ပိုချစ်သောသူ ရှုံးပါစေ [Chanbaek]

၆

Yeol's Life

Year 1996,

"ေမေမ!"

ေဘာလံုးကန္ထားတာေၾကာင့္ ဖုန္ေတြ သဲေတြႏွင့္ ညစ္ေပေနသည့္ Yeol ကို ေမေမက မ်က္လံုးေမွး၍ၾကည့္သည္။ ေမေမက အသန္႔ႀကိဳက္သေလာက္ Yeol ကေတာ့ အၿမဲတစ္ခုခုျဖင့္ေပပြေနေလ့ရွိသည္။ ဒါေပမ့ဲ အသက္ငါးႏွစ္အရြယ္ကေလးတစ္ေယာက္က အက်ႌေတြညစ္ေပေနတတ္တာ၊ သန္႔ရွင္းေအာင္မေနတတ္တာ အျပစ္ေတာ့မဟုတ္ေပ။

"Yeol.. ေရျမန္ျမန္သြားခ်ိဳး ၿပီးရင္ မင္းအဘိုးဆီသြားရမယ္"

"ဘိုးဘိုးဆီကို?!"

"အင္းေလ.."

"ဒါဆို ဟိုေသနတ္ႀကီးေတြကို ေတြ႕ရမွာေပါ့ေနာ္!"

ေမေမက ရယ္ရင္း Yeol ရဲ႕ ေခါင္းကို ခပ္ဖြဖြပုတ္ေပးသည္။ သြားတစ္ေခ်ာင္းက်ိဳးေနသည့္ ငါးႏွစ္သားေလးသည္ ေပ်ာ္ရႊင္သြားသည့္ဟန္ျဖင့္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းရွိရာသို႔ ဒုန္းစိုင္းေျပးေတာ့သည္။ အဲ.. ဒါေပမ့ဲ လမ္းတဝက္မွာရပ္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းေရွ႕စင္မွာ တင္ထားသည့္ အ႐ုပ္ေလးေတြကို စကားေျပာရေသးသည္။

"ငါ လည္းႀကီးလာရင္ မင္းလို ေသနတ္ႀကီးကိုင္မွာ"

အ႐ုပ္စင္ေပၚတြင္ေတာ့ ေသနတ္ႀကီးကိုင္ထားေသာ ရဲသားအ႐ုပ္သည္ ရန္သူကိုေခ်မႈန္းရန္ အသင့္အေနအထားျဖင့္။

Yeol ကို ေမေမက အဝတ္အစားအသစ္ေတြဝတ္ခိုင္းၿပီး ဘိုးဘိုးဆီကို ထြက္လာခ့ဲၾကသည္။ ေမေမေျပာတာေတာ့ ဒီေန႔က ဘိုးဘိုးရဲ႕ေမြးေန႔ဆိုလား.. အ့ဲဒါေၾကာင့္ လူေတြအမ်ားႀကီးကို ျခံထဲမွာေတြ႕ရတာျဖစ္မည္။ ဒါေပမ့ဲ Yeol က ျခံထဲကလူေတြကို အာရံုမရေပ။

"အေဖ.."

"လာၾကေလ.. အထဲဝင္ၾက"

ဘိုးဘိုးကိုျမင္ေတာ့ Yeol ေပ်ာ္သြားသည္။ အမွန္ဆို ေမေမ့ထက္ ဘိုးဘိုးက သူ႔ကိုအလိုလိုက္သည္ေလ။ အ့ဲဒါေၾကာင့္ ဒီကိုလာရရင္ သူ အရမ္းသေဘာက်တာ။ အိမ္ထဲမွာေတာ့ ေမေမရယ္၊ Yeol ရယ္၊ ဘိုးဘိုးရယ္ ကလြဲၿပီး ဘယ္သူမွမရွိေနပါ။

ေရာင္စံုသၾကားလံုးေတြလည္း ပုလင္းႏွင့္အျပည့္ရွိသည္။ ေခ်ာ့ကလက္ေတာင့္ေတြလည္း သူ႔ေရွ႕မွာ အမ်ားအျပား။ ရြယ္တူသူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ျခံထဲမွာေဆာ့ေနေသးသည္။ ဒါေပမ့ဲ Yeol စိတ္ဝင္စားတာက အံဆြဲထဲမွာသိမ္းထားမည့္ ဘိုးဘိုးရဲ႕ ပစၥတိုေသနတ္။