Koibito Club

Untitled Part 7

DAI KAI TAMOTSU

Ο Tamotsu με τα καλά μπήκε στο μαγαζί και κοντοστάθηκε στην ανοιχτή πόστα του γραφείου. Ο Dai τον κοίταξε, χαμογέλασε και του έκανε νεύμα. ''Περάστε κύριε''. ''Με ζητήσατε?''. Ρώτησε με έναν διακριτικά ειρωνικό τρόπο σταυρώνοντας τα χέρια του στο στομάχι του. Ο Dai καθόταν με το κατάμαυρο κουστούμι του στην καρέκλα του γραφείου με τα πόδια σταυρωμένα κρατώντας ένα ποτήρι κόκκινο κρασί. '' Κάθισε''. Είπε στεγνά. Ο Tamotsu ακολούθησε την εντολή του . ''Ώστε εσύ είσαι ο νέος ''φύλακας''''. Ο Tamotsu δεν απάντησε , απλά τον κοιτούσε πολύ έντονα . Ο Dai το παρατήρησε αυτό κα γέλασε απαλά. '' Θέλω πολύ να τα πάμε καλά, πράγμα το οποίο νομίζω ότι θέλεις κι εσύ οπότε....''. ''Μην είσαι τόσο σίγουρος''. Τον διέκοψε ο Tamotsu .Ο Daiσυνέχιζε να χαμογελάει κουνώντας το ποτήρι με το κρασί νευρικά. ''Κοίταξε ξέρω πολλά, ίσως πιο πολλά από όσα νομίζεις''. ''Δεν ξέρεις ποιος είμαι'' .Φώναξε οργισμένος υψώνοντας το δάχτυλο του προς το μέρος του απειλητικά. '' Κι όμως ξέρω πολύ καλά ποιος είσαι κύριε ή μάλλον να πω υπαστυνόμε'' .Ο Tamotsu κοκάλωσε. Αναρίγησε. Κρύος ιδρώτας τον έλουσε. Σιγή απλώθηκε στο χώρο για λίγα δευτερόλεπτα. ''Tι συμβαίνει? Περίμενες ότι δεν θα μάθαινα ποιος είχε προσβληθεί στην επιχείρησή μου? Όχι όμως , εσύ τρύπωσε στο μαγαζί μου και προσπαθείς να αναμείξεις και τον αδελφό μου ..έλα πες μου ποιος σε έβαλε''. Ο Tamotsu έσφιξε στις γροθιές του''. O Seiko δεν έχει να κάνει τίποτα με την κουβέντα μας''. Ο Dai ακούμπησε το κεφάλι του στην καρέκλα κοιτάζοντας τον εξεταστικά με εκείνο το σαρδόνιο χαμόγελο''. ''Τί συμβαίνει αστυνόμε? Μπερδεύτηκαν τα σχέδια μας? Έλα τώρα μεταξύ μας πες μου ποιος σε έβαλε? Μήπως εκείνος ο Άκιο Yukimura ?''.Ο Tamotsu δεν απάντησε αλλά τα μάτια του μεγάλωσαν ένοχα στο άκουσμα του ονόματος του. Η έκφραση του ήταν όντος τόσο παιδική σε αντίθεση με το επάγγελμά του. ''Έχεις πολύ ειλικρινή μάτια κύριε .Του είπε .Ο Tamotsu απέφυγε να τον κοιτάξει. Τον είχε υποτιμήσει πολύ. ''Και τώρα θα αναρωτιέσαι πώς κι είσαι ακόμα ζωντανός μετά αυτή ..την τρομερή αποκάλυψη'' .Του είπε παιχνιδιάρικα κουνώντας τα χέρια του .Ο Tamotsu έμεινε ανέκφραστος .Φανερά σοκαρισμένος αλλά παράλληλα σοβαρός .Το χαμόγελο από το πρόσωπο του Dai έσβησε και πήρε μία άγρια επαγγελματική όψη. ''Δεν μπορώ να σε αφήσω να ξεφύγεις''. ''Μην ανησυχείς αστυνόμε ..ούπς συγνώμη εννοούσα τέως αστυνόμε .Δεν έχω σκοπό να φύγω ....τα πράγματα εδώ είναι πολύ καλύτερα από ότι περίμενα''. Καταρχάς αν και δεν έχω καμία υποχρέωση θα ήθελα να σε διαβεβαιώσω ότι ο Seiko δεν έχει καμία ανάμειξη με όποιες και να είναι οι δουλειές μου .