Koibito Club

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ

Το ίδιο βράδυ οTamotsu δεν κοιμήθηκε καλά. Το σώμα του στριφογυρνούσε λουσμένο στον ιδρώτα. Ο ίδιος βρισκόταν εγκλωβισμένος. Το μοναδικό που μπορούσε να διακρίνει ήταν το ατελείωτο σκοτάδι που τον τύλιγε. Έτρεχε... έτρεχε να ξεφύγει. Ένας πυροβολισμός ακούστηκε. Έκανε κρύο . Στα χέρια του βρισκόταν το πιστόλι του. Μία αίσθηση αηδίας του ήρθε εντελώς ανεξήγητη. Ξύπνησε έντρομος βαριανασαίνοντας. Το σώμα του έτρεμε .Ακόμα φοβισμένος άπλωσε το χέρι τους το κομοδίνα. Έπιασε ένα ποτήρι ουίσκι το οποίο είχε αφήσει εκεί το προηγούμενο βράδυ και το ήπιε με βουλιμία . Η καρδιά του σταμάτησε να χτυπάει μανιασμένα για λίγο. ''Ηρέμησε γέρο !Δεν είσαι μικρό παιδί πια. Μεγάλωσες. Ησύχασε''. Είπε στον εαυτό του και σηκώθηκε απότομα από το κρεβάτι . Ο ήλιος δεν είχε ανατείλει ακόμα. Ο κάθισε και περίμενε. Τον περίμενε να υψωθεί στον ουρανό. Να τον απαλύνει από τις δυσάρεστες σκέψεις του.

ΣΤΟ CLUB

"Δεν μου φαίνεσαι πολύ καλά" .Του είπε ο Ακιο όταν τον είδε μπαίνοντας στο αυτοκίνητο εκείνο το βράδυ. "Μια χαρά είμαι". Απάντησε δύστροπα και έβγαλε ένα φλασκί με ουίσκι πίνοντας μια γρήγορη γουλιά. Ο νεαρός τον κοίταξε φανερά θλιμμένος αλλά ξεκίνησε. Στην διαδρομή κανένας δεν μιλούσε. Ο Tamotsu είχε ακουμπισμένο το κεφάλι του στο χέρι του δίπλα στο παράθυρο με κλειστά τα μάτια. ''Τι σε έκανε να δεχτείς την δουλειά?'' .Ο Tamotsu άνοιξε απαλά τα μάτια του .''Να πω την αλήθεια δεν έχω ιδέα''. Μια παύση επικράτησε μεταξύ τους για λίγο. ''Κοίτα Tamotsu.Άμα θες.. πάντως... μπορώ να σου δώσω μία θέση πίσω στο τμήμα...''. ''Όχι ευχαριστώ !Αυτή δουλειά έχει τελειώσει για μένα''. Είπε χτυπώντας το χέρι του στο τζάμι. ''Επίσης θα το εκτιμούσα πολύ αν δεν ξαναμιλάγαμε για το θέμα αυτό''. Πρόσθεσε .Ο Άκιο κούνησε το κεφάλι του συγκαταβατικά και σταμάτησε το αυτοκίνητο στην αρχή ενός στενού. "Εδώ είμαστε". Είπε υψώνοντας τα χέρια του ικανοποιητικά σα μικρό παιδί. Ήταν ένα τυπικό παραδοσιακό host club.Τίποτα το εντυπωσιακό. Ήταν ένα μικρό κτίριο παραδοσιακού ιαπωνικού χαραχτήρα με φανάρια στους τοίχους και μία μεγάλη πινακίδα με το όνομα του. Λιτό αλλά μεγαλοπρεπές και περιποιημένο .Οι δύο άντρες βγήκαν από το αμάξι. ''τι πρέπει να κάνω για να με δεχτούν?'' .''Μην ανησυχείς το είχα συζητήσει με τον αρμόδιο''. ''Ποιός ει....''. Η φράση του Tamotsu κόπηκε απότομα όταν δύο άντρες εκτινάχτηκαν μπροστά στα πόδια τους μέσα από το club.Ο Tamotsu έκανε μερικά βήματα πίσω γρήγορα κοιτάζοντας τους δύο άντρες που βρίσκονταν πεσμένοι μπροστά του. Φαινόντουσαν χτυπημένοι. Είχαν πληγές στο πρόσωπο τους από τις οποίες έσταζε λίγο αίμα .Ο Ακιο έβαλε τα χέρια του στις τσέπες της καπαρντίνας του και στάθηκε δίπλα του χαμογελώντας ψύχραιμος. "Να δεις που αυτοί οι δύο κάτι θα έκαναν και νευρίασαν τον Hayashi"."Τον ποιόν?". Ρώτησε αφηρημένα ."Λοιπόν παίδες .Ελπίζω να σας έγινε κατανοητό ότι δεν παίζουμε εδώ μέσα. Οι κανόνες είναι κανόνες". Ακούστηκε μια φωνή από το εσωτερικό του μαγαζιού. Ένας πελώριος άντρας βγήκε δείχνοντας ενοχλημένος .