Sa buhay madami ang nawawala minsan nga sa hindi pa inaasahang pagkakataon, oo masakit ito lalo na kapag usapang pamilya na ang nakataya mahirap mawalan ng minamahal, pero may magagawa pa ba tayo kung sadyang oras na talaga nito, minsan mas hinihiling pa nating na sana ako nalang, ako nalang ang nakakaranas ng mga sakit na nararamdaman nila at ako nalang ang mawala at hindi sila, masakit pero ang katotohanan ay katotohanan, ang buhay ay sadyang hiram lang nasa atin nalang kung gagawin nating makabuluhan.
Naranasan mo na bang mawalan ng bagay? Yung mga bagay na masa tabi mo lang pero bigla nalang nawawala, ako ilang beses na minsan nga umabot pa sa puntong nakakainis oo nakakainis kasi kung klan kailangan mo saka naman nawawala nakakainis diba? Marahil tinatanong natin ang sarili natin na baka nailagay lang ito sa sulok na syang dahilan kung bakit hindi natin mahanap. . . . . .
Isang araw tanghaling tapat, walang pasok dahil araw ng sabado at sa probinsta ganun naman talaga buong araw kang nasa paaralan dahil walang half day dun kaya kapag dumarating amg araw ng sabado't linggo lahat kami nagdiriwang pano walang ibang gagawin kundi ang maglaro hindi naman natin pinapansin ang labahan dahil anjn naman sila mama, nasa elementary palang ako pero si mama pa rin naglalaba pero kahit gustohin man namin minsan maagang nagigising at paggising laba na ang nga uniform namin.
Habang abala ako sa pagpuputol nang kuko, bigla akong tinawag ng kapatid ko para magpaturo sa assignment nya, ako naman turo din syempre ate klangan dapat mas magaling nang matapos kung turuan ang kapatid ko, agad akong bumalik sa pinagkakaabalahan ko ang pagpuputol ng kuko. Habang patuloy lang ako sa ginagawa ko sa mga pagkakataong iyon ay tapos ba akong magputol ang nililinis ko na ito pero laking gulat ko nung hahanapin ko na 'asan na yung nailcutter' nawala bigla ito pa nga ang nasabi ko 'andito lang yun ahh san nagpunta'.
Nakakainis isipin yun dahil sa panahon iyon sobra na akong naiinis nang biglan pumasok sa isip ko ang 'Dwende' hindi kaya sila ang may pakana kung bakit nawawala iyon? Ako kaya'y pinaglalaruan nila, habang patuloy ako sa iniisip ko biglang nagsalita ako ng 'Hay naku naman talaga wala akong balak makipaglaro sainyo, ayaw nyong ibalik ohh di sige inyong inyo na'. Na may pang aasar kung pagpaparinig, oo sinabi ko yun at pagkatapos umalis na ako binaling ko nalang sa ibang bagay dahil ako lang ang maiinis oo imbes na matakot ako hindi kundi maiinis lang.
Hindi kalaunan pagbalik ko sa sala, aba lakibg gulat ko yung nailcutter na halos mabaliw na ako kakahanap ehh nasa ibabaw lang pala ng mesa, for real nasa ibabaw nang mesa pero ng mga oras na yun halos padaan daan lang yung mata ko dun at ni anino ng nailcutter wala hindi naman ako bulag para hindi ko agad makita ko, nang kuhain ko na ang nailcutter bigla na lamang akong magsalita ' O ano ibabalik nyo din naman pala, may patago tago pa kayong nalalaman dyan' hindi ko inalintana na matakot na baka pag laruan ako oo, aaminin ko may nakaumbok na sabihin na nating bahay ng dwende sa likod namin na hindi nga namin mapaglaruan kasi baka kami lang ang mapag initan kaya hinayaan nalang namin iyon dun hindi inalis.
Pagkalipas ng ilang araw . . . . . . . . . . . . .
Aba yung suklay ko naman na ang nawawala nakakaloka talaga, na nakakainis kasi kakagamit ko lang ng suklay bigla nanamang nawala alam ko lahat tayo nakakaranas dun pero hindu ko pa rin malalahat kasi hindi naman talaga lahat nakakaranas. Nagyari naman ito ng kakatapos ko lang maligo, oo yung pakiramdam mo na may nakamasid sayo yun yung naramdaman ko sa mga oras na yun habang hinahanap ko ang suklay na kakalapag ko lang sa mesa, wala namang ibang tao dun dahil lahat sila nasa labas at kung iisipin ko na pinaglalaruan akonng kapatid ko wala ni anino wala kaya hindi na ako nagdalawang isip 'aba iba to gusto talagang makipaglaro sakon sige' ang tanging nasabi ko.