Το μαγαζί είναι ουσιαστικά δικό του. Απλά έχω βάλει το δικό μου όνομα για να αποφεύγουμε τους ...μπελάδες. Η αλήθεια είναι ότι νοιάζομαι για τον Seiko .Δεν θέλω να είμαι αιτία της δικής του δυστυχία. Πραγματικά δεν ξέρω πώς συνέβη αλλά φαίνεται ευχάριστα προσκολλημένος σε σένα και αν κρίνω από την δική σου στάση... νομίζω την έχεις πατήσει μαζί του'' .Του είπε χαμογελώντας απαλά ,λες και τον ψευτοσυμπονούσε. Ο Tamotsu κοκκίνισε ελαφρά και κοίταξε κατά μήκος του γραφείου. ''Βέβαια δεν ξέρω τι θα γίνει όταν μάθει τι έκανες''. Ο Tamotsu τον κοίταξε κατάματα σαστισμένος. Τα χείλη του έγινα άσπρα. Άνοιξαν ελαφρά χωρίς να βγάλει κανέναν ήχο. '' Τι.. τι εννοείς?''. ''Έλα τώρα αστυνομικέ μην κάνεις τον χαζό''. ''Μα.. πώς?''. ''Πώς το βρήκα ?Σου είπα ψάχνω τα πάντα''. Ο γούρλωσε τα μάτια του μόνο στην σκέψη.. στην ανάμνηση. ''Με σένα δεν έχω τίποτα και δεν θέλω να έχω. Αν όμως σε ξαναδώ εδώ μέσα θα σε λιώσω'' .Του είπε στερεώνοντας τα χέρια του στο γραφείο του .Ο Tamotsu δεν τον άκουγε ιδιαίτερα αλλά τα μάτια του τον κοίταξαν άγρια και τρομαγμένα . Σηκώθηκε γρήγορα και βγήκε από το γραφείο . Μην βλέποντας μπροστά του έπεσε πάνω στον Seiko. ''Τι συμβαίνει?''.Τον ρώτησε βλέποντας τον ταραγμένο. Ο Tamotsu χρειάστηκε να στερεωθεί πάνω του για να συγκρατήσει το μυαλό του. Έσφιξε το μέτωπο του με δύναμη. ''Δεν...''. Ψέλλισε. Πόσο θα ήθελε ένα ποτό τώρα. Όχι έπρεπε να ξεκολλήσει το μυαλό του .''Έλα να φύγουμε μαζί'' .Του είπε στην τελική και τον έπιασε από το χέρι. ''Τι.. γιατί?'' .''Δεν έχει σημασία γιατί. Έλα μαζί μου. Θα φύγουμε μακριά .Ποτέ δεν έχω κάτι τόσο καθαρά στο μυαλό μου''. Ο Seiko τράβηξε και ελευθέρωσε το χέρι του .''.... η... η θέση μου είναι εδώ. Εδώ ανήκω... δεν.. δεν γίνεται ''. Του είπε συγχυσμένος. Ο Tamotsu διάβαζε την ανασφάλεια στα μάτια του . Το χαμόγελο χάθηκε από τα χείλη του. ''Ναι. .ναι .. συγνώμη δεν ήθελα'' .Είπε απαλά και βγήκε έξω. Ο Seiko άπλωσε το χέρι του αλλά ένα χέρι τον κράτησε από τον ώμο .'Ήταν ο Dai. ''Άφησε τον για τώρα''. Ο Seiko έσφιξε τις γροθιές του και όρμησε πάνω του πιάνοντας τον από το λαιμό και στριμώχνοντας τον στον τοίχο. ''Τι του είπες?''. Τον ρώτησε με έναν άγριο τόνο. Ο Dai άρχισε να γελάει και να βήχει ταυτόχρονα. Τα μάτια του Seiko ήταν πιο άγρια από τα δικά του όταν θύμωνε .''Σιγά... σιγά δεν είναι δίκαιο πάντα ήσουν πιο καλός από μένα στη μάχη σώμα με σώμα''. Ο Seiko χαλάρωσε λίγο το χέρι του αλλά δεν το απομάκρυνε. Ο Dai ακούμπησε το κεφάλι του στον τοίχο .''Όχι κάτι που δεν ξέρει κι ο ίδιος''.

