1 hafta geçti. Artık depresyondan çıktık. Zamanımızı olduğunca iyi değerlendirmeye çalışıyorduk. Mesela bugün sinemaya gittik, sonra lunaparka. Unutmaya çalışıyorduk.
"Hyung bugün yine bende kalacaksın, değil mi?"
"Peki"
Eve girdim. Birkaç yemek sipariş ettik. En pahalılarından. Doktor kesin olduğunu söyledi çünkü, neden borca girmiyoruz?
Bilgisayardan hep istediğimiz şeyleri sipariş ediyorduk, keyfimizce harcıyorduk.
"Hyung paten kaymaya gidelim mi?"
"Gidelim"
Küçükken kaymış ama unutmuş. Buzlu yüzeye adım attığımızda ben ona, o da kenardaki cama tutunmuştu. Üstesinden geldik ama sonra.
Ve her akşamki gibi sarılıp birlikte uyuyorduk. O benden önce uyuyordu, bende onu uykum gelene kadar izliyordum. Arada bir yakalıyordu beni. Gülümsüyordu. Ben bu gülüşü nasıl bırakıp gidebilmiştim?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
what | yoonmin
FanfictionZaman durması gerekirken, ilk kez bu kadar hızlı geçiyordu.
