emergency calling di ba? That's an emergency call Ma'am"
"Goodness girls whatever! Can you sit now?"

Our eyes met again as we smirk with each other. What can we say? Our plague spreads really quickly that even Mrs. Alonzo already infected.
♐♐♐

Ginny
Argh! finally, It's time to taste the heaven again. Well alam ko namang hindi kami in-introduce ng maayos ni Krystal dahil puro sariling ganda niya lang ang alam niya. So, I'm Ginny, Ginny Alvares. One word can defined me? It's unexplainable.
"Ouch!", bwiset na Lydia na 'to. Kinotongan lang ang ganda ko.
"Stop daydreaming. I'm more beautiful than you."
"Just shut it Girl", pagtitimpi kong sagot sa kanya sabay kain sana sa steak ko but the hell with this bitches masyado na silang panira dito sa langit, "What again titanias?!"
"Oh sorry di namin sadya na hampasin ka sa ulo, it was totally Erza's fault sabi niya hampasin kita"
"Hey! Wala akong sinabi! But hey ulit where's Krystal?"
"Hell", singit ni Lydia.
"That brat siguro tumakas na naman siya", sabi ni Scarlet.

Bahala sila dyan basta itutuloy ko na ang pagtorture sa steak ko. Here comes the airplane.

"Bad trip na naman siguro 'yun. Hey Ginny alam mo kung nasaan siya?"
Bago ko pa makain ang steak ko binatukan na naman ako ni Erza. Argh! I can't take this anymore. Padabog kong binaba ang utensils at humarap sa kanila.
"The hell with you guys! Wala akong pakielam sa kahit sino sa inyo kapag kumakain ako. Alam niyo 'yan! Istorbohin niyo na ang babaeng tumatae wag lang ang kumakain! Bwiset talaga!", sabay walk out sa kanila. Pero mas lalo pa akong nainis ng makita ang mga tsismoso't tsismosang froglets, "What are y'looking at? Gusto niyo bang paghahampasin ko yang mga mata at bibig niyo ng heels ko para di na kayo makapagchismis?" agad naman silang nag iwas ng tingin. Tsk how pathetic. Ganyan na ba kaboring ang buhay nila at sa simpleng galit ko lang paguusapan agad nila ako?

Wala na ako sa mood, bwisit talaga oh.
*booggssh*
"Aray! Talaga namang napakamalas ng tanghali ko bwiset!", naman oh aba't di man lang ako tinulungan o kaya naman mag-apologize! Tumayo na ako mula sa pagkatumba ko para harapin ang malaking pader na bumangga sakin pero ang walangya pader nga talaga ang kaharap ko dahil nasa likod ko na pala siya at naglalakad palayo sakin!
"Hoy kapreng malaki bumalik ka dito!" Lol kapre nga di ba? Aba't hindi pa din humaharap 'tong lalaki na 'to ah.
"Walangya ka bwiset ka! Ano tatalikuran mo lang ang kagandahan ko!" Sa galit ko sa kanya hinabol ko siya at sinipa sa pwet.
"What the - ano bang problema mo?!"
"Aba't nagtanong ka pa ha?! Fyi mister nabangga mo na nga ako hindi mo pa ako tinulungan or mag apologize man lang!"
"Fyi din miss ikaw ang bumangga saakin. Kung saan saan ka kasi tumitingin, hindi ka ba naturuan ng magulang mo ng tamang paglalakad?"
"Sumusobra ka ng kapreng hambog ka ah!" Handa na sana akong sipain siya sa kinabukasan niya pero nahawakan na niya agad ang hita ko, "Bitawan mo nga ako! Perv!"
"Masyado ka namang feelingera. Sorry miss pero di ko type ang legs mo" sabi niya at biglang binitawan ang hita ko kaya naman muntikan na naman ako matumba pero this time sinalo niya ako.
Siraulo yata 'tong lalaki na 'to eh. Tinulak ako tapos sasaluhin niya din pala? Ano 'to lokohan?
"Ayan pambawe" sabi niya at bigla na lang umalis.
Ano bang problema ng lalaki na 'yun? Siraulo yata at bakit parang ngayon ko lang siya nakita sa impyerno este school na 'to. At bakit ko pa iniisip 'yun, eh konti lang naman talaga ang kilala ko sa school na 'to dahil wala talaga akong gana makipagplastican sa kanila. What a day.