ΘΑΡΡΟΣ

Ο Tamotsu δεν κατάλαβε πόσο πολύ είχε απομακρυνθεί από το μαγαζί . Ο αέρας φυσούσε το πρόσωπο του .Ένιωθε διαλυμένος ,δειλός, ανόητος .Φοβόταν πολύ, φοβόταν μήπως χάσει τον Seiko μια και καλή εξαιτίας του παρελθόντος του. Έφυγε από το μαγαζί σαν δειλός, σαν ανόητος. Ήταν τόσο αδύναμος όσον αφορά εκείνη το θέμα .Έβαλε το χέρι του στην του παντελονιού του και έβγαλε το τσαλακωμένο κουτάκι με τα τσιγάρα. Έβγαλε ένα βιάστηκα και το άναψε σαν να είχε ανάγκη από τη θέρμη της φλόγας. Πήρε μερικές ρουφηξιές . Δεν του έκανε καμία αίσθηση. Αποφασιστικά το πέταξε στα βρομόνερα και πήρε τον δρόμο της επιστροφής .Όταν μπήκε στο μαγαζί βρήκε τον Dai να κάθετε στην ίδια θέση που τον είχε στριμώξει ο Seiko με τα χέρια σταυρωτά , το κεφάλι κατεβασμένο και τα μάτια κλειστά σαν να σκεφτόταν. Όταν άκουσε βήματα γύρισε αμέσως. ''Τι κάνεις εδώ? Σου είπα τί θα γινόταν την επόμενη φορά που θα σε έβλεπα εδώ μέσα''. Είπε και κατευθύνθηκε προς το μέρος του. Ο Tamotsu έκανε πίσω και ακούμπησε στον τοίχο. Η γροθιά του έσκασε στον τοίχο δίπλα ακριβώς από το κεφάλι του. Ο Tamotsu τον κοίταξε χωρίς δισταγμό και τον έπιασε από τον γιακά. ''Είμαι εδώ για τον Seiko . Δεν θα φύγω χωρίς αυτόν'' .Ο Daiτον κοιτούσε εξίσου έντονα . Τα μάτια του ήταν πέρα για πέρα απειλητικά, σχεδόν απόκοσμα .'' Είσαι πολύ γενναίος πρέπει να το παραδεχτώ, δεν υπάρχουν πολλά άτομα που καταφέρνουν να μου πάνε κόντρα. Είσαι και όμορφος άντρας. Κρίμα που δε είσαι ο τύπος μου''. Εκείνη τη στιγμή ο Seiko μπήκε στο χώρο όπου βρίσκονταν . ''Τι στο καλό κάνετε εσείς?''. Είπε λες και τους μάλωνε και τους έπιασε και τους δύο από το σβέρκο. Η λαβή του ήταν σφιχτή και ο Tamotsu ένιωθε μία ζαλάδα να πλημμυρίζει το κεφάλι του . Το ίδιο και ο Dai. Μόνο όταν ο Tamotsu χαλάρωσε τη λαβή του , τους ελευθέρωσε. Και οι δύο γονάτισαν κάτω. ''Σταματήστε να συμπεριφέρεστε σαν παιδιά''. Είπε έδωσε μία γερή γροθιά στο κεφάλι του Tamotsu .'' Γιατί το έκανες αυτό''? Είπε ενοχλημένος πιάνοντας την κορυφή του κρανίου του. Ο Seiko τον κοιτούσε θυμωμένος . Ίσως το πιο τρομαχτικό ύφος που είχε δει ποτέ ο Tamotsu. O Seiko άπλωσε το χέρι του προς το μέρος του . Στην αρχή νόμιζε ότι πρόκειται να τον ξαναχτυπήσει. Αντί γι ' αυτό ο Seiko άνοιξε την παλάμη του μπροστά του και του είπε. ''Δέχεσαι να φύγεις μαζί μου?''. Ο Tamotsu για λίγα δευτερόλεπτα έμεινε να τον κοιτάει. Ύστερα χαμογέλασε σοβαρά και άρπαξε το χέρι του. Το έσφιξε γερά και σηκώθηκε όρθιος .''Δέχομαι''. Είπε και σκύβοντας φίλησε το χέρι του . Ο Dai σηκώθηκε έριξε μία φιλική γροθιά στο μπράτσο του Seiko και βάζοντας τα χέρια στις τσέπες έκανε να φύγει από το χώρο. ''Περίμενε ! Τι σκοπεύεις να κάνεις εδώ? ''. '' Μην ανησυχείς αστυνόμε... είμαι εδώ για να αναλάβω τις ευθύνες μου και εξάλλου ....έχω βρει κάτι πολύ διασκεδαστικό εδώ στα μέρη σας ''. Είπε και χωρίς αν μιλήσει περεταίρω μπήκε στο γραφείο του. Ο Tamotsu ακόμα δεν τον εμπιστευόταν όμως ο Seiko τον τράβηξε ελαφρά από το χέρι και βγήκαν από το club χωρίς να φέρει αντίρρηση.