Φορούσε ένα εντυπωσιακό ροζ κιμονό με κίτρινα κεντημένα λουλούδια που κάλυπτε όλο του το σώμα ,καλύπτοντας τα πόδια του και ένα όμπι δεμένο σφιχτά στη μέση του του. Η φωνή του ήταν οργισμένη .Σταύρωσε τα χέρια του απειλητικά . Οι άντρες το βάλανε στα πόδια τρέχοντας όσο πιο γρήγορα μπορούσαν. Ο Akio γέλασε δυνατά και χειροκροτώντας πλησίασε τον άντρα. "Μπράβο Hayashi από ότι βλέπω οι δουλειές πάνε καλά" ."Οο! Εσύ εδώ. Με πεθύμησες τόσο γρήγορα?" .Είπε ο άντρας και παίρνοντας την πιο γλυκιά φωνή που είχε τον αγκάλιασε από τη μέση. Ήταν τεράστιος ,με πλατύς ώμους. Είχε όμως πολύ λεπτή σιλουέτα και πανέμορφα γαλάζια μάτια και μακριά ξανθά μαλλιά που έλαμπαν σε κάθε κίνηση του κεφαλιού του. "Από εδώ φίλος μου Tamotsu Ishi. Είναι ο τύπος για τον οποίο σου μίλησα" .Ο Tamotsu άπλωσε το χέρι του αγέλαστος προς τον γυναικωτό άνδρα. "Χαίρομαι". Ο άνδρας πέρασε τα δάχτυλα του μέσα από τα μακριά του μαλλιά και τον κοίταξε για μερικά δευτερόλεπτα από την κορυφή μέχρι κάτω. Ο Tamotsu ένιωσε το βλέμμα του άντρα να τον διαπερνά και αναρίγησε. Παρά την ψηλή του φιγούρα και την γεροδεμένη του πλάτη το κιμονό έπεφτε τόσο ανάλαφρα και αισθησιακά πάνω του. Ύστερα χαμογέλασε με κλειστό το στόμα και έσφιξε την παλάμη του στην δική του. "Παρομοίως. Είμαι ο Hayashi .Seiko Hayashi .Υποδιευθυντής του Koibito club" .Ο Tamotsu έσμιξε τα φρύδια του. "Νόμιζα ότι το Seiko είναι γυναικείο όνομα" .Είπε αυστηρά. Ο άνδρας χαμογέλασε "Είναι". Είπε και κάνοντας ένα βήμα πίσω άπλωσε το χέρι του προς το κτίριο.'' Από εδώ παρακαλώ''. Ο χώρος έμοιαζε ζεστός και φιλικός .Στην είσοδο υπήρχε μόνο η ρεσεψιόν την οποία στόλιζαν δύο εξαιρετικά κινέζικα βάζα με εξωτικά λουλούδια και μπαμπού. Στον τοίχο ,με αρκετή απόσταση μεταξύ τους υπήρχαν δύο φαναράκια που γέμιζαν τον χώρο με ένα φωτεινό κίτρινο χρώμα .Απέναντι και δίπλα στη ρεσεψιόν υπήρχαν δύο πόρτες που οδηγούσαν στα δύο πελώρια δωμάτια διασκέδασης. Ο Tamotsu έριξε μια κλεφτή ματιά. Ο φωτισμός ήταν χαμηλός ,καθώς χιλιάδες μικρά φαναράκια έριχναν ένα μουντό κόκκινο φως. Γύρω και στη μέση του δωματίου υπήρχαν κοντά παραδοσιακά τραπεζάκια στοιβαγμένα κυκλικά .Στο καθένα υπήρχε και από μία νεαρή κοπέλα ντυμένη γκέισα με ζωηρά και εντυπωσιακά κιμονό σερβίροντας και κρατώντας συντροφιά στους πελάτες . Ο Tamotsu έμεινε αποσβολωμένος παρατηρώντας χωρίς να πάρει είδηση τον Seiko που στεκόταν πάνω από το κεφάλι του κοιτάζοντας κι αυτός.'' Οι κανόνες μας είναι Πίνετε, Πληρώνετε, Φεύγετε. Το πολύ άγγιγμα δεν επιτρέπετε». Ο Tamotsu ξαφνιάστηκε νιώθοντας τη φωνή του τόσο κοντά του και τινάχτηκε ''Ααα.. μάλιστα''. Είπε νευρικός. Ο Seiko χαμογέλασε και τίναξε τα μαλλιά του με τα δάχτυλα του. Ένα απαλό άρωμα πλημμύρισε τον αέρα. O Tamotsu εισέπνευσε με ευχαρίστηση. ''Λοιπόν κύριε Ishi προτού εργάστηκε για μας θα ήθελα να σας κάνω κάποιες ερωτήσεις'' .Είπε ο Seiko και τους οδήγησε στο γραφείου του κλαμπ .