Hindi ako natakot pinilit kung hindi matakot kasi alam ko ang kasabihang kapag mas lalo mong tinatakot o pinapakitang natatakot ka mas lalo ka nilang tatakutin, dahil dun hindi ako natinag kahit ilang ulit pa nilang itaga mga gamit ko wala akong pakiaalam, kaya di kalaunan tama nga ang hinala ko kagagawan nanaman ni dwendeng makulit natawag ko dito dahil makalipas ang isang oras bumalik ako sa kwarto at nakita ko anv suklay na nasa mesa.
Sabi ni nanay o lola, ganun daw sila at naniniwala ako sa mga kwento ng mga matatandan na gustong gusto nilang nakikipaglaro sa mga tao sa paraang iniinis nila oo sino ba namang hindi maiinis nun pagtaguan ka ng gamit at inisin ka, kaya naalala ko ang story ng nanay ko na huwag daw ipapahalatang naiinis ka kundi hayaan mo lang ito, kaya yun ang ginawa ko sa totoo lang sobra akong inis na inis pero hinayaan ko nalang dahil ilalabas din naman nila iyon.
Ilang beses rin nila akong pinaglaruan yung ballpen ko pati pero kong ipon na nasa supot oo pero kakarampot lang yun kasi kakasimula ko lang siguro mga halagang 50 pesos gaya ng sinabi ko lahat ng yun kagagawan nila ewan ko ba kung bakit lapitin ako sa mga ganun hindi ka nila patatahimikin iinisin ka lalo, at kaya ng palagi kung ginagawa hinahayaan ko nalang ibalik nyo edi ibalik kung hindi edi hindi yan nalang ang nasasabi ko sa sarili kapag tinatago mga gamit ko.
Sa katunayan hinahayaan ko nalang sila kahit din naman pala mga kapatid ko nakakaranas din nang nawawalan mg gamit at kung ako hinahayaan lang sila hindi talagang nagwawala sila sa inis may pagkakataon pa ngang napangbibintangan pa kaming kami ang nagtatago na ang totoo hindi naman talaga. Dahil sa palagi nalang ganun ang nangyayari nagpasya akong ikwento sa mga kapatid ko ang naranasan ko ang pinayong wag nalang mainis kasi kapag mas lalo kang naiinis may lalo ka nilang paglalaruan.
Akala ko hindi sila maniniwala pero akalain mo yun naniwala sila dahil napagpasyahan naming magtungo sa likod ng bahay at kausapin ang nuno sa punso na wag na kaming paglaruan kasi wala naman silang mapapala saamin, at kinausap na wag nang mang asar.
Makalipas ang ilang araw hindi na kami nakakaranas ng mga ganun oo ganun lang kasimple yung nagawa namin hindi na bigla biglang nawawala ang mga gamit natin at ganun nalang kami natuwa dahil hindi na kami maiinis sa mga bagay o gamit na bigla nalang nawawala.
..................................................................................
Hihihi share ko lang tong isa sa mga experience ko na probinsya namin sa bicol laging ganun ang nangyayari nawawala nalang ng bigla ang mga gamit na ginagamit pa namin at iniisip naming may pakana ay mga dwende. Siguro naranasan na din natin ang mga ito, kaya gaya ng ginawa ko wag nalang mainis sa paghahanao dahil kapag tumigil ka at tinuon ang atensyon sa iba, bigla nalang itong babalik. ^_^ Salamat sa mga nagbasa. Madami pa akong iseshare na kababalaghan. Mwuahh.
BINABASA MO ANG
MGA KWENTONG MISTERYO AT KABABALAGHAN (BASED ON TRUE EXPERIENCE)
Mystère / Thriller"The Creepy Side of the World" Ang mundo ay malawak, akala natin alam na natin ang lahat, lahat ng nangyayari sa mundo pero hindi may mga misteryong nababalot dito, mga kababalaghang niminsan hndi natin naranasan pero ang iba nakakaranas ng mga baga...
