Ρομαντική ιστορία.. Δυο παιδια ερωτεύονται και ζουν τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής τους. Ομως καποτε όλα τα ωραία τελειώνουν έτσι και ένα αναπάντεχο τέλος έρχεται... Από μικρή ήμουν ένα παρεξηγημένο παιδί. Το όνομα μου είναι Αγγελική και αυτή είν...
Από εκείνη την ημέρα που συνέβη αυτό με τον Αλέξανδρο τα πραγματα ίσως ήταν κάπως καλυτερα. Περίμενα πως και πως να έρθει 24 Δεκεμβρίου να κλείσουν τα σχολεία και αυτό ήταν κάτι εντελώς καινουριο. Τα Χριστούγεννα για εμένα μέχρι τώρα ήταν ότι χειρότερο.Κλαματα, φωνές , προσβολες αυτά ήταν που με ακολουθουσαν από τα Σαββατοκυριακα ως τις Γιορτές-Διακοπες και τούμπαλιν...
Την τελευταία μέρα πριν απο το κλείσιμο ο Αλέξανδρος ήρθε να με παρει απο το σχολείο μαζί με τον Ανδρέα και τον πατερα μου. Μπήκα στο αυτοκίνητο και μαζί μου έκατσε ο Αλέξανδρος γιατί οι άλλοι δυο είχαν πιασει κουβέντα. Ο Αλέξανδρος έδειχνε να πεταει από χαρά όταν είδε ότι δεν μας προσεχαν γυρισε και με κοίταξε και είπε ψυθιριστα.. Αλ- Έχω πρόταση για διακοπές θα σου πω λεπτομέρειες στο σπίτι..
Τι διακοπές έλεγε άραγε.. Δεν καταλαβαίνω. Φτάσαμε σπίτι και πήγαμε όλοι μαζί για φαγητό. Αργότερα πηγα στο δωμάτιο μου με τον Αλέξανδρο και ξεκίνησε να μου εξηγεί.
Αλ- Λοιπόν μικρή θα παμε παρέα διακοπές σε ένα πολυ όμορφο μέρος τώρα τα Χριστούγεννα..
Ε- Που? Και πως θα με αφήσουν να έρθω μαζί σου τη στιγμή που δεν θα είναι μαζί μου οι γονείς μου?
Αλ- μην βιάζεσαι καλέ ένα ένα. Λοιπόν θα παμε κάπου εδώ στην Ελλάδα που τα Χριστούγεννα είναι μαγικά. Θα παμε στην Δράμα στην Ονειρουπολη.
Ε- τι ωραία μακάρι όμως να με άφηναν είναι πολυ μακριά και θα είμαστε μόνοι μας.
Αλ- ναι αλλά δεν θα το μάθουν ποτε θα πουμε οτι θα έρθουν και οι γονείς μου μαζί όμως στην πραγματικοτητα δεν θα είναι και θα είμαστε μαζί με τον μεγάλο μου αδερφό και τον ξάδερφο μου.
Ε- Εντάξει τότε πες το εσυ γιατι εμένα δεν θα με ακουσουν καν
Αλ- εντάξει..
Και κάπως έτσι έγινε πηγε και είπε ολα αυτά στους γονείς και μετά από ώρα γκρίνιας συμφώνησαν να παω και εγώ.
Ξεκίνησα να ετοιμάζω τη βαλίτσα μου την ίδια στιγμή που άκουσα το ναι. Θα πηγαιναμε για τουλάχιστον μια εβδομάδα. Έβαλα αρκετά ρουχα μέσα και μόλις όλα ήταν έτοιμα τα έβγαλα στον διαδρομο και περιμενα να περασουν οι ώρες μέχρι αυριο.