Το δωμάτιο ήταν ευρύχωρο σχετικά και απαρτιζόταν από ένα γραφείο και στο βάθος ένα κρεβάτι. ''Συγχωρήστε μου την ακαταστασία''. ''Εδώ μένετε?''. Ρώτησε με ενδιαφέρον . ''Ναι'' .Είπε ο νεαρός και του έκανε νεύμα να καθίσει σε ένα μικρό κάθισμα απέναντι του. Ο Tamotsu υπάκουσε . Ο Akio στήριξε την πλάτη του στον τοίχο και σταύρωσε τα χέρια του. ''Λοιπόν κύριε Ishi έχετε άδεια οπλοφορίας?''. ''Ναι. Έχω και δικό μου όπλο'' .''Πολύ ωραία. Γνωρίζετε την δουλειά για την οποία εξετάζεστε τώρα?''. ''Ναι'' .Ο Seiko ήταν πολύ σοβαρός, σε αντίθεση με την ιδέα που είχε σχηματίσει .Σε όλη τη διάρκεια των ερωτήσεων τον κοιτούσε βαθιά στα μάτια. Το ίδιο έκανε και ο Tamotsu αν και αισθανόταν άβολα να τον κοιτάζουν τόσο έντονα. ''Ποια ήταν η προηγούμενη σας εργασία?''. ''Δεν είχα ποτέ σταθερή δουλειά .Συνήθως ήμουν φύλακας σε εμπορικά κέντρα''. ''Πόσο καιρό μένατε στην ίδια δουλειά?'' .''Όχι πολύ''. ''Ο λόγος?''.Ο Τamotsu ξεροκατάπιε. Τι να του έλεγε? Ότι τον είχαν απολύσει όλες τις φορές εξαιτίας των προβλημάτων που είχε με το ποτό ή το γεγονός ότι δεν υπάκουσε τους κανόνες? Ευτυχώς που δεν θα του ζητούσαν συστάσεις πέρα από τον Akio '' .Πάντα αναζητώ κάτι καλύτερο όσων αφορά την εργασία μου''. Ο Seiko χαμογέλασε .''Μου αρέσουν οι φιλόδοξοι άνδρες''. Είπε και του έκλεισε το μάτι. Ο Tamotsu αγνόησε το σχόλιο και ξερόβηξε. ''Λοιπόν αν κρίνω και από τις συστάσεις του κύριου Akio νομίζω ότι είστε ότι πρέπει για την δουλειά αυτή'' . O Tamotsu έβαλε τα χέρια του στις τσέπες. ''Πότε δηλαδή μπορεί να αρχίσει?''. Τον ρώτησε ο Akio περνώντας το μπράτσο του γύρω από το κεφάλι του .''Από αύριο. Αν δεν έχετε αντίρρηση κύριε''. ''Όχι καμία. Δεν πρέπει όμως να μιλήσω με τον διευθυντή?''. Ο Seiko γύρισε αργά το κεφάλι του στην ερώτηση του και τον κοίταξε με ένα ναζιάρικο βλέμμα. ''Εγώ δεν σου κάνω?'' .Ο Tamotsu έσφιξε τα χείλη του για να συγκρατήσει ένα μικρό διακριτικό γέλιο και χαμογέλασε με σκυμμένο το κεφάλι .''Λοιπόν έγινε. Θα φροντίσω εγώ προσωπικά να είναι εδώ στην ώρα του''. Είπε χαρωπά ο Akio. Ο Seiko σηκώθηκε από το κάθισμα του και τους συνόδεψε έξω. Ο Akio τον ευχαρίστησε και κατευθύνθηκε στο αυτοκίνητο. Ο Tamotsu έκανε μια μικρή υπόκλιση ευγνωμοσύνης στον Seiko και πήγε να κάνει το ίδιο. Ο Seiko τον σταμάτησε ακουμπώντας τον στον ώμο. ''Χαίρομαι πολύ που θα δουλέψεις μαζί μας''. Του είπε και άπλωσε ξανά το χέρι του. Ο Tamotsu αυτή τη φορά με λιγότερο δισταγμό έσφιξε το χέρι του. Εκείνη τη στιγμή ο Akio του κόρναρε για να μπει μέσα. Ο Seiko άφησε το χέρι του να γλιστρήσει απαλά μέσα από εκείνο του Tamotsu σαν χάδι. Ο Τamotsu ανατρίχιασε. Ενώ το άγγιγμα του ήταν απαλό εκείνος ένιωσε σαν να τον είχαν τσιμπήσει με χιλιάδες μικρές καρφίτσες. ''Ααα και να μην το ξεχάσω .Κάτι τελευταίο κύριε ''.Του φώναξε καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητο. ''Πρέπει να φοράτε κιμονό. Για να ταιριάζετε με το παραδοσιακή διακόσμηση του μέρους . Είναι κανόνας'' .Ο Tamotsu έξυσε το φρύδι του ξεφυσώντας και κούνησε το κεφάλι του καταφατικά.