Chapter 19: Good Morning

747 14 4
                                    








Chapter 19: Good Morning





I WOKE UP FEELING SORE. Napakunot ang noo ko ng maramdaman kong wala akong katabi. I opened my eyes and checked. Yup, wala nga si Angelo. Nakatakip ang katawan ko ng kumot at medyo magulo ang kama namin. I blushed when I remembered what happened. Bumangon ako at umupo sa may kama. Hawak ko ang kumot para takpan ang katawan ko.





Where is he?





Napatingin ako sa bathroom ng biglang bumukas ang pinto niyon. Nagkatinginan kami ni Angelo. Napaiwas kaagad ako ng tingin dahil wala siyang suot maliban sa twalya na nakapalibot sa bewang niya. Bagong ligo siya.





"Morning," bati niya sa'kin.





Muntik pa akong mapatalon sa gulat. Wait, did I hear it right? He actually said morning? He greeted me? Pinansin niya ako? Oh my god!





"M-morning," I stammered.





Napatingin ako sa kanya. Parang pinipigilan niyang ngumiti. What's so funny? Is he laughing at me? Why?





"You're up early," sabi niya sa'kin habang nagbibihis. Yup, sa harap ko pa talaga. Well, technically wala siya sa harap ko. Nandoon siya sa tapat ng salamin at nag-aayos.





"W-what are you doing?!" nae-eskandalong tanong ko. Paano ba naman kasi, tatanggalin niya ang towel na nasa bewang niya! What, he's gonna parade his thing to me?





"What?" natatawang tanong niya at tinanggal na nga ng tuluyan ang towel. Napahinga naman ako ng maluwag nang makitang naka-boxers naman pala siya. "As if you haven't seen me naked," loko niya sa'kin.





"Angelo!" I gasped. Nang-iinis ba siya?





"Go on. Maligo ka na rin. Kakain na tayo ng breakfast," sabi niya habang nagbibihis. Naka-walking shorts lang siya at light blue shirt.





Tumayo na ako na hawak pa rin ang kumot. Napatingin ako sa kama dahil may napansin ako. I blushed. I saw my blood. Ebidensya ng nangyari sa'min kagabi. Umiwas na ako ng tingin at pupunta na sana sa may cabinet kung saan nakalagay ang mga damit at bathrobes nang mapansing nakatingin din doon si Angelo. Nagkatitigan pa kami. Lalo tuloy akong namumula. Tumikhim ako at hindi na lang siya pinansin.





Dumaan ako sa may tabi niya dahil magkatabi ang salamin at cabinet. I can feel him watching my every move. Nagmadaling pumasok na lang ako sa bathroom. Hindi ko alam kung bakit kinakabahan ako kapag nandyan siya. Napailing na lang ako at tinapik ang mukha ko.





"Urgh! Relax, Jewel. This is just a typical day. Relax." I breathe in and out. I need to relax. Hindi pwedeng lagi akong kinakabahan kay Angelo dahil baka bigla na lang akong magkaroon ng heart attack.





I took a bath. I used the bathtub because I want to relax. I feel sore. Medyo na lang naman. Pumikit muna ako sandali para makapag-isip. Maya-maya ay may bigla akong naalala.





"Come with me, honey."





Napadilat kaagad ako ng maalala ko iyon. Pakiramdam ko ay namumula ang buong katawan ko. URGH! Napailing ako.





Ano ka ba naman, Jewel? Ang daming pwedeng maalala, iyon pa?!





Feeling ko, mukha na akong kamatis sa sobrang pula ng mukha ko. Bumuntong hininga na lang ako at tumayo na para gumamit ng shower. Wala rin. Hindi rin ako nakapag-relax. Pesteng utak kasi. Isang beses pa lang naman eh. Nagiging berde na yata!





Sinuot ko na rin ang undergarments ko bago ang bathrobe. Mahirap na. Baka... wala. Nevermind.





Lumabas na ako at pumunta sa tapat ng salamin. Hindi ko muna pinansin si Angelo na nakaupo sa sofa at nagbabasa ng magazine. Baka madistract ako sa kagwapuhan niya. I mean, sa tingin.





I did my stuff. I applied my lotion, wore a summer dress since nasa beach naman kami, dried and brushed my straight burgundy hair and applied a lipstick. Gumamit lang ako ng face powder. Hindi rin naman kasi ako mahilig sa make-up. Isa pa, hindi naman talaga kailangan ng make-up at kung anu-ano pa. Face powder and lipstick will do just fine.





Nang matapos ako ay humarap na ako kay Angelo na ngayon ay nakatitig na lang sa ginagawa ko. He looked at me from head to foot. May paghanga akong nakita sa mga mata niya. Or maybe it's just my imagination. Why would he adore me? He hates me... right? Or maybe not. Hindi ko na alam. Hindi ko rin kasi maintindihan ang mixed signals niya.





Lumapit na ako sa kanya na hanggang ngayon ay nakaupo pa rin sa sofa. "Let's go?" tanong ko.





He stood up. Akala ko ay lalabas na kami ng kwarto kaya tumalikod na ako. Nagulat ako ng hawakan niya ang braso ko para pigilan akong maglakad. Hinarap niya ako sa kanya. He grabbed my arms and wrapped them around his neck. His hands are holding my waist. He pulled me closer.





"W-why?" naiilang na tanong ko. Titig na titig siya sa'kin. Naiilang ako sa mga tingin niya. Besides, naaasiwa ako sa pwesto namin ngayon. It looks so... intimate.





"I haven't greeted you 'good morning' yet," he huskily said.





Napakunot ang noo ko. "Huh? Binati mo na ako kanina."





"No. Not that kind. This one," he said before claiming my lips.





He slowly nipped my lower lip and sucked it, as if teasing me. He repeated that with my upper lip. I moaned and responded to his kisses. He moaned and pulled me closer to deepen our kiss. He licked my lips, asking for entrance. I willingly obliged. Our tongues battled for dominance. We both moaned. After a few minutes I guess, he pulled away.





"Good morning," he panted.





I blushed. He gave me a smack kiss and let go of me. "G-good morning," tumikhim ako.





Pakiramdam ko tuloy ay nabura na ang lipstick ko. Parang manhid din ang mga labi ko. Napatingin ako sa kanya ng hawakan niya ang kanang kamay ko.





"Let's go," he said then we went outside to eat our breakfast.





Napatingin na lang ako sa magkahawak naming mga kamay at napangiti sa sarili.











To be continued...



© 2014 AthenaDiaries

All Rights Reserved

Forgiven, Not ForgottenTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon