Bahar Yağmuru-Oğbah

Küçük Prens

Şu an küçüklüğümden beri hafızama kazınmış olan bir sözü paylaşmak istiyorum:"Yıldızlardan birinde ben yaşıyor olacağım. Ben gülüyor olacağım bir tanesinde. Ve geceleyin gökyüzüne baktığında bütün yıldızlar gülüyor gibi olacak... Yalnızca senin gülen yıldızların olacak!"

Annem,Küçük Prensi bana her gece okurdu,hiç de sıkılmazdım aynı şeyleri dinlemekten.Bir gün bana döndü ve dedi ki:
"Kitabını hatırlıyorsun değil mi birtanem ,işte sende bundan sonra yıldızlara bak çünkü bir tanesinde ben olacağım,her zaman sana gülerek bakacağım.Ve sana bütün yıldızlar gülüyormuş gibi gelecek ve sadece senin gülen yıldızların olacak..."

O an pek anlayamamıştım ne demek istediğini ama yinede başımla onaylamıştım.Onu en son orda görmüştüm bir daha da geri gelmedi.Hayatım boyunca Küçük Prensten nefret ettim,annem sırf o kitap yüzünden gitti diye düşünürdüm.Ama ben yıldızlara bakmaktan hiç vazgeçmedim,çünkü ben yalnızken tek tesellim yıldızlardı.Tek onlar bana gülümserdi.

O:Yine nerelere daldın papatya?

B:Papatya?

O:Sana söylemeyi unuttum yeni kod adın,Benimki de-
(hemen sözünü böldüm)

B:Madem,benimkini sen koydun,bende seninkini koyacağım

O:Peki,neymiş benim kod adım?

B:Şey,seninki Küçük Prens olsun

O:Ordan bakınca küçük mü duruyorum

B:Ya,dalga geçme.Manevi bir değeri var boşuna koymadık.

O:Neymiş o?

B:O da başka zaman.O değilde  kaç gündür iş,hastane derken bulduğumuz harika ipucunu çözmedik

O:Ben onu da düşündüm,bu akşam tekrardan o parka gidiyoruz.

B:Ne akşam mı?!

O:Yani,en uygun akşam oluyor.

B:Mavicim,sen saf mısın o tür parklar erken kapanır gizem mizem kalmaz akşama.

O:Şimdi de Mavi olduk hatta cim-cım lara geçtik ha.

B:O başka bu başka ve lafın gelişi söyledim.Ayrıca da şimdi gideceğiz başka yolu yok.Hem gündüz olursa görüş alanımız daha iyi olur..

O:Benim işim var bu öğlen,yarın olabilir ancak.

B:Sen her zaman oyun bozanlık yapmak zorunda mısın?

O:Bilmem,huy olmuş herhalde

B:Haha çok komik,neyse ben gidiyorum hastam var HOCAM

O:Evet,bence de biraz Sherlock Holmes olmayı bırakıp asıl mesleğimizi yapalım.

Ne kadar Oğuza sinir olduysam da yeni hastam için sakinleştim.Adı Rüzgardı ve daha çocuktu.Vakası beni çok şaşırtmıştı,balonlara karşı bir fobisi vardı ve bu fobi beynini fena halde yaralamasına sebep olmuştu.Nerde bir balon görse nefes daralmaları ve panik ataklar geçiriyordu.Bu yüzden psikoloğu lunaparka vb. yerlere gitmesini yasaklamıştı.Çocukluğunu yaşayamamıştı kısaca.Aynı benim gibi.Psikoloğunun söylediğine göre her fobinin arkasında yaşadığımız bir olay veya travma yatarmış fakat Rüzgarınkinin ne olduğunu bir türlü bulamamış.Ama çocuğu anlamaya çalıştığını hiç sanmıyorum.

Ve tabikide üç silahşörler takımım beni yalnız bırakmamıştı.Oğuz ve Fatih odaya girmişti.Ardından çok kez karşılaştığım fakat pek tanışma fırsatı elde edemediğim asistanlar,Alp ve Samo geldi.

A:Bahar Hocam ben sanki sizi bir yerlerde görmüştüm.

B:Valla,ben seni hiç gördüğümü hatırlamıyorum ama.

A:Şimdi hatırladım siz Esma'nın kankasıydınız değil mi

B:Sen Esma'yı nerden tanıyorsun?

A:Kahvaltımı hep orda yapıyorum çok iyi bir cafe gerçekten.

B:Evet,öyledir.Neyse hadi işe koyulalım bir an önce.Oğuz hocam şu fobi hakkında araştırma yapmamı ister misiniz?

O:Bende tam onu söyleyecektim.Hasta senin Bahar.İstediğini yapabilirsin  Samo ve Alp'i de sana yardımcı olsunlar diye çağırdım.

Duyduklarıma inanamadım.Ve o an odadaki herkes gözünü kapatsın, bende Maviye sarılsam istedim.Çünkü bu çocuğu kendi yerime koymuştum ve elimden geleni yapacaktım.

B:Alp,Samo,Fatih bu çocukla alakalı tüm sağlık dosyalarını istiyorum.Hadi acele.

O:İyi iş çıkaracağını biliyorum.Aynı şey değil belki ama en azından anne acını biraz olsun hafifletir.

B:Acım falan yok ama teşekkür ederim.

Uzun bir günün ardından Esma'nın cafeye gittim.Gördüklerim gerçek olamazdı.Esma ile Alp birlikte oturmuş konuşuyordu.

B:Esma!

E:Sanada Merhaba kankacım

Ve bölüm sonuu❤️Uzun yaptım bu bölümü eğer çok istenilirse uzun yazmaya devam edicem.Bir sonraki bölümde süprizlere açık olun derim:)