Son gecemiz
Ben uyuyamıyorum
Ya sabah uyanamazsan?
Ya bu son gecemiz olursa?
Korktum hyung
....
Sabah uyandım, yanımda yoksun. Mutfaktan leziz kokular geliyor. Yanına gidiyorum sarılıyorsun.
"Günaydın sevgilim"
Öyle bakakalıyorum.
"H-hyung?"
"Borçları ödemek zor olacak"
Anlamıyorum, yaşıyorsun, ve ölmeyecek misin?
"Ölmedim, ah şu doktorlar. Her neyse, unutalım ve hiç birşey olmamış gibi yaşayalım olur mu?"
O an şoka girdim. Hayatımın en mutlu anı o an. Öleceğini sandığım çocuk karşımda canlı canlı duruyor. O an hiç birşey umrumda değil, yaşıyor.
"Ah bak Kore bileti akşam 7'ye. 4 gibi hazırlanalım havaalanı uzakta"
Nasıl normal davranıyorsun?
"Hadi ama ben buradayım"
Beni kendine çekip sarılıyorsun.
"Kore'de seçmelere katılalım mı?"
Zorla kendime gelip cevap veriyorum.
"Ne seçmesi hyung?"
"Bilirsin ya, stajyerlik"
"Cidden mi? Hep ünlü olmak istemişimdir!"
Heyecanım karşısında gülüyorsun.
"Bighit diye bir şirket var, pek ünlü değil ama kraterleri düşük. Kesin kazanırız hm?"
"Hyung, teşekkürler!"
Boynuna atlıyorum.
"Önemli değil"
"Hyung, ekmekler"
Bir ekmeğe bir bana bakıyorsun.
"Ah yine mi yandı"
Halin karşısında gülüyorum.
Daha sonra yemek yiyoruz, sohbet ediyoruz. Bu bir rüya olamaz değil mi? Çok gerçekçi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
what | yoonmin
FanfictionZaman durması gerekirken, ilk kez bu kadar hızlı geçiyordu.
