Fotoraftaki uzay cemre nin demesiyle bay buzdolabı
İyi okumalar
Dünki yaşadıklarımın etkisinden çıkamamışken bugunün sıradan geçmesini diliyordum içimden . Bizim buzdolabı gelmemiş iç ses . Moralim çok bozuktu korkuyordum da belki kendisini benim gölgem olarak gören kişi beni bi yerlerden izliyordur. Ona amacına ulaştığını göstermem mutlu ederdi belki ama beni içten içe ürperirken onun bundan zevk almasına izin vermemeliydim. Kafamın içindeki binlerce olan soruları bir kenara bırakarak sıradan kalktım ve kantine gitmeye karar verdim. Sanırım çikolata alıcam ama hiç yemek istemiyordu canım.çikolatayı cebime sıkıştırdıktan sonra tekrar sınıfa gittim. Sınıfta bir kaç erkekten başka kimse yokdu ben geldikten sonra onlarda gülerek dışarı . Gölgeme amacına ulaştığını göstermek istemiyordum ama içimde ki yoğun ağlama duygusunu da bastıramıyordum. Kafamı sıraya koydum ve gözlerimi kapattım , gözyaşlarımın göz kapaklarımın arasından süzülmesine izin verdim. içimden hıçkıra hıçkıra bağararak ağlamak gereksede bunu yapmıycakdım. Babamın vefatından sonra bir kere bile ağlamadım kendimi sıktım dik durmaya söz verdim , ama baba olmuyo nedenini bilmediğim yaşantılar beni ağlamaya çok zorluyor.
Sınıfın boş olması benim için iyi olmuştu
Birisi elini sırtıma koydu kapalı olan gözlerimi açtım ve ani bir hareketle kafamı kaldırdım
Hayır ya en son beni böyle görmesini istediğim kişi ye yakalandım BAY BUZDOLABI
O an ki ruh halimden hemen dönmeliydim . Sıradan kalktım tam çıkıcakken önüme geçti
-İyi misin ?
Onu ittirip lavaboya gitmek için sınıftan çıktım okula erken gekdiğim için lavaboda boştu. Gözyaşlarımı elimin tersiyle sildikten sonra saçlarımı bileğimde ki tokayla at kuyruğu yaptım.
Umarım bu ukala beni ağlayarak gördüğünü kimseye söylemez .Herşeyi bu kadar kısa sürede yaşamam mükemmel değil mi yaa kendi kendime acımsar bir halde güldükten sonra kolidorda yürürken cebimde ki çikolatayı yemeye başladım. Camın önünde durdum sabahın ilk ışıkları olduğu için güneşin kızıl ışıkları üstümdeydi. Bi çok duyguyu içimde aynanda yaşıyodum . Okula bıkkınlıkla gelmeye başlamışlardı. Sınıfa yürümeye başladım bay buzdolabı ortalıkta yoktu ama ismini bilmediğim kişiler vardı . Yerime geçip oturdum suratımda ki sert ifadenin farkındaydım ama içimdeki kırgınlığın farkında değillerdi .
Dersin başlamasına 5 dakika vardı bay buzdolabı ve tiki arkadaşları sınıfa girince sınıfta ki uğultunun da sesi kısılmıştı. Yanıma oturmak için geldiğin de bende ayağa kalkıp ona yol verdim
- iyimisin ?
Ağzını açmayan ukala bey bana iyimisin diyo ? Yok artık şaşkınlığımı gizlemeye çalışırken
-evet. Dedim
Onun bile bana iyi misin dediğine göre zavallı gibi görünüyo olmam gerekirdi kendimi toplamaya çalışırken
Yüzümdeki sert ifadeyi tekrar yerleştirmeliydim
