Sevgili eşim ve küçük kızımız bahçede kahkahalar eşliğinde su savaşı yaparken ne kadar şanslı olduğumu düşündüm. Böyle bir aile kolay kurulmazdı.
O sırada Hannah ve 3 yıllık kocasının birbirine sarılarak bahçeye girdiğini gördüm. Hannah öz ablam gibiydi. Yani bundan 10 yıl öncesini düşünürsek düğünümü mahveden biriyle bu kadar yakın olmam şaşırtıcıydı. Onlar gittikten sonra çatı katına çıktım. Uzun zamandır dokunmadığım üstü tozlanmış kutuyu açtım. Bu kutunun içinde lise yıllarından beri tuttuğum günlükler vardı. Yeni şehire taşınmamızla başladığım günlüğümü aldım. Okumanın tam sırasıydı.
1 Mart 2012
Son bir kez baktım bu şehire. Bir gün buradan ayrılacağım aklıma gelmezdi. Ne kadar ezilirsem ezileyim burada olan tek arkadaşım vardı ve ben onu özleyecektim. Kendimi tanıtayım size ben Effie. Genellikle Eff derler. 16 yaşında lise 2'ye başlayan bir genç kızım. Ailemin son anda aldığı kararla bulunduğumuz şehirden taşınıyoruz. Üvey bir babam, aramızın iyi olduğu söylenmesede sevdiğim bir annem var.Öyle çok arkadaşımın olduğu söylenemez. Doğru olanı da bu değil mi ama? Az olsun öz olsun diye boşuna söylenmemiş sonuçta.
Eski okulumda popülerlik resmen nefes almak kadar önemliydi. Herkes bunu isterdi ki bende dahil. Tabii son zamanlarda buna sinir olmaya başlamış popüler olmaya çalışanlara da iğrenerek bakmaya başlamıştım. Ayrıca o okulumda hatırlamayı istemeyeceğim kadar kötü, aklımdan asla çıkmayacak kadar iyi anılarım vardı. Her şeyin değişeceğine inanmasamda belki yeni şehirle birlikte yeni bir hayatım olur.
Arabanın camından dışarı izlerken kulaklığımı taktım. Ah Bu Jason Walker echo insana huzur veriyor.
Annemin ''Hadi Eff uyan artık '' demesiyle kendime geldim. Sanırım yeni evimize gelmiştik. Arabadan inince buranın bir evden çok saraya benzediğine yemin edebilirim. Kocaman bir bahçenin içinde masaların arkasında kalan giriş kapısı vardı. Bahçenin her yerinde çiçekler vardı ve bizi karşılayan birkaç görevli. İçeri girince açık olan ağzımı nasıl kapatacağıma karar veremedim. Kocaman bir salon vardı ve salonun her iki tarafındanda yukarıya çıkan bir merdiven. Henüz 20 li yaşlarında olduğunu düşündüğüm biri yanıma geldi
''Merhaba ben Anna. Odanızı göstereyim size''
O büyük salondan ayrılıp yukarıya çıkmamız uzun sürmemişti. Bir odanın kapısında durduğumuzda buranın benim odam olduğunu söyleyip yanımdan ayrıldı. İçeriye girdiğimde mutluluktan ne yapacağımı bilmiyordum. Sanırım annemin o adamla evlenmesine ilk kez sevinmiştim. Odada kocaman bir yatak vardı yanında kitapların olduğu bir bölüm vardı o odanın içinde iki kapı vardı. Bir tanesi banyoya aitken diğeri giyinme odasına aitti. Sanırım şuan mutlulktan bayılabilirdim. O sırada içeriye bir kız geldi.
''Selam ufaklık. Ben senin üvey ablan oluyorum. 17 yaşındayım ve bilmeni istiyorum ki hayatın bundan sonra hiçte güzel olmayacak''
Merhabaa ilk kitabımızla karşınızdayız. Umarım beğenirsiniz çünkü biz çok uğraşarak yazdık. Aklımızda uzun bir kurgu var. Bundan sonrası için
keyifli okumalar -Gizem&Ezgi