Το βράδυ πηρε ο Αλέξανδρος να ελέγξει αν ολα ειναι καλα και έτοιμα και κανονίσαμε τι ώρα να είμαι έτοιμη. Πρώτη φορά ανυπομονούσα τόσο για κάτι. Έπεσα νωρίς για υπνο αφού το πρωι θα φευγαμε νωρίς καληνύχτησα τους γονείς μου τυπικά και κοιμήθηκα. Θα περνουσα τα πιο όμορφα Χριστουγεννα.
Ο ήχος απο το ξυπνητήρι με έβγαλε από τον υπνο.Ενα τεράστιο χαμόγελο σχηματίστηκε στο προσωπο μου και τινάχτηκα από το κρεβάτι σαν ελατήριο. Ξεκίνησα να ετοιμάζομαι και μετά από λίγο σηκώθηκε και ο πατερας μου να με δει και να με βοηθήσει με τα τελευταία. Υστερα από κάποια ώρα ένα γκρίζο αυτοκίνητο περιμενε κάτω πηρα βαλίτσα και αφου αποχαιρέτησα τους δικούς μου έφυγα. Ο Αλέξανδρος βγήκε μου χαμογέλασε και πηρε την βαλίτσα μου και την φόρτωσε .
Μπήκα μέσα και με ένα θερμό χαμόγελο χαιρέτησα τον Δημήτρη και τον Παυλο ,τον αδερφό και τον ξάδερφο του Αλέξανδρου. Ξεκινήσαμε όμορφα είχαμε πολλες ώρες μπροστά μας για να φτάσουμε αφού ταξιδευαμε από την μια άκρη της Ελλάδας, στην άλλη. Περνούσαμε πολυ όμορφα λέγαμε βλακείες και κάποια στιγμή κοιμήθηκα κιόλας. Όντας η πιο μικρή δεν άντεχα την απόσταση. Δέκα ώρες ταξίδι ήταν . Μετά απο τρεις περίπου ώρες ξύπνησα στην αγκαλιά του Αλέξανδρου ο οποίος κοιμόταν και αυτός . Έτσι βρήκα την ευκαιρία να αφεθώ στις σκέψεις μου.
Ήταν άραγε σωστό που δεν είπαμε τίποτα πως θα πάμε μόνοι μας ? Και αν μας καταλάβαιναν ? Και μόνο στην ιδέα άρχισα να τρέμω. Ο Αλέξανδρος με κατάλαβε και με έπιασε απο το χέρι και μου είπε
Αλ-ηρέμησε μικρούλι μου όλα καλά θα πάνε ξέχασε τα όλα και θα δεις θα περάσουμε πολύ ωραία .
Ε-Εντάξει ..
Και πράγματι είχε δίκιο αυτό που χρειαζόμουν περισσότερο ήταν να τα ξεχάσω όλα γονείς , σχολεία, φωνές τα πάντα. Απο τις σκέψεις με έβγαλε η Χριστουγεννιάτικη μουσική που εβαλαν τα παιδιά και αρχίσαμε το πάρτι μόνοι μας .Θα περνούσαμε τα πιο μαγικά Χριστούγεννα..
Μετά απο ώρες φτάσαμε . Η Δράμα ήταν τόσο όμορφη στολισμένη και βουτηγμένη στα Λευκά... Ένα υπέροχο μέρος που θα ήθελα να ζήσω για πάντα . Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι η Ονειρούπολη που κάθε παιδί θα τρελαινόταν να πάει.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Αρχικά όμως πήγαμε στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούμε λίγο, ήμασταν εξαντλημένοι . Τα δυο μεγαλύτερα αγόρια πήγαν μαζί ενώ εγώ πήγα μαζί με τον Αλέξανδρο στο ίδιο δωμάτιο. Μας πήραν και οι γονείς μας για δέκατη φορά τηλέφωνο μέσα σε μια μέρα . Αφού κλείσαμε το τηλέφωνο ξαπλώσαμε για λίγη ώρα στα μαλακά μας κρεβάτια για να "φορτίσουμε τις μπαταρίες μας " αργότερα θα κάναμε βόλτα.
