KAYBETTİK

YALNIZLIK

yalnızlık evrenseldir.
çevren de onlarca, yüzlerce insan varken kendini yalnız hissetmeye ne demeli?
bir şey diyemezsin.
bazı soruların cevabı yoktur, olmayacak da.
biz en iyi kaybedenleriz, en temiz, en saf en güzel kaybedenleriz.
bununla övünemezsin ama.
bu kaybetmelerin sana tek getirisinin yalnızlık olması, garipliğin kaçıncı boyutu?
bence müzik ile yalnızlığı çok güzel bir şekilde ilişkilendirebilirsin;
müziğin ritmini dinliyorsan sözleri pek dikkatini çekmiyorsa muhtemelen mutlu pek kalıcı bir derdin yok demektir.
bunun yanısıra sözler ilgini çekiyorsa bok çukurun da olman muhtemel.
Sizce yaşantıların yaşla ilgisi var mıdır?
hayatın bu denli garip ve kötü bir huyu var.
yaşını başını bilmeden, ne kadar bok varsa ne kadar kötü şey varsa yaşanması en güç katlanması ondan daha güç olan ne varsa acımadan ne olacagını düşünmeden omuzlarına bırakır.
sonrası yok, sonrası uçurumdan atlamak üzere olan bir kişinin düşündükleriyle eş değer.
hisler, hissetmek önemlidir.
kalbin temiz, tek zararı kendine veriyorsan hissetiklerin çok önemlidir.
hayat acımasızdır, hayatın acımasız olmasına sebep olanlar daha da acımasızdır.
kaybediyoruz, çıktığımız bu yolda ilerledikçe, bu yolda nefes aldıkça kaybedeceğiz.
anlatmam gereken çok şey varken beni dinlemek zorunda bırakan hayat, neyim var neyim yok aldın nefes almama sebep olan ne varsa benden çaldın durdurak bilmeden yıktın geçtin, işin en kötüsü de ben hiç bir şey yapmadığım halde arkanı toplamak bana düştü.
Yapma vazgeç beni pençelemekten, alabileceğin hiç bir şey yok bitirdin beni.
penceremden izliyorum , beni yıkanı da beni toparlayanıda.

TEŞEKKÜRLER: MUHAMMET İNAN TOLTAR